“Καλούνται να εμβολιαστούν ένας Άγγλος, ένας Γερμανός, ένας Αμερικάνος και ένας Έλληνας.
Πάει πρώτος ο Άγγλος.
-Δεν εμβολιάζομαι, λέει.
-Μα Κύριε το εμβόλιο θα χορηγηθεί ειδικά στους τζέντλεμαν (!!..)
-Α, εντάξει τότε.
Και εμβολιάστηκε.
Ακολουθεί ο Γερμανός.
-Δεν θέλω να εμβολιαστώ, τονίζει εμφατικά.
Μα Κύριε, είναι διαταγή!
–Α, εντάξει τότε.
Και εμβολιάστηκε.
Ακολουθεί ο Αμερικανός.
-Ούτε να το συζητάτε, τους το ξεκοβει εξαρχής.
-Μα Κύριε γιατί, εδώ εμβολιάστηκε ο γείτονας σας.
– Α, εντάξει τότε.
Και εμβολιάστηκε.
Ακολουθεί ο Έλληνας.
-Μακριά από μένα, ούτε κατά διάνοια.
– Μα Κύριε το εμβόλιο θα χορηγηθεί ειδικά στους τζέντλεμαν.
-Δεν μ’ ενδιαφέρει.
– Μα είναι διαταγή!
-Σιγά που θα υπακούσω στις διαταγές σας.
– Δεν βλέπετε που το έκανε ο γείτονας σας;
-Και λοιπόν; Μου είναι αδιάφορο.
-Μα τέλος πάντων, από που έρχεστε; Τι εθνικότητας είστε;
-Είμαι Έλληνας.
– Έλληνας; Α, εντάξει κανένα πρόβλημα, έτσι κι αλλιώς δεν συμπεριλαμβάνεστε στους προς εμβολιασμό, δεν το δικαιούστε.
-ΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ; ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ; ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΣΗΚΩΣΕΙ.
Και εμβολιάστηκε και ο Έλληνας!”
(Της Τερέζας Βαλαβάνη)
