Κοριολανός – Ιούλιος Καίσαρας
του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής
Από τις 20 Δεκεμβρίου και για περιορισμένο αριθμόπαραστάσεων στο
Θέατρο οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής»
«Τώρα μπορείς να ηρεμήσεις, Καίσαρα
Με τόση προθυμία δεν σκότωσα ούτε εσένα»
Λίγα λόγια για το έργο:
Κοριολανός και Ιούλιος Καίσαρας.
Θέλοντας ο Κωνσταντίνος Χατζής, να διερευνήσει μέσα από την ποίηση του Σαίξπηρ, το θέμα της εξουσίας και πως αυτή διαφθείρει τον λαό και κυρίως αυτούς που την ασκούνε, καταπιάνεται με αυτά τα δυο μεγάλα έργα, Κοριολανό και Ιούλιο Καίσαρα διασκευάζοντάς τα σε μια ενιαία παράσταση.
Στον Κοριολανό, βλέπουμε πώς η λαϊκή εξουσία χρησιμοποιεί τα μέσα και τη δύναμή της για να κερδίσει δικαιώματα και να εξοντώσει έναν εν δυνάμει τύραννο ενώ στον Ιούλιο Καίσαρα πώς η αριστοκρατική τάξη δολοφονεί έναν λαοφιλή και χαρισματικό ηγέτη για να μην εξελιχθεί σε αυτοκράτορας.
Η προσέγγιση τέτοιων μεγάλων θεμάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα από πάντοτε είναι δύσκολη, όμως η επαφή με τον σαιξπηρικό λόγο, και η ανάγκη να τα πουν με τα δικά τους λόγια μέσα από αυτή αυτή τη διαδικασία, οπλίζει τους συντελεστές με ενέργεια, με πάθος, όρεξη για ζωή, χαρά και δημιουργία και μας «βγάζει στο δρόμο».
Η παράσταση χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Ταυτότητα του έργου:
Συγγραφέας: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Διασκευή-Απόδοση-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής
Παίζουν οι:
Σοφία Φιλιππίδου
Αγλαΐα Παππά
Γιώργος Παπαπαύλου
Κωνσταντίνα Τάκαλου
Ηλέκτρα Νικολούζου
Νικόλας Χανακούλας
Βασίλης Τσιγκριστάρης
Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος
Ανδριανός Γκάτσος
Σπύρος Δούρος
Άρης Ντελία
Λυδία Σγουράκη
Επιμέλεια κίνησης- Χορογραφία: Χριστίνα Βασιλοπούλου
Ενδυματολογία: Miranda Dempsey
Εικαστική Επιμέλεια Σκηνικού: Gio Στεργιούλας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιάσονας Νικητέας
Μουσική Σύνθεση – Τραγούδι: Αλέξανδρος Μέντης
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Νικόλ Βότση
Φωτογραφίες: Karol Jarek
Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος
Video: Amie Makris, Elena Kontela
Make Up Video/ Φωτογράφισης: ΙΕΚ ΑΚΜΗ (Παπαδοπούλου Στέλλα, Μπούλα Στέλλα, Ασημώση Γεωργία)
Δ/νση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Βοηθός Παραγωγής: Έλλη Φαμελιάρη
Παραγωγή: Ομάδα Χρώμα–νέα ΣΚΗΝΗ
Βασισμένη στις μεταφράσεις των: Μίνως Βολανάκης-Μιχάλης Κακογιάννης
Κωνσταντίνος Χατζής
Ο Κωνσταντίνος Χατζής, είναι σκηνοθέτης και ιδρυτής της ομάδας Χρώμα. Έχει παρουσιάσει από το 2008 μέχρι σήμερα πολλές παραστάσεις. Στο βιογραφικό του μετρά σπουδαίες συνεργασίες μεταξύ των άλλων με τις Λήδα Πρωτοψάλτη, Λυδία Κονιόρδου, Αγλαΐα Παππά, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Μαρία Κατσανδρή. Το χειμώνα σκηνοθέτησε την παράσταση .Αγαμέμνονας. Αισχύλος/Ευριπίδης., μια συρραφή πάνω στον “Αγαμέμνονα” του Αισχύλου και την “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” του Ευριπίδη. Η τελευταία του δουλειά είναι ο Γλάρος του Α. Τσέχοφ στο Θέατρο Τέχνης.
Πληροφορίες παράστασης
Από το Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 15 Ευρώ / 10 Ευρώ (μειωμένο) / 8 Ευρώ (άνεργοι)
Σάββατο: 18 Ευρώ / 12 Ευρώ (μειωμένο και ανεργίας)
Κυριακή: 16 Ευρώ / 12 Ευρώ (μειωμένο και ανεργίας)
Μειωμένα εισιτήρια για φοιτητές και άνω των 65
Ώρα έναρξης: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 20.00 και Κυριακή: 19.00
Διάρκεια : 160’ με διάλειμμα
Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής»
Κυκλάδων 11
Αθήνα
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr/tickets
Με αφορμή την παράσταση το enallaktikos.gr μίλησε με τον Γιάννη Χαρτοδιπλωμένο -ηθοποιό:
Πόσο γοητευτικός μπορεί να είναι ο Σαίξπηρ σήμερα; Μιλήστε μας για αυτά τα δύο έργα.
Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς έργο του Σαίξπηρ που να μην τον γοητεύσει, και αν όχι στο σύνολο του , σίγουρα θα διακρίνει σε καθένα, χαρακτηριστικά της απαράμιλλης μεγαλοφυΐας του. Αντιπαρερχόμενος τις γνωστές αρετές του ( πρωτοφανή εικονοπλασία και στιχουργική , ατελείωτη πινακοθήκη χαρακτήρων με ξεχωριστά χαρακτηριστικά, φιλοσοφική ενατένιση μοναδικής έκτασης και βάθους) που διακρίνουν και τα συγκεκριμένα έργα , δεν μπορώ παρά να μην σταθώ στην εκπληκτικά λεπτομερή καταγραφή της λειτουργίας των μηχανισμών εξουσίας που τον απασχολεί και στα δύο αυτά έργα. Σαν σχολαστικός ανατόμος καταγράφει μοναδικά κάθε μέλος ,κάθε γρανάζι ,κάθε στάδιο του πολιτικού γίγνεσθαι με επίκεντρο πάντα την πολυπόθητη εξουσία. Και απογυμνώνοντάς την από τον μανδύα της εκάστοτε εποχής φτάνοντας στον πυρήνα της προβληματικής του, την ανυψώνει σε θέμα διαχρονικό και προαιώνιο ,σύμφυτο με την ανθρώπινη υπαρξιακή περιπέτεια.
Τι τα συνδέει μεταξύ τους;
Πέρα απ’ το κοινό “ένδυμα” της τηβέννου και το κοινό σκηνικό της αρχαίας Ρώμης με επίκεντρο το Καπιτώλιο , τα δύο έργα επικοινωνούν με διαύλους υπόγειους αλλά ευδιάκριτους. Κοινός τους πυρήνας ο αγώνας και η διεκδίκηση της εξουσίας που άλλοτε διεκδικείται παρασκηνιακά με δολοπλοκίες και συνομωσίες άλλοτε στα πεδία των μαχών. Η φιλοπατρία και ο πατριωτισμός χρησιμοποιούνται άλλοτε ως προπέτασμα καπνού για να καλύψουν προσωπικές φιλοδοξίες άλλοτε ως άλλοθι για δραστικές πρωτοβουλίες. Η κατηγορία της προδοσίας ρίχνει τη βαριά σκιά της και στα δύο έργα και το ρωμαϊκό αίμα ρέει άφθονο, επακόλουθο εμφύλιων συγκρούσεων και εσωτερικών αναταραχών. Εν τέλει η Ιστορία η ίδια πρωταγωνίστρια και στα δύο έργα συνθλίβει στα γρανάζια της τον Άνθρωπο-Υποκείμενο ,προκειμένου να προχωρήσει στην αέναη πορεία της στο γίγνεσθαι του Χρόνου.
Τι αντίκτυπο έχουν στη σημερινή πραγματικότητα;
Μολονότι στο πέρασμα των χρόνων οι κοινωνίες συγκροτούνται μέσα από πολυπλοκότερες δομές , πάντα το ζητούμενο παραμένει η εξουσία. Αν και οι μηχανισμοί άσκησης της εξουσίας δολιχοδρομούν σε πιο σκοτεινά μονοπάτια, η φιλοσοφία λειτουργίας τους παραμένει ίδια. Σίγουρα τα μέσα χειραγώγησης των μαζών έχουν εξελιχθεί ασύγκριτα , παραμένουν ωστόσο ο πυρήνας του πολιτικού σκηνικού. Οι αριστοτεχνικά υποδειγματικοί χειρισμοί των δημάρχων στον Κοριολανό , που άλλοτε απειλητικοί, άλλοτε μειλίχιοι, άλλοτε υποκριτές , καταφέρνουν να διατηρήσουν την εξουσία ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και τελικά να εξορίσουν τον μεγάλο τους αντίπαλο που απειλεί τα κεκτημένα τους, είναι ένα αξεπέραστο μάθημα για κάθε σύγχρονο Μακιαβέλι των ημερών μας. Εν τέλει , όσα χρόνια κι αν περάσουν , η Εξουσία θα ‘ναι πάντα το μήλον της έριδος, όσο και να εξελιχθούν τα μέσα , δεν μπορούν να παρεκκλίνουν σημαντικά απ’ το αρχέτυπό τους.
Πείτε μας δυο λόγια για τους χαρακτήρες της παράστασης…
Ο Σαίξπηρ ως γνωστόν στα έργα του έχει σκιαγραφήσει τέτοια πληθώρα χαρακτήρων με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια ιδιαίτερων γνωρισμάτων , ώστε να φτάνουμε σε σημείο να λέμε οτι επανεφήυρε τον Άνθρωπο. Στον Κοριολανό ο επώνυμος ρόλος ένα ανώριμο μικρό παιδί, ξεροκέφαλος ,πεισματάρης , ασυμβίβαστος , αρνείται να ωριμάσει και να προσαρμοστεί στις κοινωνικές επιταγές και πέφτει θύμα του ίδιου του του χαρακτήρα, απ’ την άλλη οι δήμαρχοι, διψασμένοι για εξουσία, άριστοι γνώστες της ανθρώπινης φύσης, πανούργοι, αδίστακτοι χειραγωγοί του όχλου, προσομοιάζουν στον Κάσσιο του Ιούλιου Καίσαρα , που βλέποντας την ευκαιρία να ανέλθει και γνωρίζοντας άριστα την φύση του Βρούτου , δε διστάζει να τον χειραγωγήσει δεξιοτεχνικά και να τον οδηγήσει εκεί που επιθυμεί , ενώ ο Βρούτος εμφανίζεται πιο ιδεαλιστής και ρομαντικός προτάσσοντας το καλό της πατρίδας του, κινούμενος έτσι πλησιέστερα στην ιδιοσυγκρασία του Κοριολανού.
