Μαθήματα Χαρούμενης Ιατρικής
Ημερολόγιο διατροφικής απόλαυσης
μαγειρεύει ο γιατρός Alexander Loupasakis
Η κυρία οστεοπόρωση χαμογελάει με έμμενταλ ιστορίες και όχι μόνο…
Η κυρία Οστεοπορίδου υποφέρει από μια αγία διαταραχή ονόματι ”δυσανεξία στη λακτόζη”.
Αυτή είναι μια διαταραχή στην κοιλίτσα της, η οποία οφείλεται στη δυσκολία του οργανισμού της να διασπάσει τη λακτόζη, βασικό υδατάνθρακα στο γάλα.
Οι δυσκολίες αρχίζουν, αφού φάει φαγητό,που περιέχει λακτόζη, συνήθως μετά από 30 λεπτά έως 2-3 ώρες. Αρχίζουν λοιπόν, να κτυπάνε καμπανάκια, όπως διάρροια,ζάλη,κοιλιακές κράμπες,τυμπανισμός, αέρια.
Εγώ στη θέση της θα απέφευγα να μαγειρεύω και να τρώω, ότι έχει πολύ λακτόζη,εφ’όσον φυσικά θέλω να χαμογελάει η κοιλιά μου, με ότι έρχεται σε στενή επαφή.
Πρώτο και καλύτερο λοιπόν,θα απέφευγα να πίνω γάλα και να τρώω φαγητά που τα φτιάχνω με γάλα πχ.πουρές,μπεσαμέλ κ.ά. Θα έβαζα στη ζωή μου το γιαούρτι,το ξινόγαλο και το κεφίρ,γιατί κατά την διάρκεια της ζύμωσης,διασπάται αρκετά η λακτόζη.
Για τους ίδιους λόγους θα δοκίμαζα τα παχιά σκληρά τυριά,όπως είναι , η γραβιέρα, το κεφαλοτύρι,το κασέρι, το έμμενταλ, το γκούντα, το τσένταρ,το ένταμ και η παρμεζάνα,που έχουν μικρή ποσότητα λακτόζης.
Φυσικά ο καθένας μας τρώει, εκτός από φαγητό,σκέψεις,εικόνες,συναισθήματα,μουσικές,αγγίγματα,λέξεις,μυρουδιές και άλλα πολλά.
Έτσι, ότι είπαμε μέχρι τώρα, είναι τα βασικά της πρώτης δημοτικού.Τον οργανισμό μου τον καταλαβαίνω καλύτερα,όταν βλέπω συνολικά, όσα συμβαίνουν στο σώμα,τον νου και τα συναισθήματα μου.Πάντα θυμάμαι,ότι τα καμπανάκια, που μου βαράνε,είναι οι λέξεις στη γλώσσα της ψυχής μου.
Όσα μάλιστα μου λένε, με θρέφουν πολύ καλύτερα από το τίποτα.Κάπως έτσι η οποιαδήποτε αρρώστια μου,γίνεται βασικό κλειδί στην πορεία εξέλιξής μου. Είναι ευκολία, να προβάλλω στα σωματικά συμπτώματα,ότι έχω χώσει κάτω από το χαλί της ψυχοσωματικής μου ζωής,γιατί δεν αντέχω να το βλέπω.Όπως είναι εύκολο να λέω ,ότι φταίνε οι άλλοι,για όσα μου συμβαίνουν,τώρα που είμαι ενήλικος.Ότ
ι χρειάζομαι για να εξελιχθώ, το κρύβω κάτω από το χαλί και μετά το προβάλλω,χωρίς να το καταλαβαίνω,σε κάποιο σωματικό σύμπτωμα ή σε κάποιον άλλον άνθρωπο.Κάπως έτσι φτιάχνω μάτριξ μέσα σε μάτριξ.
Μετά χάνω την πόρτα εξόδου και δεν θυμάμαι από που μπήκα.Πάρ’όλα αυτά, δεν μπαίνω σε στενό χώρο-στεναχώρια,αρκεί που θυμάμαι να ξεκουράζω στην αγκαλιά μου,μια κουρασμένη λέξη. Αγάπη ! Για μένα,για τα ανεπιθύμητα συμπτώματα μου,για όλα τα απορριπτέα.Έαν σας έπεσε λίγο βαρύ το σημερινό φαγητό,θα μας δωθεί η ευκαιρία να τα πούμε και να τα ξαναπούμε.
Πάρτε από το σημερινό μενού, ότι σας αρέσει.Είναι γεγονός ότι και εγώ δυσκολεύομαι πολύ και πολλές φορές εδώ στον πλανήτη γη.Όμως χαμογελάω και προχωράω…
Εάν σας αρέσει η μαγειρική μου, συντονιστείτε Facebook/Alexander Loupasakis και Μαθήματα Χαρούμενης Ιατρικής.
