«Καταγγελία για την ΚΥΑ αριθμ. ΟΙΚ. 494/7.4.2015 που ρυθμίζει τον Ν.4320/15 για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» . Του Ανδρέα Μπαρδάκη
Δημιουργού των ιστοτόπων: «Δωρεάν
συμβουλές σε ΑμεΑ και οικονομικά αδύναμους»
Twitter
Facebook
Στις 9 Απριλίου 2015, όταν η ελληνική συγκυβέρνηση κατέβαλε στο ΔΝΤ 448 εκατ. Ευρώ, δημοσιεύτηκε η παραπάνω απόφαση υπογεγραμμένη από τέσσερεις υπουργούς και τέσσερεις υφυπουργούς.
Στο πρώτο άρθρο προβλέπεται Δωρεάν επανασύνδεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.
Στο δεύτερο άρθρο προβλέπεται Επίδομα ενοικίου για την εξασφάλιση στέγης.
Στο τρίτο άρθρο προβλέπεται Επιδότηση σίτισης.
Θα μπορούσε η ΚΥΑ να όριζε εισοδηματικά κριτήρια με τον ίδιο τρόπο που είχε οριστεί για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα δηλώνοντας το ύψος των εισοδημάτων το τελευταίο δωδεκάμηνο ή όπως το Κοινωνικό Μέρισμα και το οικογενειακό επίδομα, με συνυποβολή των φορολογικών δηλώσεων.
Αντί γι’ αυτό όμως, η ΚΥΑ με τον τρόπο που ορίζει το έτος αναφοράς των εισοδημάτων, καθώς επίσης των καταθέσεων κτλ. μοιάζει να διαστρεβλώνει την ουσία του νόμου που ψηφίστηκε από τους βουλευτές της Βουλής με σκοπό τη λήψη ανθρωπιστικών μέτρων για όσους τώρα διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αφού η υπουργική απόφαση ορίζει ως έτος αναφοράς των εισοδημάτων το έτος 2013!
Πριν δύο χρόνια δηλαδή!
Γιατί άραγε; Μήπως επειδή πριν δύο χρόνια oι πτωχοί ήταν πολύ λιγότεροι σε αριθμό;
Πόσο ορθό είναι μια υπουργική απόφαση να μην συνάδει χρονικά με τον νόμο από τον οποίο απορρέει;
Η εφαρμογή της θα επιφέρει αδικία κι αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε με τα επόμενα δύο παραδείγματα:
Παράδειγμα πρώτο:
Στη χρήση 2014 είχε μηδενικό εισόδημα και μέχρι και σήμερα παραμένει άνεργο.
Εφόσον το εισόδημά του ξεπερνάει το εισοδηματικό κριτήριο (2.400 ευρώ) δεν θα λάβει καμία από τις παροχές του Ν.4320/15 επειδή κατά τη λογική της απόφασης αυτό το άτομο εξακολουθεί και στηρίζεται στα 2.500 ευρώ ακόμα και μετά από δύο χρόνια!
Παράδειγμα δεύτερο:
Στο 2014 απέκτησε εισόδημα 50.000 ευρώ και το τοποθέτησε σε καταθέσεις.
Δικαιούται και τις τρεις παροχές για την ανθρωπιστική κρίση!
Με ατομική μου καταγγελία προς όλες τις αρμόδιες αρχές και τους βουλευτές της Βουλής έθεσα ερωτήματα στους υπουργούς:
α) Γιατί υπέγραψαν απόφαση, ασύμβατη χρονικά με τον νόμο, η οποία θα επιφέρει ένα παράλογο κι άδικο αποτέλεσμα για τις ευπαθείς ομάδες τις κοινωνίας μας;
β) Γιατί έβαλαν σε προτεραιότητα τις υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στους πιστωτές του και όχι τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πολίτες που διαβιούν (τώρα και όχι πριν δύο χρόνια) ακραίες συνθήκες φτώχειας;