Η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών προωθήθηκε αριστουργηματικά από το υπάρχον σύστημα διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, δόθηκε η δυνατότητα στην (ακροδεξιά) ηγετική ομάδα της ΝΔ να διεξάγει ένα άνισο προεκλογικό αγώνα ενάντια στον ομογάλακτο ιδεολογικό του αντίπαλο, την ακροδεξιά (νεοφασιστική) Χρυσή Αυγή, πριν παρέλθει το 18μηνο και απελευθερωθούν οι προφυλακισμένοι βουλευτές της. Επιπλέον, με την επίσπευση της διενέργειας εθνικών εκλογών μειώνεται στατιστικά η πιθανότητα αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να μπορεί να αναστραφεί η εκλογική του επικράτηση, που αποκτά υπερκομματικό και πανεθνικό χαρακτήρα με τις υποψηφιότητες του (καθηγητή του ΕΚΠΑ) Γιάννη Βαρουφάκη στην Αθήνα, του (δημοσιογράφου της ΕΡΤ3) Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη στη Θεσσαλονίκη και του (ομότιμου καθηγητή του ΕΚΠΑ) Κωνσταντίνου Τσουκαλά στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η μετεκλογική υλοποίηση δύο ενδεικτικών (μη οικονομικών!) ζητημάτων από την αυριανή Κυβέρνηση της Αριστερά.
Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας
Η εκλογή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας από τη νέα Βουλή των Ελλήνων είναι μία διαδικασία που προηγείται χρονικά και είναι ανεξάρτητη από τη ψήφο εμπιστοσύνης της νέας Κυβέρνησης. Μετά από τις τρεις άκαρπες προσπάθειες της προηγούμενης Βουλής, η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα διεξαχθεί με τρεις επιπλέον εκλογικές διαδικασίες που απαιτούν 180 ψήφους, 151 ψήφους και, στην έσχατη περίπτωση, σχετική πλειοψηφία. Το γεγονός αυτό καθιστά βέβαιη την πρώτη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το χώρο της Αριστεράς. Είναι το πρώτο βραχυπρόθεσμο κριτήριο μίας νέας διακυβέρνησης: Θα επιλεγεί ένας κομματικά ελεγχόμενος ηγετίσκος (όπως ο Κάρολος Παπούλιας και ο Κωστής Στεφανόπουλος., που απέτυχαν παταγωδώς -πριν την αναρρίχησή τους στον προεδρικό θώκο- να εκλεγούν βουλευτές στις εκλογικές τους περιφέρειες!) ή ένα σύμβολο του Ελληνισμού και του Ευρωπαϊκού Πνεύματος (όπως ο Μίκης ο Θεοδωράκης κι ο Μανώλης ο Γλέζος, που η συμβολή τους ξεπερνά κόμματα, σύνορα και ιδεολογίες!);
Αλλαγή εκλογικού νόμου
Με την ενδεχόμενη αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, θα καταργηθεί, άραγε, το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής; Θα καταργηθεί ο «νόμος Παυλόπουλου» με το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα και την καθολική αφαίμαξη των μικρότερων κομμάτων; Θα καταργηθεί η λίστα των ψηφοδελτίων που θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές; Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρξουν άλλοι Έλληνες βουλευτές που θα στηρίξουν την καθιέρωση της απλής και άδολης αναλογικής; Θα υπάρχει το όριο του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή των Ελλήνων; Το πρόβλημα, τελικά, είναι η αποτροπή της παρουσίας βουλευτών των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Θράκης ή, μήπως, η απουσία της άλλη άποψης από βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της Δράσης, της Κοινωνίας, των Οικολόγων κ.ά.; Θα υπάρξει πρόνοια που θα καθιερώνει μακροπρόθεσμα την «απλή και άδολη αναλογική» στο Σύνταγμα της Ελλάδας, ακυρώνοντας κάθε μελλοντικά παιγνίδια κομματικού καιροσκοπισμού;
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα ευνοήθηκε, αν δεν προωθήθηκε σκόπιμα, από τους οικονομικούς τζιχαντιστές της Ευρωπαϊκής Ελίτ, γιατί τους δίνει το χρονικό περιθώριο να χειριστούν παραδειγματικά τους Έλληνες, πριν ακολουθήσουν κι οι Ισπανοί το Νοέμβριο του 2015 με τους Podemos. Βλέπετε, η Ευρωπαϊκή Ελίτ θα προτιμούσε τη Μαρί Λε Πεν από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νάιτζελ Φάρατζ από τον Πάμπλο Ιγκλέσιας… Για τον απλούστατο λόγο, ότι η Ευρωπαϊκή Ελίτ αποτελεί τη στοργική μητριά του γαλλικού εθνικισμού και του βρετανικού ευρωσκεπτικισμού, τους δύο εκλεγμένους πρόδρομους του εκκολαπτόμενου πανευρωπαϊκού νεοφασισμού.
——————————–
* Ο Άκης Σιαμαντζιούρας (asiam@aegean.gr) είναι διδάκτορας Οικολογίας
