Τη στιγμή που επιφανείς Έλληνες μαζεύονται για την παραγωγή ενός βίντεο, που θα διδάσκει τη λέξη φιλότιμο στους ξένους, οι Ιρλανδοί αποδεικνύουν σε έναν μοτοσυκλετιστή συμπατριώτη μας, ότι δεν χρειάζονται εξηγήσεις. Ταυτόχρονα δείχνουν σε όλους μας, τη σημασία των πράξεων έναντι της θεωρίας…
Ο Νίκος Λ. ξεκίνησε για ένα μακρινό ταξίδι, με στόχο να κάνει ένα παλιό του όνειρο πραγματικότητα. Να οδηγήσει σε μέρη που είχε αφήσει καρφιτσωμένα στο μυαλό του για μεγάλο διάστημα, με μια μοτοσυκλέτα που κάποτε, μέχρι να την αποκτήσει, ήταν το απωθημένο του. Το VFR το αγόρασε από Γερμανία το 2008 και με αυτό ταξίδεψε στην Ευρώπη, κρατώντας το καλύτερο για φέτος. Ταξιδευτής από παλιά, βρήκε στην VFR τον ιδανικό σύντροφο, μετά από Ducati 999 και άλλες μοτοσυκλέτες που πέρασαν από τα χέρια του. Φέτος θα ολοκλήρωνε το μοτοσυκλετιστικό του όνειρο, η μοτοσυκλέτα που ήταν το απωθημένο του, στους δρόμους που πάντα ονειρευόταν να την οδηγήσει. Ωστόσο αντί να ξεχυθεί στις εθνικές οδούς, καλύπτοντας τις αποστάσεις γρήγορα μέχρι την Ουαλία και το καράβι για απέναντι, χρειάστηκε σχεδόν μία εβδομάδα καθώς αποφάσισε να ανέβει και όχι να “τρυπήσει” τις Άλπεις, και να σταματήσει σε μέρη που είχε περάσει παλιότερα, συγκρίνοντας τις διαφορές. Σαν να ήθελε να επεκτείνει για λίγο την γλυκιά ανυπομονησία που όλοι μας νιώθουμε πριν από ένα ακριβοθώρητο ταξίδι, να εντείνει κι άλλο την προσμονή του.
Αλλά το ταξίδι είχε ξεκινήσει με προβλήματα, και θα τελείωνε και απότομα, με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.
Από τη στιγμή που κατέβηκε στην Βενετία, υπήρχε πρόβλημα στην φόρτιση της μπαταρίας, που τον οδήγησε να πιστεύει ότι έφταιγε ο ανορθωτής. Φτάνοντας πλέον στη Βρετανία το πρόβλημα έχει επιδεινωθεί, ενώ ταυτόχρονα παλεύει με τις καιρικές συνθήκες, που μπορώ να επιβεβαιώσω πως ήταν από τις χειρότερες που είχαν δει τα τελευταία καλοκαίρια οι Άγγλοι (σιχαίνονται οι Ουαλοί να τους αποκαλείς έτσι), καθώς για δυο μέρες διαφορά δεν συναντηθήκαμε με τον Νίκο στα ίδια μέρη. Έμελε όμως να τον γνωρίσω μέσα από την απίστευτη ιστορία του.
Φτάνοντας λοιπόν στο νησί της Guinness, τη χώρα που θα είχε δώδεκα φορές περισσότερο πληθυσμό, αν όλοι όσοι μιλούν τη γλώσσα επέστρεφαν πίσω, το πρόβλημα του Νίκου φτάνει στο απώτερο σημείο, η VFR, η Αύρα όπως την αποκαλεί, ακινητοποιείται.
Χωρίς πολλές – πολλές λεπτομέρειες, ανακαλύπτει με τη βοήθεια ενός όχι και τόσο σχολαστικού μηχανικού ότι υπεύθυνα είναι τα πηνία, βρίσκει με δυσκολία τρόπο να την επισκευάσει, χωρίς να γλιτώσει το σπρώξιμο, έχει αφήσει την κοπέλα του με τις βαλίτσες σε άλλο σημείο, και τον έχει πιάσει το βράδυ. Όλος αυτός ο πρόλογος, έχει νόημα για ένα και μόνο λόγο, για να γίνει κατανοητό το σοκ της επόμενης μέρας.
Φτάνει λοιπόν σε ένα hostel, έχοντας περάσει το πιο βαρετό σημείο του ταξιδιού στις «δεν έχεις τίποτα να δεις» εθνικές οδούς της Ευρώπης. Έχει βραχεί, μουλιάσει καλύτερα, έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά, αλλά είναι έτοιμος να τα ξεχάσει όλα αυτά με ένα εξάωρο ύπνο, μπροστά στην απόλυτη νιρβάνα που τον περιμένει το επόμενο πρωί: Η ιδανική για αυτόν μοτοσυκλέτα, με την παρέα που αγαπά, στους δρόμους που ονειρευόταν! Διαβάστε τι έχει να μας πει για όλα όσα έγιναν μετά:
————————–
Όταν βγήκαμε το πρωί να βάλουμε τα πράγματα στη μηχανή για την αναχώρηση η μηχανή δεν ήταν πουθενά.
Πρώτη σκέψη η άρνηση. Αποκλείεται. Κάπου αλλού πάρκαρα και βγήκα σε άλλο μέρος, ο βλάκας.
Στο επόμενο δευτερόλεπτο που καταλάβαινα τι είχε γίνει ήρθε το σοκ. Μούδιασμα. Το γνωστό “όχι ρε γαμώτο”.
Κράτησα τη ψυχραιμία μου και πήγα στη ρεσεψιόν να το αναφέρω. Ο τυπάκος εκεί τα έχασε αλλά προσπάθησε να βοηθήσει όσο μπορούσε. Κάλεσε τους ιδιοκτήτες του ξενώνα, ένα γλυκό ηλικιωμένο ζευγάρι που έμεναν παραδίπλα, πήραμε την αστυνομία και αρχίσαμε να βλέπουμε το βίντεο από τις κάμερες.
Όντως στις 1.20 το πρωί άρχισε το γλέντι.
Δυο πιτσιρικάδες γύρω στα 25, ο ένας με άσπρη μπλούζα φούτερ και ο άλλος με σκουρόχρωμα ρούχα, περνάνε έξω από την είσοδο του παρκινγκ. Κοντοστέκονται και φεύγουν. Λίγο αργότερα να τα πάλι τα παιδιά μας να κοιτάζουν γύρω-γύρω και ο τύπος με την άσπρη μπλούζα πάει κατευθείαν στη μηχανή και αρχίζει να σκαλίζει τη μπροστινή ρόδα από τα δεξιά (έχει σημασία αυτό).
