NEWSROOM
Τα ξημερώματα έσβησε η πυρκαγιά που ξέσπασε χθες βράδυ στην προσφυγική δομή «One Happy Family» της Λέσβου.
Η πυρκαγιά ξέσπασε από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία και το κτίριο κάηκε ολοσχερώς. Το σχολείο βρίσκεται απέναντι από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, όπου βρίσκονται περίπου 1.500 άτομα, από ευάλωτες ομάδες, κυρίως οικογένειες με μικρά παιδιά και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το κοινωνικό κέντρο του Ελβετικού Σταυρού, One Happy Family, έκτασης έξι στρεμμάτων, υπήρξε από το 2017 στέκι προσφύγων και μεταναστών, προσφέροντάς τους απασχόληση και δραστηριότητες.
Καφενείο, χώρος κινηματογραφικών προβολών, δανειστική βιβλιοθήκη, κηπουρική, αλλά και χίλιες μερίδες φαγητού από την κοινωνική κουζίνα εμπεριέχονταν στο πρόγραμμα «One happy family» του Ερυθρού Σταυρού, η συνολική επένδυση του οποίου κόστισε περισσότερες από 200.000 ευρώ.
Eργαζόμενη στο One Happy Family έκανε την παρακάτω καταγγελία μέσω της σελίδας στο Facebook No Borders:
“Το βράδυ της Κυριακής 7/3 «άγνωστοι» έβαλαν φωτιά στις εγκαταστάσεις του “One Happy Family” που παρέχει χρόνια τώρα έναν ανθρώπινο χώρο για τους πρόσφυγες που περνάνε τη μέρα τους στοιβαγμένοι στις λάσπες της Μόριας. Μέσα στον χώρο λειτουργούσε κουζίνα που έδινε χιλιάδες γεύματα καθημερινά είχε κλινική που δέχονταν δεκάδες πρόσφυγες και γίνονταν επίσης μαθήματα Αγγλικών και Ελληνικών.
Στον ίδιο χώρο στεγάζεται το «School of Peace» , επίσης ΣΧΟΛΕΙΟ που φιλοξενεί καθημερινά εκατοντάδες παιδάκια. Το σχολείο αυτό είναι μια όαση ,καμία σχέση με το πώς αντιμετωπίζαμε εμείς το σχολείο, τα παιδάκια εκεί διάβαζαν με όρεξη, εκτιμούν τη μόρφωση που τους προσφέρεται απλόχερα από όλους όσους δουλεύουμε εκεί. Στις γιορτές δεν θέλουν να κλείνουμε ούτε μια μέρα γιατί αυτό σημαίνει πίσω στη σκηνή στη Μόρια, χωρίς παιχνίδια, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς ελπίδα!
Είμαι πτυχιούχος φιλόλογος που δεν βρήκε ΜΙΑ δουλειά σ’αυτό που αποκαλούμε Δημόσιο ή σε κάποιο «ελληνικό φροντιστήριο». Είμαι καθηγήτρια που εξάσκησε πρώτη φορά το επάγγελμα της μέσω μιας ΜΚΟ και είμαι σίγουρη ότι αυτά τα παιδιά με έχουν ανάγκη γιατί μαθαίνοντας Ελληνικά νιώθουν ότι δεν διαφέρουν τόσο πολύ, νιώθουν ότι μπορεί επιτέλους η κοινωνία να τους αποδεχτεί επειδή μιλάνε τη γλώσσα μας.
Είναι ντροπή μετά από τόσα χρόνια που οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ καλύπτουν τις ελλείψεις της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα (εκπαιδευτικό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σίτιση, στέγαση) να βρίσκονται στο στόχαστρο επειδή διάλεξαν να κάνουν το αυτονόητο. Να εργαστούν στον ανθρωπιστικό τομέα σε έναν τόπο και σε μια χρονική περίοδο που είναι απαραίτητο, αν θες να λέγεσαι Άνθρωπος.
Όποιοι πιστεύουν ότι καίγοντας σχολεία μας τρομάζουν καλύτερα να το ξανασκεφτούν! Βαδίζουν ολοταχώς στα βήματα του Χίτλερ που έκαιγε βιβλία σε πλατείες..Δεν θα σταματήσουμε να στεκόμαστε δίπλα στον κατατρεγμένο. Δεν θα σταματήσουμε να παρέχουμε μόρφωση σε όποιον την χρειάζεται.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!
Μαρία Λ.,εργαζόμενη στο OHF
