Γιατί δεν τρακάρουν ποτέ στο Βιετνάμ και θα αυτοκτονήσει ο διοικητής τροχαίας του Άουσβιτς. Του Ανδρέα Ρουμελιώτη

Γιατί δεν τρακάρουν ποτέ στο Βιετνάμ και θα αυτοκτονήσει ο διοικητής τροχαίας του Άουσβιτς. Του Ανδρέα Ρουμελιώτη

Αρχισυνταξία: Βιβή Συργκάνη

ΦΩΤΟ: Λιλή Τσίγκου, Μανώλης Μαυρής, Γιώργος Λιερός, Βάγια Βοζίκα, Νατάσα Βουτυρά, Θάλεια Πανδή, Βούλα Σούκη,  Ζέλα Φυκούρα, Βιβή Συργκάνη

Είναι οι Βιετναμέζοι και οι Καμποτζιανοί οι καλύτεροι οδηγοί του – μάταιου τούτου – κόσμου;

Προφανώς!

Τούτοι δώ, ενώ οδηγούν ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις άναρχα και χαοτικά, χωρίς κανένα απολύτως Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, δεν τρακάρουνε ποτέ!

Αντιθέτως στην “πολιτισμένη” Ευρώπη και αλλαχού, όπου κυριαρχεί η καρτεσιανή λογική και οι αυστηροί οδικοί κανόνες, σκωτονόμαστε στους δρόμους σα να συνεχίζεται ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος.

Σαν διαρκής διαδήλωση εκατομμυρίων αναρχοαυτόνομων

Για κάποιον … ανεξήγητο λόγο στο Βιετνάμ ποτέ δεν τρακάρουν!

Χωρίς κώδικες οδικής κυκλοφορίας, προτεραιότητες, φωτεινούς σηματοδότες, διαβάσεις πεζών, τροχονόμους με σφυρίχτρες και άλλες τέτοιες αχρείαστες ιδεοψυχαναγκαστικές μαλακιούλες.

Λες και κάνουν διαδήλωση εκατομμύρια αναρχοαυτόνομοι.

Με καλυμμένα τα πρόσωπα από γυαλιά και πολύχρωμα μαντίλια και το κεφάλι με ροζ, πράσινα, καναρινί κράνη, με πουά και καρδούλες και …  δωδεκάποντες  γόβες, για ασφαλή  οδήγηση.

Τρικάβαλα, τετρακάβαλα, οδηγεί η ανήλικη κορούλα, στο πίσω κάθισμα η μαμά κρατάει στα χέρια δυο μωρά, το ένα δεξιά και τ’ άλλο αριστερά, πιο πίσω τρικάβαλη η γιαγιά  και ο παπούς τετρακάβαλος, μ’ ένα καλάθι στο κεφάλι με φρούτα τροπικά, μισός στην σέλα κι άλλος μισός στο κενό.

Πως εξηγείται αυτό το “παράδοξο”; Μα, φυσικά με βάση τις θεωρείες – τις σκεπτομορφές – του Χάους!

Τουτέστιν: Την  Ευρυθμία του *χαF < XAFOΣ στην Θεογονία του Ησιόδου, την Αριστοτελική εικόνα του αδιαίρετου Κόσμου  – της πλήρους ανυπαρξίας του άδειου χώρου,  την αρχαίγονη προσέγγιση της ΠΑΝ.δη.ΜΕΙΑς, την μαγεία του Χάους  το οποίο δημιουργεί τα ίχνη μιας ιδιόμορφης –  απόκρυφης τάξης που την συναντάς στους Ηράκλειτο – Πυθαγόρα – Laozi – Tao Te Ching – Μπαγκαβάτ Γκίτα, την δίνη των αριθμών που ιχνηλατεί ο Benoît Mandelbrot στην μυστηριώδη  προσωπικότητα των Fractal, την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg και της συμπληρωματικότητας του Bohr, την δημιουργία ενός όντος με σταθερές συνήθειες και “βηματισμό μεθυσμένου” κατά  Leonard Mlodinow, τις δομές του διασκορπισμού, στους χειμάρρους των σημείων διακλάδωσης, το οριακό σημείο πολυπλοκότητας, το φράγμα της εντροπίας, τις διαλλείψεις (intennittencies) όπου νησίδες τάξης παρεμβάλλονται μέσα στις περιοχές του χάους, τον κινησιολογικό μπιχεβιορισμό των μυρμηγκιών και των μελισσών όπου η επανάληψη (iteration) γεννά τις σκεπτομορφές του χάους οι οποίες επιτυγχάνουν το μέγα θαύμα της επικονίασης!

Με την προσωπικη μου οδηγό με μηχανάκι στους δρόμους της Χο Τσι Μινχ (Σαιγκόν)

Εν κατακλείδι, τα μηχανάκια δεν τρακάρουνε γιατί παντού όλα είναι – ένα, χάρη στα ανισόρροπα μη γραμμικά συστήματα τους που μελέτησε ο Prigοgine, τα οποία έχουν την  δυναμική να καθορίζουν την σχέση ανάμεσα στην τάξη και το χάος με μια ενιαία ολιστική διαδικασία και γι’ αυτό τον λόγο  καταφέρνουν να αποφύγουν τόσο την απομείωση της ελεύθερης ενέργειας τους, όσο και την μέγιστη εντροπία, όπως και την αυξητική τάση της αρνητικής εντροπίας – το μέτρο που προκύπτει απ’ την σχέση οργάνωσης και αποδιοργάνωσης ενός συστήματος, – ανταλλάσσοντας αδιάκοπα ύλη και ενέργεια με το – εσωτερικό – περιβάλλον τους,  εκμεταλλευόμενα τις ενεργειακές εισροές και διακυμάνσεις για να διατηρούν τη δομική τους ευστάθεια.

Δεν τρακάρουνε, γιατί αν τρακάρανε τότε δεν θα μπορούσαν να περπατάνε οι αναστενάρηδες στα κάρβουνα και κάτι άλλα τυπάκια να χορεύουν πάνω στα σπασμένα γυαλιά, ούτε ο Ινδός γιόγκι θα αιρωρείτο διαλογιζόμενος ένα μέτρο πάνω από το έδαφος.

Και φυσικά δεν θα ήτο ποτέ(ς) δυνατόν οι Βιετναμέζοι – τρώγοντας ποντίκια, όταν τους πυρπολούσαν το ρύζι – να συντρίψουν τους Γάλλους, τους Ιάπωνες και τους Αμερικάνους…

Γκέγκε;

Γεύμα αράχνη – σουβλάκι στη Καμπότζη. Πιο υγιεινό από τα γενετικά τροποποιημένα – μεταλλαγμένα τσίπς που τρώμε εμείς οι δυτικοί μαλακοπίτουρες

Πάμε μαέστρο!;

Γιατί θα αυτοκτονήσει ο νέος διοικητής της τροχαίας του Άουτσβιτς

Υποτεθείσθω ότι μπουκάρει το ΔΝΤ στο Βιετνάμ για να τους χώσει σε κάνα μνημονιάκι αβάσταχτο και στέλνουν τον νέο διοικητή της τροχαίας του Άουσβιτς – εγγονό διακεκριμένου σαπουνοποιού – για να βάλει τάξη στο απερίγραπτο κυκλοφοριακό χάος της Χο Τσι Μινχ...

Γιατί αυτό που συμβαίνει εδωχάμου, δεν το χωράει σε καμμιά καρτεσιανή ή άλλη λογική.

Αν ο διοικητής της τροχαίας του Άουσβιτς δεν προκάνει να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα και προσπαθήσει να επιβάλει δυτικού τύπου Κώδικες Οδικής Κυκλοφορίας, τότε – χωρίς δημοψηφίσματα, επαναστάσεις κι άλλες τέτοιες μπασκλασαρίες – θα αποχωρήσει το ΔΝΤ, η Τρόικα, το Κουαρτέτο, τα πάντα-όλα.

Με το που θα μπούνε οι πρώτοι φωτεινοί σηματοδότες και θ’ αρχίσει τις χειρονομίες ο ιδεοψυχαναγκαστικός προτεστάντης τροχονομόπουλος, δίνοντας  προτεραιότητα σ’ αυτούς που πιστεύει ότι πρέπει να ξεκινήσουν, θα σκοτωθούνε μονάχοι τους οι Βιετναμέζοι, θα ‘χουμε εκατόμβες θυμάτων στους δρόμους.

Ο κινησιολογικός μπιχεβιορισμός των μυρμηγκιών και των μελισσών

Τα μυρμήγκια που κουβαλάνε πολλαπλάσια βάρη από το δικό τους και κινούνται ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις γιατί δεν τρακάρουν;

Μήπως έχουν κάποιο Κ.Ο.Κ, κανά ρομποτικό κέντρο ελέγχου κυκλοφορίας που τα κατευθύνει;

Αμ, οι μέλισσες…

Ποιος τις συντονίζει;

Υπάρχει μήπως κάποιος γερμανοτσολιάς που οργανώνει αυτό το μέγα θαύμα της επικονίασης, όπου με την γύρη τους αναπαράγουν και την φύση;…

Όχι βέβαια!

Η επανάληψη γεννά και δομεί τις σκεπτομορφές του χάους.

θα σου τα εξηγήσω όλα παρακάτω αναλυτικά.

Κάνε λίγη υπομονή!

Δεν μ’ αρέσουν οι ανυπόμονοι αναγνώστες.

Θα σου πω πρώτα πως να περάσεις απέναντι.

Κλείνεις τα μάτια, τραγουδάς φωναχτά ελληνιστί το: “Έχεε γειαα καημέενε κόσμε, έχε γειά γλυκιά ζωήη” και περπατάς με απόλυτα σταθερό βήμα  και αυτοκτονική αποφασιστικότητα, ανάμεσα στην απερίγραπτη κόλαση των (μη) συγκρουόμενων μοτοσακών, προς το απέναντι πεζοδρόμιο.

Με ένα τρόπο μαγικό παραμερίζουν το τελευταίο δευτερόλεπτο, σταματάνε και ξαναξεκινάνε κορνάροντας σου χωρίς να γενεί καραμπόλα καμιά και σα να είσαι άυλη οπτασία περνάς ανάμεσά τους αναίμακτα και βρίσκεσαι σώος, αρτιμελής, στην απέναντι μεριά.

Αλοίμονό σου αν κοντοσταθείς ή αν βιαστείς και χάσεις τον ρυθμό στον βηματισμό.

Θα γίνεις πρωτοσέλιδο στις Βιετναμέζικες εφημερίδες αφού θα είσαι το θύμα στο πρώτο δυστύχημα στους δρόμους της Χο Τσι Μινχ.

Όποιος περπατάει είναι a priori τουρίστας

Αν δούνε κάποιον να περπατάει στον δρόμο καταλαβαίνουν αμέσως ότι πρόκειται για τουρίστα…

Οι ντόπιοι, κουρασμένοι μετά την – εδώ έχουν – δουλειά, δεν πάνε ούτε στο περίπτερο με τα πόδια.

Και να το τολμούσαν θα ΄ταν αδύνατον, δεδομένου ότι στο Βιετνάμ δεν υπάρχουν περίπτερα.

“Αγαπάμε τα μηχανάκια περισσότερο και από την κοπέλα μας”, λέει χαμογελώντας ένας πιτσιρικάς.

Κι όμως τα πιο πολλά δαιμονισμένα με τα μηχανάκια είναι, ανήλικα, κοριτσάκια.

Τα “Cyclo”: Οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί από Εναλλακτικές Ομάδες  Ποδηλατών

Κάποτε εδώ κυκλοφορούσαν μόνο ποδήλατα. Όμως πλέον υπάρχουν μόνο τα “cyclo”, οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί από Εναλλακτικές Ομάδες  Ποδήλατών που σε μεταφέρουν με μια πολυθρόνα στην πόλη, επικοινωνώντας στην σπάνια γλώσσα των κορναρισμάτων με τα μηχανάκια για να αποφευχθεί ο τράκος.

Μας κάνει βόλτα στην πόλη μια Εναλλακτική Ομάδα Ποδηλατών.

Τολμάω να προτείνω στον ποδηλάτη –  κοινωνικό συνεταιριστή, να κάτσει εκείνος στην καρότσα και να οδηγήσω εγώ, σοσιαλιστικά… με κλάξον μπι μπι μπίιπ στη διαπασών, ανάμεσα σε χιλιάδες μηχανάκια που, από άποψη κινησιολογίας, διαθέτουν όλες τις προδιαγραφές για πολύνεκρες συγκρούσεις, με πρώτο θύμα την αφεντομουτσουνάρα μου.

Επέζησα, αλλά δε νομίζω να έχω κάνει κάτι πιο επικίνδυνο στην ζωή μου.

Έκανα βόλτα τον πρόεδρο του μεγαλύτερου Κοινωνικού Συνεταιρισμού ποδηλατών “cyclo” της Ινδοκίνας στις  “Πύλες της Κολάσεως “…

Το επανέλαβα όταν φτάσαμε  στην πρωτεύουσα της Καμπότζης, την Πνόμ Πενχ (αφού διασχίσαμε με ταχύπλοο για 12 ώρες και βάλε τα μικρά κανάλια μέσα στην Χο Τσι Μινχ, περάσαμε από Long An, Can Giuoc River, Vam Co, μπήκαμε  στο κανάλι  Dong Tien, θαυμάσαμε  την φάρμα πουλιών Tam Nong’ και “βγήκαμε” επιτέλους στον ποταμό Μενκόγκ και γκαζώσαμε μες την νύχτα).

Έκανα βόλτα τον πρόεδρο του μεγαλύτερου Κοινωνικού Συνεταιρισμού ποδηλατών “cyclo” της Ινδοκίνας στην περιοχή που ονομάζεται:  “Οι Πύλες της Κολάσεως “…

Για περισσότερο από μια ώρα τραβούσε βίντεο ο Μανώλης Μαυρής – πούνε νέος ταλαντούχος σκηνοθέτης – καθήμενος ανάποδα σ’ ενα προπορευόμενο μηχανάκι.

Ελπίζω να μας αξιώσει ο Βούδας, μαζί με τις συνεντεύξεις που πήραμε, να φτιάξουμε ένα ντοκιμαντέρ που θα τρίβεται τα ματάκια σας, σαν θα το δείτε.

Η επιστημονική ερμηνεία: Τα βήματα του μεθυσμένου ή που πα ρε Καραμήτρο;!

Αφού είχατε την υπομονή να διαβάσετε τα παραπάνω, ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας: Να τι θα έλεγα στον εμμονικό τροχονόμο πριν τινάξει τα μυαλά του στον αέρα μ’ αυτό το παλιό σκουριασμένο περίστροφο των Βιετκόγκ – που την κάνει ακόμη την δουλειά του…

Που πα ρε Καραμήτρο (!;) χωρίς να έχεις διαβάσει “ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥ – Πώς η τυχαιότητα κυβερνά τη ζωή μας”

Αυτό το ασεβές, όσο και διαφωτιστικό βιβλίο του Leonard Mlodinow που κυκλοφόρησαν οι “Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης” (ξέρεις.. εκεί που έκαψαν τα χωριά και σκότωσαν τα γυναικόπαιδα οι φίλοι του παππού σου, του σαπουνοποιού).

Γράφει στο Κεφάλαιο 8: “Η τάξη στο χάος. Πώς οι μεγάλοι αριθμοί μπορούν να εξαλείψουν την αταξία της τυχαιότητας . . . ή γιατί 200.000.000 οδηγοί δημιουργούν ένα ον με σταθερές συνήθειες.”

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ!

Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση ΠΑΝ.δη.ΜΕΙΑς. Τουτέστιν: Όλοι είναι Ένα!

Τα μηχανάκια που κινούνται  στους δρόμους επηρεάζουν το ένα το άλλο, σχηματίζοντας εναλλασσόμενες περιοχές με προβλήματα κυκλοφοριακού χάους.

Απότομα ξεκινήματα, σταματήματα, κορναρίσματα, λωρίδες με συνεχή ροή, οδήγηση με διαφορετική ταχύτητα, αντίθετη φορά και κατεύθυνση που, λογικά, θα κατέληγε σε διαρκείς συγκρούσεις.

Κοιτάζοντας ενώ οδηγούμε ένα μηχανάκι αυτή την κατάσταση εύκολα μπορούμε να δούμε το χάος, την αταξία, που υπάρχει σε ένα τέτοιο μποτιλιάρισμα.

Η κίνηση φαίνεται τυχαία χωρίς σχήμα και κάποια συγκεκριμένη ροή.

Αν παρατηρήσουμε την ίδια εικόνα από ένα αεροπλάνο θα δούμε πως δεν είναι έτσι.

Η κίνηση στον δρόμο μοιάζει να είναι σχηματοποιημένη, με ομαλή ροή.

Υπάρχει μέσα στο χάος, μια μη φανερή, μια απόκρυφη τάξη.

Μετά τη διατύπωση της ιδέας του ατόμου από τους Δημόκριτο και Λεύκιππο, ο Παρμενίδης ισχυρίστηκε ότι αν το άτομο είναι η βασική μονάδα ύλης, τότε τα διάφορα σώματα του κόσμου, ποτέ δεν είναι δυνατόν να χωριστούν στα άτομα που τα αποτελούν.

Διότι αν συμβεί αυτό, τότε στον μεταξύ τους χώρο θα υπάρχει κενό.

Η έννοια του κενού είναι απόλυτη. Δηλαδή δεν πρόκειται για έναν κενό χώρο,  κενό από γεγονότα, αλλά  ο ίδιος ο χώρος δεν υπάρχει, άρα το νόημα του “τίποτα” περιλαμβάνει ακόμα και την ίδια την υπόσταση του χώρου.

Στο Χάος της Θεογονίας του Ησιόδου, η ρίζα του το *χαF < XAFOΣ σημαίνει το χάσμα και όχι, αταξία, όπως εννοείται λανθασμένα, το Χάος σήμερα.

Συνεπώς μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.

Ούτε καν άδειος χώρος, έννοια που θεωρεί απαράδεκτη ο Αριστοτέλης.

Αφού μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων δεν υπάρχει τίποτα, τότε θα αγγίζουν το ένα το άλλο και στην πραγματικότητα, ποτέ δεν θα έχουν χωρισθεί!

Βασική θεώρηση της Θεωρίας του Χάους είναι, ότι ακόμη και οι πιο μικρές, φαινομενικά ασήμαντες αλλαγές, μπορούν να επιφέρουν συνταρακτικές μεταβολές στην ισορροπία του συστήματος (το πέταγμα της πεταλούδας).

Η θεωρία του Χάους δεν εστιάζει στην εσωτερική αταξία του συστήματος κατά τη μεταβολή του, αλλά αντίθετα στην Ευρυθμία και Αρμονία  που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του συστήματος και κατά συνέπεια τη συμπεριφορά παρόμοιων συστημάτων.

Είναι ο  Χαοτικός ο Έρωτας που τους προφυλάσσει απο τον τράκο;

Αρχικά οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεώρησαν τον κόσμο ως ένα πεδίο μάχης μεταξύ των δυνάμεων της τάξης, που δημιούργησαν τον κόσμο και εκείνων της αναταραχής, που οδήγησαν στο Χάος.

Ανάμεσα σε αυτούς ο Έρωτας που προσωποποιεί την γέννηση, την δημιουργία  την ζωή και υπερνικά τον φόβο του θανάτου.

Χωρίς τον Χαοτικό Έρωτα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή, άρα οι δυνάμεις της τάξης αφού δημιούργησαν τον κόσμο απεβίωσαν, εγκαταλείποντάς τον στην αναταραχή της αταξίας, η οποία έχει τον δικό της – ακατανόητο σε μας – τρόπο να προωθεί την ηθελημένη τάξη και να προστατεύει την ζωή.

Η μαγεία του Χάους και τα Fractal

Για να δεις το πως λειτουργεί η μαγεία του Χάους και δημιουργεί μια νέα τάξη, μπορείς να διαβάσεις Ηράκλειτο, Πυθαγόρα, Laozi, Tao Te Ching, Μπαγκαβάτ Γκίτα.

Βαθιά μέσα στις λογικά ταξινομημένες δομές των μαθηματικών, υπάρχει μια δίνη αριθμών, που πήραν το όνομα τους από τον Benoît Mandelbrot, τον μαθηματικό που τους ανακάλυψε και τους έκανε διάσημους.

Ο Mandelbrot  επινόησε την λέξη Fractal που σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα  στο πλαίσιο της θεωρίας του χάους, η οποία αναφέρεται σε ίχνη, σημάδια, σχήματα και σκεπτομορφές που δημιουργήθηκαν από την δράση χαοτικών δυναμικών συστημάτων.

Τα Fractal έχουν δική τους προσωπικότητα,  βάθος, ποιότητα και μυστήριο που κανένας αλγόριθμος, ούτε καν ένας μη γραμμικός δεν είναι σε θέση να αναπαράγει.

Η Αριστοτελική εικόνα του Κόσμου ως ένας ζωντανός οργανισμός, ο
Νεύτωνας και το κοσμικό μέλλον στο δόγμα Λαπλάς

Μετά από τη διατύπωση των νόμων της μηχανικής από τον Ισαάκ Νεύτωνα το 17ο αιώνα, οι επιστήμονες εξοικειώθηκαν με τη σκέψη ότι ο κόσμος είναι ένας ενιαίος γιγαντιαίος μηχανισμός.

Η πιο ακραία μορφή αυτού του δόγματος αναπτύχθηκε από τον Λαπλάς το 19ο αιώνα.

Προέβλεψε ότι κάθε σωματίδιο της ύλης είναι σταθερά κλεισμένο μέσα στον εναγκαλισμό των αυστηρών μαθηματικών νόμων της κίνησης.

Αυτοί οι νόμοι υπαγόρευαν τη συμπεριφορά ακόμη και του μικρότερου ατόμου με την πιο παραμικρή λεπτομέρεια.

Ο Λαπλάς υποστήριξε ότι, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του Κόσμου σε οποιαδήποτε στιγμή, τότε ολόκληρο το κοσμικό μέλλον θα καθοριζόταν μοναδικά, με άπειρη ακρίβεια, από τους νόμους του Νεύτωνα.

Η εικόνα που έχει ο Λαπλάς για ένα κόσμο σαν ρολόι, περιέχει ένα ευρύ φάσμα και χαοτικών και μη-χαοτικών συστημάτων.

Εκείνα που είναι χαοτικά έχουν περιορίσει σοβαρά την προβλεψιμότητα.

Σε μια τρυφερή στιγμή με το γνωστό λιοντάρι στην Λουάνγκ Πραμπάνγκ του Λάος


Αλλά ακόμη και ένα τέτοιο σύστημα θα εξαντλούσε γρήγορα την ικανότητα ολόκληρου του κόσμου να υπολογιστεί η συμπεριφορά του.

Φαίνεται, έπειτα, ότι το Σύμπαν είναι ανίκανο να υπολογίσει την μελλοντική συμπεριφορά ακόμη και ενός μικρού μέρους του.

Αν θέλουμε να το εκφράσουμε πιο εντυπωσιακά: “Το Σύμπαν είναι ο γρηγορότερος προσομοιωτής του εαυτού του”.

Η ιδέα ενός κόσμου ως μια αυστηρά αιτιοκρατική μηχανή που κυβερνάται από αιώνιους νόμους, επηρέασε βαθιά την επιστημονική παγκόσμια άποψη, που ήρθε σε βαθιά αντίθεση με την παλαιά Αριστοτελική εικόνα του κόσμου ως ένα ζωντανό οργανισμό.

Μια μηχανή δεν μπορεί να έχει “ελεύθερη βούληση”.

Όπως το έχει εκφράσει εύγλωττα ο Ilya Progogine, ένας θεωρητικός χημικός στο πανεπιστήμιο των Βρυξελλών: “Ο Θεός ανάγεται σε έναν αρχειοφύλακα μόνο, που γυρίζει τις σελίδες του κοσμικού βιβλίου της ιστορίας πο