«Γιατί δεν λειτουργεί;». Η 17χρονη Άντι χτυπά τα πλήκτρα του φορητού υπολογιστή της, αλλά η συσκευή δεν ανταποκρίνεται.
«Πρέπει να το ξεκλειδώσεις πρώτα», εξηγεί η Νάντια και δείχνει ένα μικρό παράθυρο στην οθόνη.
«Α, σωστά», λέει η Άντι γελώντας, «σε ευχαριστώ Νάντια!».
Με την πρώτη ματιά, η εικόνα φαίνεται εντελώς φυσιολογική: δύο νεαρές κοπέλες κάθονται μπροστά σε έναν υπολογιστή και συζητούν.
Μόνο που η Άντι και η Νάντια εχουν κάτι διαφορετικό: η Άντι είναι Ισραηλινή – η Νάντια Παλαιστίνια. Και οι δύο ζουν στην Ιερουσαλήμ και υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχαν συναντηθει ποτέ.
Τα δύο κορίτσια μετέχουν στην πρωτοβουλία της ΜΚΟ “Meet” (συναντηθείτε, γνωριστείτε) που έχει στόχο να φέρει κοντά τους «Επιχειρηματίες του Αύριο» της Μέσης Ανατολής.
Πρόκειται για ένα εξωσχολικό πρόγραμμα που συγκεντρώνει νέους Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους μεταξύ των 14 και 17 ετών.
Σε κοινά προγράμματα μαθαίνουν την πρακτική επιστήμη των υπολογιστών και την επιχειρηματικότητα, αλλά και την αμοιβαία κατανόηση.
«Ο στόχος, να ερθουν σήμερα πιο κοντά τους ηγέτες του αύριο», γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.
«Πριν έρθω στο Meet, δεν είχα ποτέ επαφή με τους Παλαιστινίους, τους έβλεπα στο δρόμο, αλλά ποτέ δεν ειχα μιλήσει με κανέναν», λέει η Άντι. Η νεαρή Ισραηλινη ολοκλήρωσε το προγραμμα “Meet” το περασμένο καλοκαίρι.
Κάθε εβδομάδα, οι μαθητές συναντώνται για να μάθουν το JavaScript, Python και AJAX.
Επιπλέον, η Άντι πέρασε τις διακοπές της μαζί με τους Παλαιστινίους σε ένα θερινό σχολείο, όπου οι νέοι πρέπει να αναπτύξουν μια βαθύτερη κατανόηση των συγκρούσεων, των στερεοτύπων και των λύσεων.
«Θέλω αργότερα να γίνω πρεσβευτής και δεν μπορώ, αν δεν έχω ακούσει ποτέ άλλες από τις δικές μου απόψεις», λέει η Άντι.
Η Παλαιστίνια Νάντια συμμετείχε για άλλους λόγους: «Ήθελα να μάθω πληροφορική γιατί δεν είχα αυτή την ευκαιρία στο σχολείο μου», λέει σε σχεδόν τέλεια γερμανικά. Από την τρίτη τάξη, μαθαίνει γερμανικά στη σχολή Schmidt στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
«Έχω ήδη γνωρίσει τους Ισραηλινούς, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που τους μίλησα και για πολιτική», λέει η 17χρονη.
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να συνεργαστώ με τους Ισραηλινούς, αλλά τώρα μου αρέσει», λέει η Νάντια μετά από ένα χρόνο στο Meet.
Αλλά και η Άντι έχει αλλάξει τη στάση της προς τους Παλαιστίνιους συμμαθητές της: «Φυσικά βλέουμε πολλά πράγματα με διαφορετικό τρόπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να εργαστούμε από κοινού».
Ηδη, το 95% των αποφοίτων του “Meet” δηλώνουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με ανθρώπους άλλων θρησκειών.
Επένδυση στο μέλλον
Η Άντι και η Nάντια έχουν σχεδιάσει από κοινού ένα πρόγραμμα εκκίνησης για να φέρει μαζί τους τουρίστες και τους ντόπιους στην Ιερουσαλήμ. Αντί οι τουριστες να κάνουν μια συνηθισμένη περιήγηση στην πόλη, θα μπορούν να εξερευνήσουν την πόλη με τους ντόπιους.
Η Άντι και η Νάντια δημιουργούν τώρα έναν ιστότοπο και αναπτύσσουν μια στρατηγική μάρκετινγκ.
Ο Χαιμ Ερλιχ επικεφαλής της ΜΚΟ τις κοιτάζει με πατρική υπερηφάνεια. «Αυτό που έκαναν ήταν πραγματικά σπουδαίο», λέει.
Ο Ερλιχ ασχολείται εδώ και τέσσερα χρόνια με τη ΜΚΟ «Meet». Όπως λέει είναι μια επένδυση στο μέλλον για να εκπαιδεύσουμε εδώ τους ηγέτες του αύριο προσπαθώντας να ενισχύσουμε τη φιλία ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους, ώστε να βρουν νέες ιδέες και λύσεις για την επίλυση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή».
Περισσοτεροι από 1.000 νεαροί Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι υποβάλουν κάθε χρόνο αίτηση για να ενταχθούν στο Meet, αλλά μόνο 100 γίνονται δεκτοί. Τα κριτήρια είναι σκληρά, οι νέοι πρέπει να περάσουν τρεις γύρους επιλογής.
Δοκιμάζεται η λογική σκέψη, καθώς και η ικανότητα εργασίας σε μια ομάδα. Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι γίνονται δεκτοί με το ίδιο ποσοστό.
Διασφαλίζεται επίσης ότι θα υπάρχει ο ίδιος αριθμός αγοριών και κοριτσιών.
«Μετά από τρία χρόνια σπουδών στο Meet είναι απολύτως φυσιολογικό για τους συμμετέχοντες να συνεργάζονται με ανθρώπους άλλης θρηκευτικης πίστης», λέει ο Ερλιχ.
“Φοβόμουν από τις αντιδράσεις”
Το “Meet” ιδρύθηκε το 2004 από Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους φοιτητές. Δύο από τους ιδρυτές είχαν φοιτήσει στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) και ανέπτυξαν την ιδέα εκεί. Μέχρι σήμερα, υπάρχει συνεργασία με το MIT, οπότε το “Meet” είναι ελκυστικό και για τις δύο πλευρές.
«Πολλοί από το σχολείο μου ζήτησαν να με συναντήσουν», λέει η Νάντια. «Αλλά μόνο τρεις ήρθαν τελικά».
Για να προωθήσουν το πρόγραμμα, οι εργαζόμενοι στο Meet πηγαίνουν στα σχολεία και παρουσιάζουν την πρωτοβουλία. Αλλά δεν είναι όλοι τους ενθουσιώδεις με την ιδέα.
«Όταν ξεκίνησα, δεν το είπα στους συμμαθητές μου», θυμάται η Άντι. «Το σχολείο μου είναι πολύ συντηρητικό και φοβόμουν τις αντιδράσεις των άλλων, όταν μαθαίνουν ότι δουλεύω με τους Παλαιστίνιους. Αλλά σήμερα είμαι χαρούμενη που το έκανα».
Στο τέλος κάθε έτους γιορτάζουμε μαζί. Όπως λέει ο Ερλιχ η γιορτή αυτή είναι η καλύτερη στιγμή του προγράμματος: «Σήμερα το βράδυ Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι δεν σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, αλλά γελάνε μαζί και γιορτάζουν και αυτό είναι ήδη μια μεγάλη επιτυχία» είπε ο Ερλιχ μέσα σε χειροκροτήματα στην τελευταία γιορτή αποφοίτησης.
Για την Άντι η τελετή αποφοίτησης ήταν μια ημέρα χαράς και λύπης στο «Meet»: «Φυσικά και ήμουν λυπημένη γιατί θα έφευγα, αλλά ήμουν και τόσο περήφανη για το αποτέλεσμα. Κάναμε ένα σπουδαίο έργο και βρήκα υπέροχους φίλους».
ΑΠΕ – ΜΠΕ