Φτάνει πια η μαλακία! Της Ναταλίας Χατζηαντωνίου

Παρορμητικά και λόγω οργής: Στα 45, μ΄ένα περιορισμένο μισθό, μία κόρη
στην Τρίτη λυκείου σχεδόν στην αποκλειστική μου ευθύνη, έχοντας
επιστρέψει στο σπίτι των γονιών μου, έχοντας εγκαταλείψει επί της ουσίας
μετά από μία 20ετία ό,τι ονειρεύτηκα και εξάσκησα ως επάγγελμα και
ασκώντας πλέον την δημοσιογραφία ως «χόμπι» στο περιθώριο όσων
εξασφαλίζουν σ΄εμένα και την κόρη μου την επιβίωσή μας, με τη ζωή μας να
έχει αλλάξει άρδην (αλλά άρδην), ανήκοντας σε μία γενιά χωρίς προοπτικές
και σ΄ένα κλάδο (τον δημοσιογραφικό) όπου παρόλα αυτά τα προβλήματα
ξέρω ότι είμαι πολύ «προνομιούχος» έναντι των περισσότερων συναδέλφων
και φίλων επειδή πληρώνομαι κανονικά και , με μεγάλες θυσίες, μπορώ
ακόμα να στέλνω την κόρη μου στο φροντιστήριο μπας και κάνει τουλάχιστον
εκείνη το όνειρό της πραγματικότητα, δεν ανέχομαι πλέον από κανέναν να
ονομάζει «πενταροδεκάρες» το 6% πάνω στα φροντιστήρια (όπως έκανε ο
υπουργός Παιδείας) κι από κανέναν να κρίνει αφ υψηλού ότι τα «παξιμάδια
και οι ελιές» είναι μία διατροφική λύση για μια 5μελή οικογένεια (όπως
έκανε ο κύριος Θηβαίος τον οποίο είχα σπεύσει πρόσφατα να υπερασπιστώ αν
και τώρα πια το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού). Αν μη τι άλλο,
«μαζευτείτε»… Φτάνει πια η μαλακία!