Dionysis Savvopoulos
Γιατι οι “κακίες” του Ντίνου μας μάγευαν;
Πως γινόμασταν χαρούμενοι οπαδοί του ενώ μας έθαβε;
Νιώθω οτι παραδόξως ήταν γεμάτος από μιαν αγάπη, από μια βαθιά χαρά και μια ζωή, της οποίας η τσαχπίνικη αρνητικότητα έγινε η γραφκή διαστροφή της.
Έτσι κοινωνούσε την δική του αγάπη.
Έτσι μας άγγιξε η παιδική του χαρά.
Αυστηρός με μειδίαμα, γκουρού και είρων, ποιητής και γενναίος.
Μέσα στο Πάσχα του Καλοκαιριού, αποχαιρετούμε τον συμπολίτη μας στον ουρανό.
