Γράμμα στους μετανάστες που διώκονται για την εξέγερση της Αμυγδαλέζας (Αύγουστος 2013)
γράμμα στα εξεγερμένα αδέρφια μας
Χαιρετίζουμε τους συντρόφους μας· τους συντρόφους και συνοδοιπόρους στο κίνημα για την αποκατάσταση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Καταπονημένοι μα όχι χωρίς δύναμη, περιζωμένοι μα όχι χωρίς περάσματα ελευθερίας, λεηλατημένοι από τους Κυρίους και τους δήμιους μα όχι χωρίς ελπίδα, ζωντανοί υπό αίρεση μα όχι νεκροζώντανοι, αόρατοι για τους πολλούς μα σώματα που πονούν, ματώνουν και εξεγείρονται.
Δεν είστε μόνοι σας. Υπάρχουν αρκετοί, και αποφασισμένοι, που στέκονται στο πλάι σας. Ναι, το ξέρουμε ότι είμαστε ακόμα λίγοι κι ότι για μην γίνει νόμος του κόσμου η βαρβαρότητα θα πρέπει να πολεμήσουν ακόμα και οι νεκροί μας και όσοι δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Ναι, το ξέρουμε ότι ο στρατός του θανάτου είναι πανίσχυρος και ότι τα οδοφράγματά μας είναι ακόμα χάρτινα. Αλλά, η συναίνεση και ο ατομισμός ρηγματώνονται. Αλλά, η ισχύς του Κυρίου είναι κούφια. Αλλά, το ποτάμι της ζωής μπορεί να γίνει χείμαρρος. Είμαστε και θα είμαστε εδώ. Κι όσο περνά από τα χέρια μας και τα χέρια σας, τίποτα δεν έχει ακόμα κριθεί.
Θα είμαστε δίπλα σας όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Δεν θα σας αφήσουμε μόνους όσο καιρό δικάζεστε για τη δίκαιη στάση σας. Οι δικές σας στάσεις είναι και δικές μας. Οι δικές σας κραυγές είναι και δικές μας. Ο δικός σας πόνος είναι και δικός μας. Είμαστε οι καλικάντζαροι ενός κόσμου υπό κατάρρευση.
Όμως κανείς δεν ξέρει πότε γίνονται ηφαίστεια οι πληγές, πότε οι ανατριχίλες γίνονται σεισμοί κι ο πόνος ο ανθρώπινος δεν είναι μια εύκολη στιγμή για να ξελογιαστεί δεν είναι ούτε καρδιά ούτε συνείδηση για να τον αγοράσετε…
Β. Λεοντάρης
Δίκη/ 3 Νοεμβρίου 2014/ 9πμ / Μεικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο (δικ. Αλεξάνδρας)
λαμπε ρατ
οκτώβριος 2014
