Ιατρικά απρόβλεπτα στην κολύμβηση

Το νερό, το μπάνιο είναι ευχαρίστηση… Τι θα κάνετε όμως αν
κάτι συμβεί σε σας ή σε κάποιον δίπλα σας;

Διαβάστε για να ξέρετε!

 
Συνήθη ιατρικά απρόοπτα κατά την κολύμβηση είναι η προσβολή
από τσούχτρες, η προσβολή από παθογόνα μικρόβια, ο πνιγμός.

 
Τσιμπήματα τσούχτρας
 
Παρά το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι επιπτώσεις
από το τσίμπημα τσούχτρας μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρές με δύσπνοια, ζάλη,
γενικευμένο οίδημα, ερυθρότητα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για
αυτοπεριοριζόμενες επιφανειακές σωματικές αντιδράσεις οι οποίες είναι δυνατόν
να αντιμετωπιστούν με σχετικά απλά μέτρα στο σπίτι. Κοινά σημεία και συμπτώματα
είναι ο πόνος, το κάψιμο, η αλλαγή του χρώματος του δέρματος, ο κνησμός, το
τσούξιμο, το μούδιασμα, το εξάνθημα.
 
Αναζητήστε ιατρική βοήθεια εάν τα τσιμπήματα καλύπτουν
μεγάλες περιοχές του δέρματος ή έχετε οποιαδήποτε συστηματικά συμπτώματα ή
σοβαρή αντίδραση (π.χ. ζάλη, πυρετό, εμετό, δύσπνοια, πονοκέφαλο).

 
Άμεσα απλά μέτρα που πρέπει να ληφθούν σε τοπικές αντιδράσεις:
 
1. Αφαιρείτε τα πλοκάμια μέδουσας με λαβίδα πλένοντας την
περιοχή με θαλασσινό νερό. Αποφύγετε να χρησιμοποιήσετε γλυκό νερό, να τρίψετε
τα πλοκάμια στο δέρμα με πετσέτα, να πιάσετε τα πλοκάμια με γυμνά χέρια για να
αποφύγετε μεγαλύτερη απελευθέρωση δηλητηρίου ή διάχυσή του.
 
2. Τοποθετείτε ειδική αντισηπτική αλοιφή για τσούχτρες στην
προσβεβλημένη περιοχή. Εάν δεν έχετε αλοιφή μπορείτε να πλύνετε την
προσβεβλημένη περιοχή επί τριάντα δευτερόλεπτα με ξύδι και να τοποθετήσετε
θαλασσινό νερό με σόδα.

 
Πρόληψη
 
– Φοράτε προστατευτική ενδυμασία. Ειδικές στολές snorkeling
που καλύπτουν το σώμα κατασκευασμένες από λεπτό, υψηλής τεχνολογίας ύφασμα.
προστατεύουν από τσιμπήματα.
 
– Μιλήστε με ναυαγοσώστες και κατοίκους της περιοχής πριν
από την κολύμβηση για την πιθανή εμφάνιση μεδουσών.
 
– Μείνετε έξω από το νερό, όταν ο αριθμός των μεδουσών είναι
υψηλός.
 
– Μην κάνετε βουτιές σε ύδατα με τσούχτρες.

 
Προσβολή από παθογόνους μικροοργανισμούς
 
Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί εισέρχονται στο σώμα είτε από
συνήθεις πύλες εισόδου (μάτια στόμα) είτε μέσω ανοιχτών πληγών είτε μέσω
κατάποσης μολυσμένου υλικού κατά την διάρκεια της κολύμβησης ή της παραμονής
στην παραλία. Άλλες φορές οι κολυμβητές αμελούν να ξεπλυθούν με νερό και
σαπούνι μετά την κολύμβηση ή μικροποσότητες παθογόνων μικροοργανισμών
εγκλωβίζονται σε κλειστές κοιλότητες όπως το αυτί και στη συνέχεια
πολλαπλασιάζονται (οι συνθήκες παρατεταμένης υγρασίας ευνοούν την κατάσταση
αυτή).
 
Η δερματική προσβολή από παθογόνους μικροοργανισμούς που
ευρίσκονται σε αυξημένη συγκέντρωση, μπορεί να πυροδοτήσουν φλεγμονές δέρματος
με πόνο και ερυθρότητα, που χρειάζονται πολλές φορές ειδική και παρατεταμένη
θεραπεία για να αποκατασταθούν. Ανάλογα με την θέση της προσβολής τα συμπτώματα
διαφοροποιούνται. Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι η διάρροια, το φούσκωμα, ο
κοιλιακός πόνος, ο πόνος στο αυτί, τα δέκατα, ο πυρετός. Ο πόνος, ο πυρετός, τα
δέκατα, τα παρατεινόμενα συμπτώματα αναδεικνύουν κίνδυνο επέκτασης της
λοίμωξης.
 
Ο οργανισμός έχει μηχανισμούς άμυνας έναντι των παθογόνων μικροοργανισμών.
Οι πιο συχνές λοιμώξεις της κολύμβησης, είναι η ωτίτιδα του κολυμβητή, η
γαστρεντερίτιδα του κολυμβητή, μολύνσεις δέρματος, οφθαλμών μολύνσεις
ουροποιογεννητικού και αναπνευστικού συστήματος. Ορισμένες φορές οι υδάτινες
δραστηριότητες αποτελούν αιτία μετάδοσης ασυνήθιστων επικίνδυνων λοιμώξεων όπως
πρωτοζωικών λοιμώξεων, ηπατίτιδας Α, legionella (νόσος των λεγεωνάριων),
λεπτόσπειρας, ψευδομονάδας κλπ.
 
Το πρόβλημα είναι πιο έντονο σε πισίνες και κλειστές
κολυμβητικές δεξαμενές. Η απουσία άλατος που δρα ως φυσικός επιβραδυντής
πολλαπλασιασμού επικίνδυνων παθογόνων, η πλημμελής αποστείρωση, η ανυπαρξία
υπόγειων ρευμάτων που δρουν ως φυσικός μηχανισμός ανανέωσης και το αυξημένο
φορτίο κολυμβητών είναι παράγοντες που ευθύνονται για την αυξημένη επικινδυνότητά
τους.

 
Οι κολυμβητές πρέπει οπωσδήποτε:
 
• Να προτιμούν την θάλασσα από την πισίνα, να κολυμπούν σε
καθαρά διαυγή ύδατα και να συμβουλεύονται τις υγειονομικές αρχές πριν επιλέξουν
θέση κολύμβησης. Η διαύγεια των υδάτων, ο μικρός αριθμός λουόμενων, ο μικρός
αριθμός πλεούμενων και η ανυπαρξία αγωγών ομβρίων είναι παράγοντες που μπορεί
να αξιολογηθούν επιπροσθέτως από τον καθένα με μια απλή επισκόπηση της θέσης
που επιχειρεί να κολυμπήσει.
 
• Να μην καταπίνουν νερό και εάν είναι δυνατόν να μην
βουτούν το κεφάλι στο νερό. Δεν πρέπει να κολυμπούν με ανοιχτές πληγές
 
• Να φορούν υποδήματα και να χρησιμοποιούν καθαρές πετσέτες
όταν κολυμπούν περπατούν ή κάθονται στην θάλασσα και στην παραλία
 
• Να κάνουν μπάνιο πριν και μετά την κολύμβηση
 
• Να κάνουν συχνά ντους με καθαρό νερό εάν περνούν αρκετές
ώρες στην πισίνα ή την παραλία.

 
Πνιγμός
 
Ο πνιγμός είναι ιδιαίτερα συχνός σε παιδιά και σε ηλικιωμένα
άτομα. Ο θάνατος επέρχεται από ασφυξία μετά από την καταβύθιση του ατόμου, η
οποία μπορεί να είναι αποτέλεσμα αιφνίδιου νοσήματος (π.χ. έμφραγμα μυοκαρδίου
στην θάλασσα) ή άγνοιας κολύμβησης ή άλλων παραγόντων (π.χ. ρεύματα).
 
Για την πρόληψη του πνιγμού:
 
• Δεν πρέπει να απομακρύνεστε από την παραλία.
 
• Πρέπει να κολυμπάτε σε παραλίες με ναυαγοσώστες.
 
• Δεν πρέπει να κολυμπάτε όταν υπάρχουν ισχυροί άνεμου και ρεύματα.

 
Σε επικείμενο πνιγμό:
 
– Μην σπεύσετε να σώσετε το θύμα, εάν δεν έχετε εκπαιδευτεί
σε ειδικές τεχνικές.
 
– Mην αφήσετε το θύμα να γαντζωθεί πάνω σας.
 
Πολλοί πνιγμοί γίνονται κατά την διάρκεια διάσωσης των
θυμάτων.
 
– Απλώστε το χέρι σας ή δώστε του να πιαστεί από κοντάρι ή
σανίδα από την ακτή ή εν πλω.
 
– Μπορείτε να του πετάξετε ένα φουσκωτό μαξιλάρι.
 
Όταν ο πνιγόμενος προσεγγίσει την ξηρά:
 
• Η άμεση ιατρική βοήθεια είναι απαραίτητη.
 
• Εάν το άτομο δεν αναπνέει και έχετε σχετική εκπαίδευση,
αρχίστε αμέσως καρδιοπνευμονική ανάνηψη.
 
• Εάν το άτομο αναπνέει, γυρίστε το στο πλάι, έτσι ώστε να
μπορούν να βγουν τα υγρά από το στόμα του. Μην του δίνετε τροφή ή νερό.
 
Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη
 
 
Πηγή: enallaktikidrasi.com