Έχω την αίσθηση ότι αν αρχίσουμε ο καθένας από μας να κάθεται στο χώμα ή σε μια πέτρα καθημερινά για 5 λεπτά τουλάχιστον, θα αλλάξει ο κόσμος.
Αυτό διότι όλοι εμείς οι αποκομμένοι από τη γη σύγχρονοι άνθρωποι, έχουμε ανάγκη απόλυτη πλέον τη γείωση. Έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε για λίγες έστω στιγμές κάθε μέρα την φυσική υπόστασή μας, να χαλαρώνουμε, να μην σκεφτόμαστε τίποτα απολύτως όσην ώρα διαρκεί η μυσταγωγία της ένωσής μας με τη γη, να απολαμβάνουμε μόνο με κάθε μας αίσθηση τον Κόσμο τριγύρω μας, τις δυνάμεις του, την ενέργειά του με όλες της τις μορφές, από τις ζεστές ακτίνες και το φως του ήλιου μέχρι το δροσερό αεράκι στο πρόσωπό μας, να αντιλαμβανόμαστε με όλες μας τις αισθήσεις τα άλλα πλάσματα, κάθε μορφής και κάθε μεγέθους, που θα τύχει να βρεθούν κοντά μας.
Έτσι δεν θα νιώθουμε πια τόσο σημαντικοί, θα ηρεμήσουμε, θα νιώσουμε και θα καταλάβουμε ότι το βασικό σύστημα που μας ορίζει, όπως ορίζει τα πάντα, δεν είναι αυτό που μας λένε οι κυβερνήσεις και οι ειδήσεις, θα μας ανοίξουν οι δρόμοι. Πολλά μπορεί να συμβούν αν αλλάξουμε ρουτίνα και βάλουμε στη ζωή μας μια νέα συνήθεια. Να καθόμαστε καθημερινά στη γη ή σε μια πέτρα για 5 έστω λεπτά της ώρας ήσυχοι. Νομίζω ότι δεν πρέπει στο εξής να το αμελήσουμε ούτε μέρα.
