23.5 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΕΛΛΑΔΑΗ κρίση και η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία

Η κρίση και η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία

Η χρονική περίοδος μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο: 1946-75, θεωρείται
παγκόσμια η χρυσή εποχή του καπιταλισμού, η «ένδοξη τριακονταετία».

Ήταν χρυσή για το σύνολο της αστικής
τάξης, ιδιαίτερα για το τραπεζικό και χρηματιστηριακό της τμήμα, αλλά
και για πλατύτερα λαϊκά στρώματα (J. Fourastié, “Les trente glorieuses”,
Ed. Fayard, 1979). Αυτό συνέβη χάρη στο μεγάλο μυστικό της μεγέθυνσης
(και όχι ανάπτυξης όπως συνήθως λέγεται), που ήταν: να παράγουμε πολύ
και να καταναλώνουμε πολύ. Το σπάσιμο της αλληλουχίας ανάμεσα σ’ αυτούς
τους δύο πόλους της οικονομικής ζωής, γέννησε την κρίση του
καπιταλιστικού συστήματος (D. Clerc, A. Lipietz, J. Satre-Buisson, “La
crise”, Ed. Syros, 1983).


Η σημερινή φάση όξυνσης αυτής της οικονομικής κρίσης είναι αποτέλεσμα
της άνευ προηγουμένου επιθετικής πολιτικής του χρηματοπιστωτικού
κεφαλαίου με δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία (πλήρης απορρύθμιση),
στην κοινωνία (ανεργία, φτώχεια, διάλυση κοινωνικού ιστού), στην
προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και στην ίδια τη δημοκρατία, διότι
«αυτοί που ελέγχουν την πίστωση ενός έθνους καθοδηγούν την πολιτική των
κυβερνήσεων και κρατούν στη χούφτα τους τη μοίρα των ανθρώπων» (P.
Grignon, “Money as debt”, 2006).

Στην Ελλάδα, με την πολιτική σημαία του διαφόρων χρωμάτων
νεοφιλελευθερισμού, βιώνουμε μια πρωτοφανή ιστορικά επίθεση του
μικρότερου αλλά και πλουσιότερου ποσοστού της κοινωνίας εναντίον της
συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού. Βιώνουμε μια τεράστια μεταφορά
πλούτου από τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους στα χέρια λίγων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, και παρά τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα
ότι δεν παράγουμε τίποτα, η Ελλάδα παράγει τόσο πλούτο, που αν
φορολογούνταν όχι ιδιαίτερα, αλλά όσο και στην ΕΕ (δηλαδή 2 φορές
περισσότερο), θα έφθανε για να μη δανειζόμαστε και να μην έχουμε χρέος.
Οι ιδιωτικές κινητές και ακίνητες περιουσίες διπλασιάσθηκαν στη δεκαετία
2000-2010 και έφθασαν σήμερα να είναι 3 φορές το ΑΕΠ της χώρας. Και
λεφτά λοιπόν υπάρχουν, μόνο που τα κατέχει το 1% περίπου του πληθυσμού
χάρη στην υποφορολόγησή του. Στην υποφορολόγηση των κερδών και του
πλούτου οφείλεται το χρέος και τα ελλείμματα και όχι στο δεν παράγουμε
τίποτα, στους τεμπέληδες Έλληνες, στο υπερτροφικό κράτος κλπ, αλλά η
νεοφιλελεύθερη πολιτική ζητάει να το πληρώσει το υπόλοιπο 99% του
πληθυσμού (βλ. σχετικό άρθρο στα ‘Διαλεκτικά’: «Κατασκευή συναίνεσης και
απόκρυψη κερδοσκοπίας: Οι δύο μύθοι ότι δεν παράγουμε τίποτα και δεν
υπάρχουν λεφτά»

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;