12 C
Athens
Σάββατο, 20 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΓια ένα πουτανίστικο τσαντάκι. Της Άννας Κουρουπού

Για ένα πουτανίστικο τσαντάκι. Της Άννας Κουρουπού

Της ‘Aννας Κουρουπού

Μονολογούσα, ομολογουμένως λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε. «Για πόσο ακόμα;» Δυο παιδιά. Το ένα ανήλικο. Με ένα παπάκι. Λεωφόρος Καβάλας, Αθηνών πλέον, χάζευε μέσα στο αυτοκίνητο της και περίμενε την «ψαριά», γύρω στις 11 τη νύχτα. 

«Το ξέρει ο πατέρας σου ότι είσαι πούστης;» Βγαίνει από το αμάξι. Αριστερόχειρ. Αρπάζει τα κλειδιά από το μηχανάκι και τρέχει με το αυτοκίνητο της. Στα 400 περίπου μέτρα απόστασης φώναξε το περιπολικό για βοήθεια. «Θα έρθουμε σε λίγο, έχουμε κάτι πολύ σοβαρό.» Δείχνει προς το μέρος του συμβάντος. Κανείς. Είχαν κρυφτεί στις πικροδάφνες σαν τον Εφιάλτη μετά την προδοσία. Από κιότεμα κι όχι από ενοχές.

Του δίνει τα κλειδιά στο χέρι. «Είδες πως μπορείς να μπλέξεις;», του λέει τσαχπίνικα, συνηθισμένη πλέον από το καθημερινό αυτό το απάνθρωπο αλισβερίσι. 

Και μονολόγησα: «Για πόσο;» λίγο πιο δυνατά. Κάποιοι στην αίθουσα του δικαστηρίου με άκουσαν και γύρισαν διακριτικά. 

Φεύγουν. Ξαναμπαίνει στο ρόλο -δεν θέλει και πολύ πια- και ξαφνικά μετά από 20 λεπτά περίπου ένας απόκοσμος θόρυβος και θρύψαλα από γυαλιά της έρχονται προς τα μπρός. 

Ένα παπάκι, με τα ίδια παιδιά, το ένα ανήλικο, της πέταξαν μια πέτρα και της έσπασαν το πίσω παμπρίζ. Στην αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου, πάνω απ’ το τιμόνι είχαν μπανίσει την τσάντα. Ένα μικρό τσαντάκι. Αυτά τα «πουτανίστικα» για λίγα προφυλακτικά, κινητό, χαρτιά, κραγιόν κλπ. 

Το αρπάζει ο συνεπιβάτης. Συνεχίζω «για πόσο ακόμη θ’ αντέξει;» Τους παίρνει στο κατόπι. Τρέχουν. Χάνονται στα στενά. Μα τα ξέρει καλά τα κατατόπια. Τόσα χρόνια εκεί. Τους κλείνει. Γλιστράει το μηχανάκι. Πέφτουν. Παλεύει απεγνωσμένα για την τσάντα της. Μια γαμημένη τσάντα που κρύβει μια ζωή ολόκληρη. 

Ξαναφεύγουν, αφού έχουν πέσει κάτι μπουνίδια. Την τσάντα δεν την πήρε. Βγαίνουν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Λεωφόρος! Τους ακολουθεί επικίνδυνα πλέον. Ισχυρίζονται, πως τους εμβόλισε δυο-τρείς φορές. Χώνονται στο πάρκινγκ του Θεοχαράκη. Τους ακολουθεί. Θεωρητικά νηφάλια. Δεν το πίστεψα. Προσπαθώντας να ξαναβγούν στον κεντρικό αφού δεν είχε διέξοδο να ξεφύγουν, περνούν τα κίτρινα κολωνάκια αλλά πέφτουν σε έργα, μάλλον του Δήμου, δεν έδωσα σημασία σε αυτό. Δεν μπορεί να περάσει αυτή -μόνο το μηχανάκι- και πέφτει με δύναμη στα κολωνάκια που ανέφερα. 

Βγαίνει. Η τσάντα. Περηφάνια, αξιοπρέπεια, ύπαρξη σε μια μικρή πουτανίστικη τσάντα. ‘Aφαντη. Την πήρε ο συνοδηγός και έτρεξε συναντώντας πιο πέρα -και κατα μαρτυρία του φύλακα της έκθεσης αυτοκινήτων- σε άλλα δυο άτομα. Να ξεφορτωθεί το λάφυρο. Η άλλη πάλευε σαν το λιοντάρι με τον άλλο που είχε πέσει στο χαντάκι. 

Έφυγαν με μώλωπες, κάποιες κακώσεις απ? τα πεσίματα και δυο τρείς μπουνιές, φαντάζομαι. Έφυγε με σπασμένο παμπρίζ, χωρίς τη τσάντα της, με κομμένα φτερά, ματωμένα γόνατα και μια πλάτη ασήκωτη από το πόνο, της «κάθε νύχτας». 

Απόπειρα δολοφονίας από πρόθεση, η κατηγορία. Γιατί είναι τράνς. Γιατί έκανε πεζοδρόμιο. Γιατί, κατά ομολογία τους δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο και σταμάτησαν από περιέργεια. «Κάτι τέτοιο». 

«Για πόσο ακόμα;» 

Οι δικηγορίνες του ΣΥΔ, η Ελεάννα Ιωαννίδου και η Κατερίνα Γεωργιάδου, πρόθυμες, αφιλοκερδώς, ήρθαν από Θεσσαλονίκη για να σώσουν μια ζωή. Ήξεραν πια. Είχαν «δει». Είχαν μάθει τί σημαίνει να είσαι τράνς στην Ελλάδα του σήμερα. 

Καταπέλτης η εισαγγελέας. Ηρωίδα από μυθιστόρημα η δικηγόρος που αγόρευσε. 15 μήνες. Είχε ήδη εκτίσει στην Κέρκυρα την ποινή. Ελεύθερη. Έκλαιγε. Από χαρά, ανακούφιση, καθυστερημένη δικαίωση. 

Ποιος θα της δώσει 14 μήνες πίσω απ’ τη ζωή της; Ο ενήλικας πια, που πάει και παρακαλάει κάποια τρανς να του τον πάρει στα γρήγορα, πίσω από την νταλίκα; 

Εσύ που κάνεις κάτι παρόμοιο κάποια βράδια; Μη μου πεις όχι. Δεν έχω μαρτυρίες πια μόνο. ΤΟ ΖΩ κάθε φορά που είμαι εκεί. 

Και σε κάθε: « γειά σου νταλικέρη μου» αναρωτιέμαι… «Πόσο ακόμα»; «Για πόσο ακόμα;» 

Γιατί η κακιά στιγμή αγαπάει τη νύχτα. Και είναι ένας αμοιβαίος έρωτας. 

Και σε κάθε τέτοια στιγμή, πάντα ρωτώ την ψυχή μου. Πόσο ακόμα ρε Άννα; Και κάθε Άννα… 

‘Aννα Κουρουπού 

Η ‘Aννα Κουρουπού είναι Γενική Γραμματέας του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), αναγνωρισμένης συλλογικότητας για τα τρανς δικαιώματα. Συγγραφέας και αρθρογράφος.

www.transs.gr

Για ένα πουτανίστικο τσαντάκι. Της Άννας Κουρουπού

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;