Η αυτοταπείνωση της κερατωμένης θρησκόληπτης που πίστευε στο κάρμα | Του Κωνσταντίνου Μπούρα
Ευθυμογράφημα από τον Κωνσταντίνο Μπούρα που παρακολουθεί ανελλιπώς τις διαλείπουσες και λανθάνουσες αντιδράσεις των συνανθρώπων μας στην Ελλάδα της Κρίσης, σειρά φιλοτεχνημένη ειδικά για το εξαίρετο, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το πετυχημένο διαδικτυακό περιοδικό συνάντησης ανήσυχων πνευμάτων!!!
Τι να σας πω και τι να μην σας πω; Τι ακούω ο άνθρωπος (i anthropus) κάθε μέρα στην κρίσιμη και μεθοριακή πραγματικότητά μας δεν λέγεται. Κι αν λέγεται δεν είναι πιστευτό. Κι αν είναι πιστευτό, σημαίνει ότι δεν πάμε καλά… όλοι μας!!! «Ή στραβός είν’ ο γιαλός ή εμείς στραβά αρμενίζουμε», όπως λέει η σοφή λαϊκή παροιμία.
Το άκουσα κι αυτό και κουφάθηκα, ο τυχερός!!! Ευτυχώς που ξυρίζω κάθε πρωί ανελλιπώς την κεφαλήν μου (με τετραπλής λεπίδος ξυραφάκι τελευταίας τεχνολογίας) και το περνάω από πάνω (για φινίρισμα, γυάλισμα 0 ξέρετε) με την ηλεκτρική ξυριστική μηχανή που δέχεται ΚΑΙ σαπουνάδα χωρίς να βραχυκυκλώνει!!!! Έτσι δεν κινδυνεύω να μου πέσουν και τα λίγα μαλλιά που μου έχουν απομείνει. Τρέφω, που λένε, μαλλί για το γηροκομείο. Όταν όλοι οι άλλοι δεν θα έχουν, εγώ θα κόψω το καθημερινό ξύρισμα με το χλοοκοπτικό και να ‘σου ο δικός σου με μια τζίβα πάνω στο κεφάλι σαν καλαμπόκι που το ξέχασε ο θεριστής και ξέμεινε καταμεσής του κάμπου. Αυτό το ποιητικό, πώς το έχω ο άτιμος!!! Μου βγαίνει ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένεις – και τις περισσότερες φορές στην πλέον ακατάλληλη στιγμή: εκεί που πηδάς (ένα φράχτη, τέλος πάντων – λέμε τώρα) και λες στην άλλη (στην από κάτω, ντε!!!: «συγγνώμη που σας ξεβολεύω, αλλά μήπως μπορούμε να αλλάξουμε στάση γιατί πιάστηκε η μέση μου;» κι εκείνη σου απαντά: «μα εδώ δεν είναι η στάση Λυσιατρείο; Συγγνώμη, κατεβαίνω!!!». Τώρα, ποιος πρέπει να κατέβει πρώτος και ποιος δεύτερος, δεν ξέρω. Μπλέξαμε τα μπούτια μας!!!
Α, ναι, μια και είπαμε για πήδημα, παραλίγο να ξεφύγω από το θέμα, αλλά πάλι …μέσα πέσαμε!!! Έρχεται που λες επίσκεψη στο γραφείο Η θρησκόληπτη, Η θεούσα (ποιάς θρησκείας δεν ξέρω, μάλλον μαζοχιστικής…) και μου λέει το εξής αμίμητο: «ΑΑΑ, εγώ τον άντρα μου τον συγχωρώ κάθε που ξενοπηδάει και γυρίζει σπίτι με την …ουρά στα σκέλια». (Μα τόσο …μεγάλη είναι; Ερωτώ από μέσα μου, γιατί δεν τολμώ να προσβάλλω αυτή την καλή κυρία και να αποκτήσουμε έξτρα …οικειότητες, κάτι που δεν βγαίνει ποτέ σε καλό σε επαγγελματικούς χώρους και στη γειτονιά σου).
Επανερχόμεθα λοιπόν στον μονόλογο μιας αφελούς: «Εγώ λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε…» [ωχ, αυτές τις οικειότητες προσπαθώ εις μάτην ν’ αποφύγω – «Μακριά από τη δουλειά σου και μακριά από τη γειτονιά σου», που λέει η λαϊκή θυμοσοφία – κλείνει η αγκύλη-παρενθεσάρα].
«Εγώ λοιπόν αγαπητέ μου φίλε, επειδή πιστεύω στο κάρμα…» [κάθε φορά που το ακούω αυτό γίνομαι έξαλλος].
«Εγώ λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, επειδή πιστεύω στο κάρμα, κάθε φορά που γυρίζει ο προκομμένος ο σύζυγος με την ουρά κάτω από τα σκέλια, και μ’ εκείνο το ύφος που καταλαβαίνω αμέσως πως με έχει κάνει τρόλλεϋ…» [ναι, κάθε φορά που συναντά το τρόλλεϋ «Κολιάτσου-Παγκράτι» το χαιρετά «γεια σου, συνάδελφε!!!» – τα κέρατα ένεκα!!!].
«Εγώ λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, επειδή πιστεύω στο κάρμα, κάθε φορά που γυρίζει ο προκομμένος ο σύζυγος με την ουρά κάτω από τα σκέλια, και μ’ εκείνο το ύφος που καταλαβαίνω αμέσως πως με έχει κάνει τρόλλεϋ… εγώ κάνω αυτό που λέει η θρησκεία μου: αυτό-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!!! Μάλιστα. Κάνω τα ξινά γλυκά και τον δέχομαι τον άσωτο στο σπίτι, γιατί η οικογένεια είναι κάτι ιερό και δεν επιτρέπεται να την διαλύεις για ψύλλου πήδημα!!!» [Μάλιστα, τώρα έγινε και …ψύλλος, σκέφτηκα. Από σκύλος – ψύλλος, κάτι σύμφωνα αλλάζουν – εκεί θα κολλήσουμε τώρα;].
«Μένω άφωνος», της λέω φωναχτά.
«Μένω Σόλωνος», μου απαντάει μηχανικά και …φεύγει. Ευτυχώς γιατί θα είχα κουφαθεί τελείως. Μα τι το θέλω – όχι, πείτε μου – τι το θέλω το ρεπορτάζ στα χρόνια της Κρίσης; Εεεεε; Άντε να δω πού θα μας βγάλει αυτό το λούκι, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι.
Εις το επανακούειν και εις το …επαναδιαβάζειν!!!!
«Αριβερντέρτσι …βρώμα», λέω στη μαζόχα κερατού και τρέχω στην κουζίνα να πιω πολύ νερό. Είναι ό,τι πρέπει λένε για το «τζετ-λαγκ». Άσχετο. Για το τζετ-σετ, ίσως….
Κωνσταντίνος Μπούρας
