17.7 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Το απωθημένο παραμένει ανίκητο. Του Θεοδόση Πελεγρίνη

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Το απωθημένο παραμένει ανίκητο. Του Θεοδόση Πελεγρίνη

Φιλοσοφία της ζωής

Ο υφυπουργός Παιδείας και τέως Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης αρθρογραφεί κάθε Δευτέρα αποκλειστικά για το enallaktikos.gr

ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ

Απωθημένο: μια φωνή κάποια στιγμή μέσα μας να μας καλεί για κάτι, κι εμείς, καθώς βρήκαμε εμπόδια μπροστά μας, δεν καταφέραμε να την ακολουθήσομε, και, όσο κι αν προσπαθούμε να μην την ακούμε, δεν σταματά –αδιαλείπτως είτε από καιρού εις καιρόν– να μας θυμίζει επίμονα εκείνο που αδυνατούμε να καταφέρομε. 

Μια λύση να απαλλαγούμε από την τυραννία της φωνής είναι να παραμένομε αδρανείς ακροατές της με την πικρή, μόνιμα, γεύση της αποτυχίας. Η άλλη επιλογή είναι να προσπαθήσεις να παραπλανήσεις το απωθημένο μέσα σου: να πάρεις άλλο δρόμο με την προσδοκία πως θα σε φέρει σε μια επιτυχία, που, όσο κι αν δεν είναι εκείνη που σε καλούσε να διεκδικήσεις, θα μπορούσε, παρόλα αυτά, να εξισωθεί μαζί της. Είναι τούτο που ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως του 11ου αιώνα Μιχαήλ Κηρουλάριος προσπάθησε να κάνει. 

Γόνος οικογένειας συγκλητικών άκουσε μέσα του την φωνή να ακολουθήσει πολιτική σταδιοδρομία, και δεν απέφυγε, πράγματι, να κάνει πράγματα επιλήψιμα, που μοιάζουν απαραίτητα, ίσως, για την απόκτηση της ποθητής εξουσίας. Αποκαλύφθηκε, όμως, γρήγορα η εμπλοκή του στις σκοτεινές αυτές ενέργειες και, για να αποφύγει την τιμωρία, έγινε μοναχός. Τότε σκέφθηκε να ξεγελάσει την φωνή του απωθημένου του: να διεκδικήσει την πολιτική εξουσία υπό τον μανδύα του κληρικού, και όχι, όπως γίνεται, ως μέλος της κοσμικής κοινότητας, μη διστάζοντας να μπλεχτεί σε μηχανορραφίες, συνωμοσίες, υποσχέσεις, παρακλήσεις, απειλές, κολακείες και άλλα τέτοια. Κατάφερνε να ανεβάζει και να κατεβάζει αυτοκράτορες αναλόγως προς το αν υπηρετούσαν τις επιδιώξεις του ή εναντιώνονταν σε αυτές. Κατέστη ένας ανώτατος άρχων –επί της ουσίας, αυτοκράτωρ.

Ό, τι τον χώριζε από έναν βυζαντινό αυτοκράτορα ήταν η πορφύρα. Το άλλο χαρακτηριστικό της αυτοκρατορικής ενδυμασίας, τα ερυθρά πέδιλα, φρόντισε ανερυθρίαστα να το οικειοποιηθεί, καθώς συνήθιζε, όπως ο αυτοκράτωρ, να τα φοράει. Και την πορφύραν, όμως, –αν όχι ευθέως, με κάποιον έμμεσο, ίσως, τρόπο– θα είχε περιλάβει στις ενδυματολογικές συνήθειές του, αν, στα 59 του, δεν τον άφηνε στον τόπο η αποπληξία που τον χτύπησε εξαιτίας του εξευτελισμού που υπέστη. Ο Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός, που ο ίδιος είχε χρήσει αυτοκράτορα, εκμεταλλευόμενος την οργή του κόσμου από τα καμώματά του, διέταξε την εξορία του και σύστησε δικαστήριο να τον δικάσει. Τουλάχιστον, πεθαίνοντας, γλύτωσε τον περαιτέρω εξευτελισμό –με το απωθημένο του, βέβαια, πάντα, καθώς δεν έγινε, έστω, τύποις αυτοκράτωρ, να τον τυραννάει.

Tο απωθημένο, ούτως ή άλλως, είτε προσπαθήσεις να το αγνοήσεις είτε πας να το παρακάμψεις, παραμένει ανίκητο. Είναι, τελικά να μην ακούσεις κάποια στιγμή την φωνή του μέσα σου να σε καλεί. Η κόλαση είναι έτοιμη πλέον να σε υποδεχθεί.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Το απωθημένο παραμένει ανίκητο. Του Θεοδόση Πελεγρίνη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;