Πριν στεγνώσει το μελάνι της αποφασης του ΣτΕ της Τουρκίας για την κατάργηση του διατάγματος του χαρακτηρισμού της Αγίας Σοφίας σε Μουσείο του 1934 με υπογραφή του ίδιου του Κεμάλ, ο Σουλτάνος υπέγραψε το διάταγμα σε μετατροπή σε τζαμί, το δε μουσείο Πολιτισμού (
😉 της Τουρκίας εκτύπωσε αφίσα με τον τίτλο «Αγία Σοφία – Τζαμί». Άλλο ένα πλήγμα απο τον Ερντογαν στο κεμαλικό κοσμικό κράτος, άλλη μια ευθεία προσβολή στο πρόσωπο του Κεμάλ, ένας συμβολισμός ενάντια στο κίνημα του στρατού κατά την επέτειο της καταστολής του.
Μια ψύχραιμη προσέγγιση από τον Τάσο Πικούνη Tassos Pikounis
Πριν από λίγο, ένα πολιτιστικό μνημείο της παγκόσμιας οικογένειας των σημαντικών μνημείων -η Αγία Σοφία- έγινε τζαμί.
Αυτό θίγει τόσο την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, όσο και την ορθόδοξη Εκκλησία, της οποίας η Αγία Σοφία είναι το κυριότερο μνημείο αναφοράς.
Θα επηρεάσει ασφαλώς τις σχέσεις Χριστιανών-Μουσουλμάνων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ασφαλώς θα επηρεάσει και εμάς.
Αλλά γιατί και πόσο;
Και πως θα πρέπει να αντιδράσουμε;
Σαν Έλληνες, σαν Χριστιανοί ή σαν Πολίτες του κόσμου των οποίων θίγεται η πολιτιστική τους κληρονομιά;
Ασφαλώς σαν Χριστιανοί.
Οι λόγοι είναι προφανείς.
Ασφαλώς σαν άνθρωποι των οποίων θίγεται η πολιτιστική τους κληρονομιά, αφού αναιρείται στην πράξη ο χαρακτηρισμός της σαν παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο….
Σαν Έλληνες όμως;
Κάποιοι θα απορήσουν με την ερώτηση, γιατί θεωρούν προφανή την απάντηση. Είναι όμως;
Το Βυζάντιο ήταν ελληνόφωνο, αλλά όχι ελληνικό.
Ο Ιουστινιανός π.χ. που έχτισε την Αγία Σοφία, δεν μιλούσε καν ελληνικά και ήταν συστηματικά εναντίον των Ελλήνων!
Οι κάτοικοί του το ονόμαζαν Ρωμανία, Βυζάντιο δε ονομάστηκε το 1530 περίπου.
Το ελληνικό κράτος έχει δημιουργήσει αυτή την ιστοριογραφική φαντασίωση για την «Ελληνικότητα» του Βυζαντίου, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την 4η Σταυροφορία το Βυζάντιο συρρικνώθηκε και οι περιοχές που ταυτίστηκαν με αυτό ήταν εκείνες του ελλαδικού χώρου, που σήμερα αποτελούν την Ελλάδα. Το Βυζάντιο όμως ήταν πολιτισμικά πολυπολιτισμικό, και μια θεοκρατική απολυταρχική αυτοκρατορία.
Πιστεύω ότι η θέση του Σβορώνου είναι σωστή: Η Ελλάδα δημιουργείται εκ νέου σαν αντίληψη το 1204, όταν διαλύεται η βυζαντινή υπερπολιτισμική και κοσμοπολίτικη αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης και τη διαδέχονται τα τοπικά φέουδα της Πελοποννήσου, της Νίκαιας και της Θεσσαλονίκης.
Είναι χαρακτηριστικό οτι ο Κοραής υποστήριζε ότι επί Βυζαντινής αυτοκρατορίας το ελληνικό έθνος συνέχισε να βρίσκεται υπό κατοχή, πρώτα στους Ρωμαίους και μετά στους «Βυζαντινούς».
Έτσι λοιπόν ας «μετρήσουμε» τις αντιδράσεις μας.
Ας συμβαδίσουμε με τις αντιδράσεις των λοιπών Ευρωπαίων της ΕΕ.
Δεν υπήρξαν ποτέ «δικά μας» («πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι»).
Θα αντιδράσουμε σαν Χριστιανοί, σαν πολίτες του κόσμου, αλλά όχι σαν Ελληνες.
Θα πρέπει να αντιδράσουμε όπως θα αντιδρούσε ένας Ευρωπαίος αν κάναμε εμείς τον Παρθενώνα πάλι χριστιανικό ναό! Με μέτρο (το «μετρον αριστον» ήταν Ελληνικό)…
