Κάθε απλοϊκός και μανιασμένος άνθρωπος έχει ένα κομμάτι ναζισμού μέσα του, έχοντας εσωτερικεύσει τους όρους της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας.
Αυτό είναι η κοινοτοπία του κακού. Οι αντιφασιστικές αφαιρέσεις που δεν μπόρεσαν ούτε στο παρελθόν ούτε τώρα είναι η κοινοτοπία του καλού που η ανεπάρκειά τους οδήγησε στην πολεμική στρατιωτική λύση στο παρελθόν ή στις συγκαιρινές κρατικές παρεμβάσεις.
Τον ναζισμό τον φασισμό τον νεοναζισμό να τον κοιτάξουμε στα μάτια να τον ορίσουμε όπως είναι και όχι όπως θέλουμε να είναι.
Πρόκειται για το ανώτατο στάδιο του Κρατισμού όπου συγκεντρωποιεί όλες τις λειτουργίες και δυνατότητες του κράτους στην κατεύθυνση της υποταγής και της θανατοπολιτικής. Είναι η απολυτοποίηση των σχέσεων κυριαρχίας ανθρώπου από άνθρωπο και είναι αυτός που σπάει τη βασική ανθρώπινη συνθήκη που είναι η αποδοχή του άλλου.
Και άλλες ιδεολογίες είχαν τη “φιλοδοξία” στη διαχείριση του κρατισμού αλλά ο ναζισμός διασφαλίζει την μοναδικότητα του μέσα απο το κράτος εξόντωσης εφαρμόζοντας την ναζιστική πολιτική της ευγονικής του ρατσισμού του αντισημιτισμού. Μετά το Άουσβιτς -η μοναδικότητα του οποίου είναι αδιαμφισβήτητη- τα κράτη διατήρησαν τους όρους-προνόμια που οδήγησαν στο Άουσβιτς όπως την κατάσταση εξαίρεσης, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την αντιμεταναστευτική πολιτική.
Μπορεί σήμερα το σύγχρονο κράτος να μην θέλει φασίστες στα πόδια του, δεν παύει όμως να φροντίζει να χρησιμοποιεί του ιδεολογικούς μηχανισμούς για την παραγωγή του εθνικισμού της πειθαρχίας του μιλιταρισμού της ξενοφοβίας που αποτελούν το υπέδαφος του ναζισμού. Οι ανισότητες η στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση και η διάλυση κάθε κοινωνικού δημόσιου και κοινού είναι τα σκοτεινά μονοπάτια για να βρει χώρο αυτό το απόκοσμο ναζιστικό περίττωμα.
