H πορεία μας σαν Είδος σε τούτη τη μικρή εσχατιά του Σύμπαντος. Του Αιστόουλ Δεμπάνκ

H πορεία μας σαν Είδος σε τούτη τη μικρή εσχατιά του Σύμπαντος. Του Αιστόουλ Δεμπάνκ

Όλη η πορεία μας σαν Είδος σε τούτη τη μικρή εσχατιά του Σύμπαντος που την πυρώνουν λυτρωτικά οι αχτίδες του ζωωδότη Ήλιου (χικ) είναι αποτέλεσμα των πράξεων εκείνων των ανθρώπων που τόλμησαν, διαχρονικά, να φέρουν το καινούριο, το πρωτοπόρο, το ρηξικέλευθο (χικ χικ), το αδοκίμαστο (μμμ…), το νεωτεριστικό, το ριζοσπαστικό, εκείνων, που τ’αργασμένο απ’την αρμύρα της θάλασσας στέρνο τους θα ήταν ένα ζεστό απάγκιο για ΚΑΘΕ γυναίκα (συγγνώμη, αυτό είναι από το ναυάγιο του “Τζέλα Δέλτα”).

Αλλά όλοι τούτοι οι πιονιέροι δε θα’σαν τίποτις, αν δεν υπήρχαν δίπλα τους εκείνοι οι ανώνυμοι και στωικοί σα γαϊδούρια άνθρωποι, που τους ώθησαν να εμμείνουν μέχρι τέλους στις απόψεις και στη στάση τους, όταν, ας το θέσουμε κάπως ποιητικά, άρχιζαν οι ροχάλες, έβγαιναν τα κωλοδάχτυλα, τσίτωνε το γκρόβερ, the shit hit the fan (ανώνυμοι, ενδεικτικά, και όχι περιοριστικά, όπως ο εραστής του Σωκράτη “αν δεν το κατεβάσεις σφηνάκι, κανείς στην πόλη δεν θα ξαναπαίξει μαζί σου “Εκατομμυριούχο””, η ανώνυμη πουτανίτσα του Γαλιλαίου “άμα πεις ότι τελικά δε στροφάρει, θα βλέπεις κώλο μόνο απ’το τηλεσκόπιο”, o ανώνυμος ιπππόμος της Ζαν Ντ’Άρκ (“αν το γυρίσεις σε Αθανασία του Αιγάλεω, στην πετάω τη στολή”, ο επώνυμος Ένγκελς στο Μαρξ “άμα γράψεις “On a second thought, χρειάζεται, γερή ανακεφαλαιοποίηση” σου κόβω το επίδομα”, ο ανώνυμος follower τoυ Γκάντυ “άμα δε βάλεις μέσα τη σιδηρογροθιά, φωνάζω Manolo Blahnik και Ψινάκη”, 10 εκατομμύρια ανώνυμοι άντρες του Κόκκινου Στρατού στα άλλα 10 “άμα γυρίσουμε κατά πίσω, περιμένει ο Στάλιν”, η Γιόκο στο Τζων για να στρώσει κώλο και να γράψει το “Imagine no possessions και τα ρέστα”, “έχει πέσει ο λογαριασμός μας κατά 20 εκατομμύρια”.

Τιμώντας τούτη την παράδοση, θέλω και γω, ως στιλοβάτης, να στηρίξω την προσπάθεια χιλιάδων συνανθρώπων μας που έχουν εγκαινιάσει, θαρραλέοι μπροστάρηδες του ανθρώπινου είδους, την πρακτική να φωτογραφίζονται δίπλα σε μεγάλεια μνημεία της Φύσης και του Ανθρώπου, βάζοντας με αυταπάρνηση τ’αρχίδια τους στο κάδρο (στην Αγγλοσαξωνική επιστημονική ορολογία τούτο δω έχει ονομαστεί “Nutscaping”) και διαδίδοντας τα αποτελέσματα στο Instagram.

Kάποιοι έσπευσαν να πουν όλο αυτό είναι ένα καλό διαφημιστικό κόλπο των εταιρειών με συσκευές αντρικού body grooming, καθώς, σε πολλά ενσταντανέ τα ορχεοσάκκουλα των φωτογραφιζομένων θα τα ζήλευε και ο Κινγκ Κονγκ, ως προς την καλύπτουσα αυτά γούνα.

Κάποιοι τους αποκαλούν γουρούνια, πιθήκια, άξεστους, αγενείς, ανεγκέφαλους καθώς με την πρακτική αυτή δεν δείχνουν κανένα σεβασμό για τα μεγάλα επιτεύγματα που αποτελούν το θέμα των φωτογραφιών τους, τις οποίες συνοδεύουν αναίσχυντα με τη λογική του μεγάλου εκείνου ζωγράφου τοπίων που βλέπαμε πιτσιρίκια στην ΕΤ3 και συνοψίζεται στη φράση “και κάπου εδώ ίσως υπάρχει ένα αρχίδι”.

Θα το θέσω όπως ο Άδωνις: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.

Πρέπει δηλαδή να το γράψουμε, λες και δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε βραδυάτικα, έστω και αν αυτή δεν ήρθε, ότι το να πετάς διακριτικά το αρχίδι σου δίπλα στην εικόνα ενός μνημείου δεν είναι τίποτα άλλο από κραυγή ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ όλων όσων θεωρούμε δεδομένα και μια προτροπή, θα κοπιάρω Φίλη, για αναθεώρηση των πάντων σε δημιουργικότερη κατεύθυνση;

Δηλαδή χρειαζόμαστε το Βελόπουλο, να μας εξηγήσει την αλληγορία ενός παπαριού με φόντο το Άγαλμα της Ελευθερίας;

Χρειαζόμαστε τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να μας εξηγήσει τη σημειολογία ενός αρχιδιού με φόντο το άγαλμα του Τρούμαν, εκεί κοντά που μένει η Ντόρα;

Χρειαζόμαστε το Βαρουφάκη να μας εξηγήσει το υπερβατικό μιας οσχεοθήκης με φόντο το κτίρο της Wall Street;

Όχι.

Προτείνω λοιπόν να σηκωθούμε από τους καναπέδες, όσοι κατουράμε όρθιοι, και να μαζευτούμε με τις φωτογραφικές μας στη γέφυρα Καλατράβα στη Μεσογείων.

Για αρχή.

ΚΑΤΣΕ ρε Βαγγέλη λίγο πίσω, δεν σηκώνει μεγάλα φορτία το υπερκοστολογημένο!

https://www.peoplegreece.com/…/chamos-me-to-nutscaping-foto…/