Η ιστορία του Παναγιώτη, ενός αδέσποτου σκύλου που γλύτωσε παρά τρίχα την ευθανασία και τώρα είναι το αγαπημένο φιλαράκι των εργαζομένων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών.
Αντιγράφουμε την ιστορία από το pfpo.gr :
Πριν λίγες ημέρες επικοινώνησε μαζί μου η ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδας η κα Ευανθία Σωφρονιδου.
Μιλήσαμε αρκετές φορές και διαδικτυακά για τον Παναγιώτη, το σκυλάκι, που βρίσκεται σε περιφραγμένο χώρο στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών.
Της έκανε εντύπωση το βλέμμα του και η γλυκύτητά του και το γεγονός επίσης, ότι ήταν δεμένο στον περιφραγμένο χώρο και ζήτησε απο την Ομοσπονδία να κάνει κάτι.
Η ίδια είχε ρωτήσει και είχε ενημερωθεί για την ιστορία του Παναγιώτη, όπως τον φωνάζουν όλοι εκεί.
Στις συζητήσεις μας δεν απέκλεισε την περίπτωση, αν και της ήταν πολύ δύσκολη λόγω και άλλων ζώων που έχει, να τον υιοθετήσει.
Έτσι ξεκίνησα να δω τι ακριβώς συμβαίνει με το σκυλάκι και τα βήματά μου με οδήγησαν στην Έφορο Αρχαιοτήτων Φωκίδας κα Νάνσυ Ψάλτη, στην οποία ανήκει διοικητικά το Δελφικό Μουσείο, υπό την προστασία της οποίας βρίσκεται ο Παναγιώτης.
Και αυτό που λέμε, ότι μερικές φορές τα φαινόμενα μας απατούν, στην περίπτωση αυτή βρίσκει απόλυτη εφαρμογή.
Μια μεγάλη σχέση αγάπης υπάρχει μεταξύ της κας Ψάλτη και του Παναγιώτη, ο οποίος χαίρει επίσης της αγάπης και της φροντίδας και των υπαλλήλων του Μουσείου.
Ο Παναγιώτης δεν θα ζούσε σήμερα αν δεν υπήρχε η κα Ψάλτη.
Η 3μελής επιτροπή του οικείου Δήμου το είχε χαρακτηρίσει επιθετικό -σωστά ή λάθος είναι ένα άλλο ζήτημα αυτό- και συνεργείο του Δήμου προσπάθησε να συλλάβει το σκυλί για να του γίνει ευθανασία.
Δεν τα κατάφερε και το σκυλάκι φοβισμένο είχε κρυφτεί σε κάποιο μπαρ, αν θυμάμαι καλά της περιοχής, μέχρι που συμπτωματικά το είδε η κα Ψάλτη.
Το βλέμμα του την συγκίνησε κι εκείνη αμέσως, δέθηκε μαζί του, οδηγήθηκε στα δικαστήρια εξ αιτίας του, δεν πτοήθηκε και κατόρθωσε ο Παναγιώτης να ζει σήμερα στο Μουσείο με πολύ πολύ αγάπη απο την ίδια αλλά και απο τους φύλακες και υπαλλήλους του Μουσείου, απολαμβάνει κάθε μέρα τις βόλτες του και ιδίως τα βράδια, όλο το χρόνο, έχει απόλυτη κτηνιατρική κάλυψη και είναι στειρωμένος, όλα με έξοδα της κας Ψάλτη, σωστή τροφή και είναι ευτυχισμένος.
Είναι ευτυχισμένος γιατί τον αγαπούν κι αυτό είναι το σπουδαιότερο γι αυτόν, όπως και για όλους μας.
Συμβαίνει όμως να είναι και ατακτούλης και όσες φορές έγινε προσπάθεια να τον αφήσουν ελεύθερο στο χώρο του, κατάφερνε και το έσκαγε και ο κίνδυνος για τη ζωή του ήταν υπαρκτός.
Όση ώρα η κα Ψάλτη μου μιλούσε για τον Παναγιώτη απο κάθε κύτταρο της φωνής της έβγαινε η μεγάλη της αγάπη για τον Παναγιώτη.
