Η Μαρία, ένα μέλος της κολεκτίβας, με υποδέχεται με ένα τεράστιο χαμόγελο «ντυμένο» σε πολύ χαμηλούς τόνους. Μόλις έχει σερβίρει καφέ και κάθεται απέναντί μου, σε ένα από τα ιδιαίτερα τραπεζάκια του χώρου. Μιλάει τόσο απαλά που φοβάμαι ότι δεν θα ακούω τίποτα στην απομαγνητοφώνηση, αλλά τελικά όλα πάνε καλά.
Μου λέει ότι έφτιαξαν το Beaver για τον κόσμο που δεν έχει ένα στέκι, που θα ήθελε έναν χώρο για να νιώσει πιο οικεία, όπως στο σπίτι του. «Και να τον φροντίσουμε εμείς!» λέει χαρακτηριστικά. «Αυτή τη διάθεση είχαμε, να υποδεχόμαστε κόσμο και να αισθάνεται όμορφα που βρίσκεται σε ένα café. Εμείς οι ίδιες είχαμε αυτή την ανάγκη. Ακόμα και μόνος του να έρθει κάποιος να μην αισθάνεται περίεργα στον χώρο. Χαιρόμαστε πολύ που βλέπουμε τον κόσμο να φεύγει ευχαριστημένος, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα».
Αλλος ένας σκοπός της κολεκτίβας είναι να αναδειχθεί η γυναικεία δημιουργικότητα με διάφορους τρόπους, όπως να παρασκευάζουν οι ίδιες τα προϊόντα που παρέχουν (μαρμελάδες, λικέρ κά.). Εννοείται ότι το μενού της κουζίνας είναι επίσης χειροποίητο με δικές τους πρώτες ύλες, τις οποίες βρίσκουν από μικρούς παραγωγούς.
Το Beaver γίνεται και χώρος φιλοξενίας της τέχνης, με καλλιτέχνες «που δεν απευθύνονται στη μεγάλη αγορά» αλλά θέλουν να προμοτάρουν τη δουλειά τους. Παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες, προβολές βρίσκονται και αυτά στην ατζέντα των κοριτσιών. Ο όρος κλειδί εδώ είναι «αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία», σε δίκτυο της οποίας ανήκει και η κολεκτίβα του μπαρ.
«Η επαγγελματική ανασφάλεια ήταν ένας λόγος που θέλαμε να το ξεκινήσουμε», εξηγεί η Μαρία για τα κίνητρα της ομάδας – οι επαγγελματικές ιδιότητες των μελών της οποίας ποικίλλουν από την αρχιτεκτονική έως τη ναυπηγική και το εμπόριο. «Η ιδέα να έχουμε όλες μια απασχόληση με αυτόν τον τρόπο, με πολύ αξιοπρεπείς συνθήκες και όρους συνεργασίας ήταν από τους βασικότερους λόγους.
Να δουλεύεις με ανθρώπους που σέβεσαι, χωρίς εκμετάλλευση και ιεραρχίες. Η αυτο-οργάνωση συμβαδίζει με την εργασιακή συνθήκη. Υπήρχε κάποιος προβληματισμός αναφορικά με την κρίση, αλλά είχαμε τόση όρεξη και διάθεση για να γίνει, ώστε αν και ακούγαμε απέξω «πώς ανοίγετε μαγαζί στην κρίση;» κάπως δεν μας απασχολούσε. Ούτως ή άλλως δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε κάτι».
Για αυτόν τον λόγο φρόντισαν να φτιάξουν το μαγαζί με όσα πράγματα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, να ανακυκλωθούν. Το κατάφεραν με ευρηματικότητα που φαίνεται παντού: στα έπιπλα, στον φωτισμό, σε αντικείμενα που έφεραν από τα σπίτια τους. Δεν ξεχύθηκαν στα μαγαζιά για αγορές, παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, όσα δεν μπορούσαν να κατασκευάσουν οι ίδιες.
Το μεράκι τους αποδεικνύεται και στο γεγονός ότι οι βοηθητικοί χώροι είναι άνετα προσβάσιμοι και από ΑΜΕΑ, κάτι σπάνιο στην πόλη (και στην Ελλάδα γενικότερα). Το Beaver λειτουργεί από τις 10 το πρωί έως τις 9 βράδυ τις καθημερινές και έως τις 2 -ή και αργότερα- Παρασκευή και Σάββατο.
Φωτογραφία: Νικήτας Καραγιάννης
πηγή: https://www.metropolispress.gr/
