Η προχθεσινή ψήφος του ΝΑΙ και το προηγούμενο του Λένιν στο Μπρεστ- Λιτόφσκ, στις 3 Μαρτίου του 1918. Του Κώστα Ζουράρι

Η προχθεσινή ψήφος του ΝΑΙ και το προηγούμενο του Λένιν στο Μπρεστ- Λιτόφσκ, στις 3 Μαρτίου του 1918

Με την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στα 1917, οι Μπολσεβίκοι
ζητούν απεγνωσμένα να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης με τους Γερμανούς για
να σώσουν το καθεστώς τους που απειλείται με κατάρρευση.

Το θέλουν όμως
και οι Γερμανοί για να αποσύρουν στρατεύματα από το ρωσικό μέτωπο προς
το δυτικό, όπου συνεχίζεται η γιγαντιαία μάχη με τους Αγγλογάλλους και
επίκειται η απόβαση των συμμαχικών αμερικανικών στρατευμάτων στην
ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οι διαπραγματεύσεις είναι εξαιρετικά τραχιές και με
τρεις φάσεις, στις οποίες η σοβιετική αντιπροσωπεία έχει κατά σειράν
επικεφαλής, πρώτα τον Ζόφε, μετά τον Τρότσκι και τελικά τον Σοκόλνικωφ, ο
οποίος και υπογράφει τελικώς τη συνθήκη ειρήνης με τους Γερμανούς στις 3
Μαρτίου του 1918.

Οι Μπολσεβίκοι υπογράφουν με το μαχαίρι στο λαιμό
τους διότι σε κάθε παράταση των συνομιλιών, οι Γερμανοί απειλούν με νέα
στρατιωτική προέλαση.

Η συνθήκη ειρήνης στις 3 Μαρτίου του 1918 μεταξύ
της Γερμανίας και των Μπολσεβίκων είναι τρομακτική εις βάρος της Ρωσίας:
ο Λένιν παραχωρεί τα εξής: πρώτον: η Ρωσία χάνει ένα τεράστιο μέρος των
ευρωπαϊκών της εδαφών, μεταξύ των οποίων, όλη την πολωνική Ρωσία όπου
και το Μπρεστ- Λιτόφσκ, το οποίο μάλιστα έχει και ορθόδοξη Επισκοπή.

Παραχωρεί επίσης στην Γερμανία την Φιλανδία, την Εσθονία, την Λιθουανία,
την Λεττονία, με προοπτική την αυτονομία τους. Στο Νότο της Ρωσίας οι
Γερμανοί αναγκάζουν τους Μπολσεβίκους και τον Λένιν να παραχωρήσουν το
Καρς της Αρμενίας, το Αρβαχάν και το Βατούμ με τα πετρέλαια της Κασπίας,
στη σύμμαχο των Γερμανών, Τουρκία.

Τα ρωσικά στρατεύματα ταυτοχρόνως
αποσύρονται από την Τραπεζούντα και τον Πόντο άρα συνεχίζεται και
γιγαντώνεται χωρίς πια την προστασία των ρωσικών στρατευμάτων η
γενοκτονία των Ποντίων μας από τους Τούρκους γενοκτόνους.

Δεύτερον: την
εδαφική διάλυση της ευρωπαϊκής Ρωσίας ακολουθούν οι κάτωθι υποχρεώσεις
τις οποίες αναλαμβάνει ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι: α) το εισαγωγικό
εμπόριο της Ρωσίας περιέρχεται εξ ολοκλήρου στους Γερμανούς με ιδιαίτερα
προνόμια στους εν Ρωσία γερμανικούς πληθυσμούς, β) η δασμολογική
πολιτική της Ρωσίας του Λένιν για επτά χρόνια θα ορίζεται σε συνεργασία
με τους Γερμανούς νικητές, γ) ο Λένιν δέχεται τον πλήρη αφοπλισμό του
ρωσικού πολεμικού στόλου!!! Ως αποκορύφωμα δε, το καθεστώς των
Μπολσεβίκων οφείλει να πληρώσει έξι (6) δισεκατομμύρια μάρκων στη
Γερμανία, ως πολεμική αποζημίωση!!! Ναι, όπως το διαβάζουμε: μάρκα, 6
δισεκατομμύρια, ως πολεμική αποζημίωση πρέπει να καταβάλλει ο Λένιν
στους Γερμανούς νικητές!

Ευχερώς διαπιστώνουμε ότι η ειρωνεία της
διαλεκτικής και το συναμφότερον, που χαρακτηρίζει τα πράγματα της ζωής,
έδωσαν την εξής απίστευτη κατάληξη: το καθεστώς του Λένιν και των
Μπολσεβίκων διασώζεται το φθινόπωρο του 1918, κατά την διάρκεια της
εφαρμογής αυτής της ταπεινωτικής συνθήκης, μόνο και μόνο επειδή νίκησαν
τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, ο αγγλικός
ιμπεριαλισμός και η απόβαση των Αμερικανών οι οποίοι επέσπευσαν τη νίκη
της Αντάντ (Entente)!!!

Η απορία είναι η εξής: υπάρχει διαφορά
ανάμεσα στο Μπρεστ- Λιτόφσκ που υπέγραψε ο Λένιν και στο προχθεσινό
(Δευτέρα) Μπρεστ- Λιτόφσκ που υπέγραψε ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες; Βεβαίως
υπάρχει διαφορά: η συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε με τους Γερμανούς
νικητές ο Λένιν, ήταν πολύ χειρότερη, πολύ πιο επαχθής για την Ρωσία,
από αυτήν την προσωρινή συμφωνία, που υφίσταται σήμερα η Ελλάδα.

Επομένως: οι απολυτόφρονες, μονοφυσίτες, υπεραριστεροί, ας αναλογιστούν
για τον ακραιφνή και αγέρωχο υπεραριστερισμό τους, ότι «ο αριστερισμός,
παιδική ασθένεια του κομμουνισμού», όπως το έγραψε τελεσιδίκως ο Λένιν.

Προέχει αυτήν τη στιγμή να αντέξει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση (και με το
μείγμα αυτό) στην Ευρώπη.

Ο αγώνας ο δικός μας συνεχίζεται. Δείχνει
επίσης, ότι αλλάζουν οι συσχετισμοί ισχύος στην Ευρωζώνη, στην Ευρώπη
και στον υπόλοιπο κόσμο, εναντίον της χρηματοσυμμορίας των Βρυξελλών η
οποία επέβαλε προσωρινώς αυτήν την συμφωνία. Και βεβαίως υπάρχει πάντοτε
ο αντιστασιακός ελιγμός, όπως τον προτείνουν στους αφελείς φιλέλληνες
στο Πέτα, οι οποίοι κακόμοιροι, θα αντιμετωπίσουν μετωπικώς το τουρκικό
ιππικό στην πεδιάδα: Ραχούλες, ραχούλες! Άλλως, Μπρεστ-Λιτόφσκ.

Άλλωστε,
είναι γνωστή η συμβιβαστική (;) συμβουλή του Τσε Γκεβάρα: «προσπαθούμε
να μείνουμε ζωντανοί σήμερα, για να ξαναπολεμήσουμε αύριο». Όπερ έδει
δείξαι.