Το κείμενο του Ba Jin στο Banyue
Mετάφραση από την Αιχμή
Το κείμενο του Li Feigan που εμφανίστηκε στο Banyue (Δεκαπενθήμερο), Τσενγκντού, Κίνα, Νο 17, 1 Απριλίου 1921, με το ψευδώνυμο Ba Jin:
Τούτες τις μέρες οι λέξεις “ελευθερία και ισότητα” είναι μέρος του λεξιλογίου του καθενός μας. Αλλά κάντε μερικές ερωτήσεις και ρωτήστε: Τί είναι ελευθερία; και θα σας ειπωθεί “Ελευθερία σημαίνει ελευθερία της γνώμης, ελευθερία του τύπου, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι, η ελευθερία του απορρήτου της αλληλογραφίας.”
Ρωτήστε: Τί είναι ισότητα; και θα σας ειπωθεί: “Όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, χωρίς καμία διαφορά μεταξύ του υψηλής καταγωγής και του χωριάτη.” Τώρα, τέτοιοι στενοί ορισμοί δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή ελευθερία, την αληθινή ισότητα. Δεν με πιστεύετε; Διαβάστε τότε το παρακάτω.
Η καπνιά της ελευθερίας του λαού είναι το Κράτος. Από τότε που το Κράτος ήρθε στην ύπαρξη, έχουμε σταματήσει να είμαστε ελεύθεροι. Δεν έχει σημασία τι κάνουμε ή τι λέμε, το Κράτος χώνει τη μύτη του. Το μόνο που ζητάμε είναι να ζούμε με αγάπη με τα αδέλφια μας από άλλα έθνη, αλλά το Κράτος θα μας είχε πατριώτες με κάθε κόστος, θα μας έγραφε στους στρατούς του και θα μας ανάγκαζε να δολοφονούμε τους γείτονές μας. Και εδώ στην Κίνα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: εδώ έχουμε Κινέζους να δολοφονούν άλλους Κινέζους. Για αρκετά χρόνια τώρα, στη Χουνάν και τη Σαανξί και τη Σιτσουάν, “η παλίρροια του αίματος ανεβαίνει και τα πτώματα συσσωρεύονται”.
Τι φρίκη! Τόση πολύ για τα οφέλη που το Κράτος μάς έχει φέρει. Οικειοποιώντας για τους εαυτούς τους τούς πόρους που είναι η κοινοπολιτεία του πλανήτη μας, οι καπιταλιστές μάς λιανίζουν σε μια φτώχεια που μας αρνείται το δικαίωμα να ζήσουμε. Όχι πως το Κράτος τους τιμωρεί γι’ αυτό: ακόμη χειρότερα, τους προστατεύει μέσα από μια συστοιχία νόμων.
Ο λαός δεν έχει τίποτα να φάει και δεν έχει άλλη επιλογή από το να κλέβει το φαγητό του: πηγαίνει γυμνός και δεν έχει άλλη επιλογή από το να κλέβει ρούχα: δεν έχει άλλη επιλογή από το να κλέβει όλα όσα χρειάζεται. Ο λαός οδηγείται σε όλα αυτά από τους καπιταλιστές. Και εδώ έρχεται το Κράτος, στο μεγαλείο του, απορρίπτοντάς μας ως ληστές και αποφασίζοντας ότι δεν είμαστε κατάλληλοι για τίποτε άλλο πέρα από τον πάσσαλο της εκτέλεσης. Τουφεκιζόμαστε απλώς για επανάκτηση — κατά παράβαση του νόμου, για να είμαστε σίγουροι — ενός μικρού κομματιού αυτού που είχαμε χάσει, ενώ αντιθέτως οι καπιταλιστές που λεηλατούν την κοινοπολιτεία του πλανήτη επιτρέπονται να ζουν ειρηνικά. Αν μας αρνούνται το δικαίωμα να κλέβουμε, δεν υπάρχει πια τίποτα για μας από το να γίνουμε ζητιάνοι. Ιδού, οι καπιταλιστές, προσβεβλημένοι από το θέαμα, παραχωρούν ελεημοσύνη στους φτωχούς και τους προσφέρουν ένα μικρό μέρος των χρημάτων που έχουν κλέψει από αυτούς: και πάνω σε αυτό απονέμουν το εύηχο όνομα της φιλανθρωπίας. Μερικοί από αυτούς έχουν ακόμη το θράσος να μας βρίζουν επειδή ζητιανεύουμε για το κομμάτι ψωμί μας αντί να εργαζόμαστε για αυτό.
Κύριοι! Μπορείτε να είστε τόσο σίγουροι ότι δεν θέλουμε να εργαστούμε; Είναι πολύ περισσότερα από το να αρνούμαστε να δουλέψουμε. Ωστόσο κατακλυζόμαστε με βρισιές. Βλέποντάς το από αυτήν τη σκοπιά, μπορούμε να δούμε ότι η “ελευθερία και η ισότητα” που προ ολίγου έχουμε μιλήσει είναι εξωγήινοι για το λαό! Πράγματι, μπορεί κανείς να μιλήσει εδώ για “ελευθερία” και “ισότητα”; Αρνούμαι να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε ελευθερία αυτού του είδους! Κάθε ισότητα αυτού του φάσματος! Αλλά τι είναι τότε αληθινή ελευθερία και αληθινή ισότητα;
Εδώ έρχεται η απάντησή μου: η Αναρχία. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία. Και ο κομμουνισμός είναι η αληθινή ισότητα. Μόνο μια κοινωνική επανάσταση μπορεί να μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε μια πραγματικά ελεύθερη και πραγματικά ισότιμη κοινωνία.
Αλλά τι είναι Αναρχία;
Αναρχία είναι η τοποθέτηση του Κράτους και των πρόσθετων θεσμών του στον Κατάλογο και τη συλλογική κυριότητα των μέσων παραγωγής και των αγαθών που παράγονται. Κάθε άτομο που συμβάλλει σύμφωνα με την ικανότητά του και παίρνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Και εργάζεται κοινόχρηστα σύμφωνα με την ικανότητα του ατόμου: όποιος έχει τη δυνατότητα να είναι γιατρός κάνει τα ιατρικά, και όποιος έχει την ικανότητα να μεταλλεύει κάνει την εξόρυξη. Περισσότερος χρόνος αφιερωμένος σε απλές εργασίες και λιγότερος χρόνος σπαταλημένος σε περίπλοκες ή κουραστικές. Μια αντιπροσωπεία για να σας βρίσκει φαγητό όταν είστε πεινασμένοι, ρούχα να φορέσετε και μια στέγη κάτω από την οποία να προφυλάσσεστε. Όλοι στη λήψη της ίδιας εκπαίδευσης, χωρίς διάκριση ανάμεσα στον έξυπνο και τον αργόστροφο.
Ξανά και ξανά, ένας Γάλλος αναρχικός έχει επαναλάβει: “Κάθε άτομο χρειάζεται να εργάζεται μόνο δύο ώρες τη μέρα αν όλες οι ανάγκες της κοινωνίας είναι να πληρούνται”. Και ο Κροπότκιν επίσης έχει δηλώσει: “Αν ο καθένας εργάζεται τέσσερις ώρες τη μέρα, αυτό θα είναι αρκετό — και μάλιστα, περισσότερο από αρκετό — για να απαντήσει στις ανάγκες της κοινωνίας.”
Φαντάζομαι ότι τέτοια πρόταση, περικοπής των ωρών εργασίας ως το κόκαλο, δεν θα μπορούσε παρά να προσέλκυε την καθολική υποστήριξη. Χωρίς το Κράτος και τους νόμους του, θα είχαμε πραγματική ελευθερία: χωρίς την καπιταλιστική τάξη, θα είχαμε πραγματική ισότητα.
Φίλοι του κόσμου της εργασίας, βλέπετε απλά πόσο ελεύθερη κοινωνία απαλλαγμένη από όλη την απολυταρχική εξουσία θα ήταν; Βλέπετε πόσο ισότιμη θα ήταν; Είστε πρόθυμοι να οικοδομήσετε μια τέτοια κοινωνία ελευθερίας και ισότητας; Λοιπόν τότε, κάντε την κοινωνική επανάσταση και τελειώστε με αυτές τις αχρείες πολιτικές.
Για χάρη της έλευσης μιας κοινωνίας ελευθερίας και ισότητας, ας ελπίσουμε ότι εσείς και οι φίλοι σας θα γίνετε σύντομα ένα! Όσο τα υπομένετε όλα με παραίτηση, θα είστε φορβή για τους καπιταλιστές!
Αν δεν με πιστεύετε, θα δείτε και μόνοι σας!
Ba Jin
