και ιδρύτρια του οργανισμού Justice for Women)
Η Νέα Ζηλανδία έχει
προσθέσει τον όρο «σεξουαλική εργασία» στον κατάλογό των δεξιοτήτων της για
μετανάστες, συμβάλλοντας στην
ομαλοποίηση της χρήσης των ευάλωτων γυναικείων σωμάτων.
Ένας από τους πιο
πειστικούς μύθους αναφορικά με την πορνεία είναι πως είναι «το αρχαιότερο
επάγγελμα». Οι φεμινιστές που τάσσονται υπέρ της κατάργησης της και επιθυμούν
να δούνε το τέλος της βιομηχανίας του σεξ την αποκαλούν την «αρχαιότερη
καταπίεση» και αντιστέκονται στην ιδέα πως η πορνεία είναι απλά «μια δουλειά
όπως όλες οι άλλες».
Τώρα φαίνεται πως η
Υπηρεσία Μετανάστευσης της Νέας Ζηλανδίας έχει προσθέσει τον όρο «σεξουαλική
εργασία» ( όπως περιγράφεται, όλο και
περισσότερο η πορνεία) στον κατάλογο των «δεξιοτήτων απασχόλησης» για όσους
επιθυμούν να μεταναστεύσουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες στην ιστοσελίδα Μετανάστευσης
της Νέας Ζηλανδίας, η πορνεία εμφανίζεται στην λίστα «ειδικευμένης
απασχόλησης», αλλά όχι στην λίστα «Λίστα Ελλείψεων».
Η έρευνά μου επάνω στο
εμπόριο του σεξ με έχει πάει σε έναν αριθμό χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της
Νέας Ζηλανδίας. Το εμπόριο της του σεξ αποποινικοποιήθηκε το 2003, και έχει από
τότε επικροτηθεί από τους υποστηρικτές της πορνείας ως το καλύτερο μέτρο για
την ρύθμιση της πορνείας.
Οι απασχολούμενες στην βιομηχανία του σεξ
φοβούνται τη βία καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες κυνηγούν τις διαδικτυακές
διαφημίσεις: «Θα πεθάνουν κορίτσια».
Οι υποσχέσεις από
την κυβέρνηση – πως η αποποινικοποίηση θα είχε ως αποτέλεσμα λιγότερη βία,
κανονικές επιθεωρήσεις οίκων ανοχής και μηδενική αύξηση στο εμπόριο του σεξ –
δεν έχουν υλοποιηθεί και αντί για αυτό έχει συμβεί το αντίθετο.
Η διακίνηση
γυναικών προς την Νέα Ζηλανδία σε νόμιμους ή παράνομους οίκους ανοχής είναι ένα
σοβαρό πρόβλημα και για κάθε οίκο ανοχής με άδεια υπάρχουν, κατά μέσο όρο,
τέσσερεις παράνομοι.
Οι βίαιες επιθέσεις κατά των γυναικών στους οίκους ανοχής
είναι κοινότατες. «Οι άνδρες νιώθουν ακόμη περισσότερο πως το δικαιούνται όταν
ο νόμος τους λέει πως είναι εντάξει να μας αγοράζουν» λέει η Σαμπρίνα Βαλίσκε,
που εκπορνεύτηκε στους οίκους ανοχής της Νέας Ζηλανδίας πριν και μετά την
αποποινικοποίηση.
Παρά την νομοθεσία οι γυναίκες εξακολουθούν να δολοφονούνται
από μαστροπούς και πελάτες.
Όταν οι
εκπορνευμένες γυναίκες γίνονται «υπάλληλοι» και μέρος της «εργασιακής αγοράς»,
οι μαστροποί γίνονται «μάνατζερ» και «επιχειρηματίες» και από την άλλη πλευρά
έχουμε τους «πελάτες».
Οι υπηρεσίες που βοηθούν τις γυναίκες να εγκαταλείψουν
το επάγγελμα είναι άσχετες επειδή ποιος χρειάζεται υποστήριξη για να φύγει από
μία κανονική δουλειά;
Στην ουσία, οι κυβερνήσεις έχουν νίψει τας χείρας τους
όσον αφορά τις γυναίκες που καλύπτει η νομοθεσία επειδή, σύμφωνα με το μάντρα «είναι καλύτερα από το να δουλεύουν στο Μακντόναλτς». Όπως είπε και μία
επιζήσασα από το εμπόριο του σεξ, «Τουλάχιστον όταν εργάζεσαι στα Μακντόναλτς
δεν είσαι εσύ το κρέας».
Αν η πορνεία είναι
εργασία, θα δημιουργήσουν τα κράτη προγράμματα εκπαίδευσης ώστε τα κορίτσια να
κάνουν καλύτερο στοματικό σεξ;
Η απόφαση να
συμπεριληφθεί η πορνεία “ως εργασιακή δεξιότητα” είναι πράσινο φως για τους
μαστροπούς να γεμίσουν τους οίκους ανοχής για να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση
για την εκπόρνευση των πιο ευάλωτων γυναικών.
Η πρακτική της
χρήσης ανθρώπινων σωμάτων ως αγοράς έχει κανονικοποιηθεί κάτω από το νεοφιλελεύθερο οικονομικό
σύστημα. Η υποστήριξη της ιδέας πως η πορνεία είναι «εργασία» δεν είναι μια
προοδευτική, φιλική προς το θηλυκό γένος άποψη.
Έχω ερευνήσει το εμπόριο
μητρικού γάλακτος στην Καμπότζη, όπου πλούσιοι Αμερικανοί επιχειρηματίες
προσλαμβάνουν εγκύους γυναίκες και τις πληρώνουν ψίχουλα για το γάλα τους.
Έχω
δει απεγνωσμένα πεινασμένους άνδρες έξω από τις τράπεζες αίματος των
νοσοκομείων στην Ινδία να πουλούν το αίμα τους έναντι φαγητού.
Κορίτσια στην
Ουκρανία να πουλούν «παρθένα» ξανθά μαλλιά για να χρησιμοποιηθούν ως εξτένσιονς
σε κομμωτήρια της Δύσης. Είναι όλο και πιο κοινό να «νοικιάζει κανείς μια
μήτρα» γυναικών του νότου για να εγκυμονήσουν οι προνομιούχες γυναίκες της
Δύσης.
Στην Ολλανδία, η
οποία νομιμοποίησε το εμπόριο του σεξ το 2000, είναι απόλυτα νόμιμο για
δασκάλους οδήγησης να προσφέρουν μαθήματα έναντι σεξ ως αμοιβής, εφόσον οι
μαθητές/τριες είναι πάνω από 18.
Κάτω από την
νομοθεσία της Γερμανίας, μια ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση και που
περιγράφεται στην σελίδα της ως «συμβουλευτικό κέντρο για εργάτριες του σεξ»
προσφέρει εκπαίδευση σε γυναίκες ώστε να γίνουν «σεξουαλικές βοηθοί» όταν
αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την πορνεία.
Η εκπαίδευση εστιάζει στους τρόπους που
οι «εργάτριες τους σεξ» μπορούν να βοηθήσουν ανάπηρα άτομα να εξερευνήσουν την
σεξουαλικότητά τους.
Η παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών σε άνδρες που είναι
άρρωστοι ή ανάπηροι είναι κάτι σαν το πρόγραμμα «meals on wheels-γεύματα σε ρόδες» και σαφώς θεωρείται ως
δημόσια υπηρεσία. Σε άλλα νομιμοποιημένα καθεστώτα, όπως η Δανία και η
Αυστραλία, η πορνεία διατίθεται σε άνδρες του δημοσίου συστήματος υγείας.
Ίσως
ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι πως ζητιέται από άτομα που εργάζονται με
ανάπηρα ζευγάρια να διευκολύνουν το σεξ μεταξύ τους – για παράδειγμα, ο
φροντιστής μπορεί να πρέπει να εισάγει το πέος του ενός σε μία οπή του άλλου.
Οποιαδήποτε
κυβέρνηση που επιτρέπει την αποποινικοποίηση της μαστροπείας και της αγοράς σεξ
στέλνει το μήνυμα στους πολίτες της πως οι γυναίκες είναι όντα προς ανδρική
σεξουαλική κατανάλωση.
Αν η πορνεία είναι «εργασία» θα δημιουργήσουν τα κράτη
εκπαιδευτικά προγράμματα ώστε τα κορίτσια να κάνουν το «καλύτερο στοματικό σεξ»
στους αγοραστές του σεξ;
Αντί να περιλαμβάνει την πορνεία ως αποκαλούμενη
επιλογή στις μεταναστευτικές πολιτικές της η Νέα Ζηλανδία θα έπρεπε να
ερευνήσει τα κακά, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας, που υπομένουν οι
πόρνες.
Αν η πορνεία είναι “σεξουαλική εργασία” τότε με βάση αυτή τη λογική, ο βιασμός είναι απλά κλοπή.
Το εσωτερικό του σώματος της γυναίκας δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρείται ως χώρος
εργασίας.
Πηγή: theguardian.com
