23.5 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΚοριτσάκια μου… | Του Μανόλη Πετράκη

Κοριτσάκια μου… | Του Μανόλη Πετράκη

Δεν ξέρω πως πρέπει ν’ αρχίσω αυτό το κείμενο, δεν ξέρω αν πρέπει καν να το γράψω… Δεν ξέρω αν έχω, δικαίωμα να το γράψω…
Και δεν ξέρω αν έχω δικαίωμα κοριτσάκια μου, γιατί δεν ένιωσα ούτε μπόρεσα να νιώσω, ούτε λίγο, ούτε τον παραμικρό από ‘κείνον τον πόνο που νιώθουν οι γονείς σας κι όσοι σας αγαπούν, αλλά ούτε και τον παραμικρό απ’ αυτόν τον φρικτό πόνο που νιώθατε εκείνη τη μέρα στο κορμάκι σας, όταν βλέπατε αυτή τη φρίκη να έρχεται κοντά σας, χωρίς να ξέρετε ούτε γιατί, αλλά ούτε γιατί κανένας δεν μπορούσε τότε να σας προστατέψει…
…Να σας ξαναπάρει μια αγκαλιά, να εξαφανίσει τον πόνο σας, να σας δώσει ένα φιλάκι, να σας παρηγορήσει, να σας ξανακάνει αστεία, και σε λιγάκι, να ξεχάσετε όπως άλλες φορές ότι πριν λίγο πονούσατε, και να γελάσετε και πάλι γλυκά…
Κοριτσάκια μου…. Ξέρω πως δεν έχω επίσης το δικαίωμα να σας λέω έτσι, γιατί αυτό το δικαίωμα, το ‘χουν μόνο ο μπαμπάς κι η μαμά, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, όλοι όσοι σας αγαπούν αληθινά!
Εμένα όμως κάτι με καίει…. Κάτι με βασανίζει…
Και δεν γίνεται να μη σας λέω έτσι…: «Κοριτσάκια μου…»
Φυσικά και σκέφτομαι και τ’ άλλα παιδάκια….
Και τ’ άλλα παιδάκια που θα μπορούσαν να ‘ναι φίλοι σας και να παίζετε μαζί και που δυστυχώς ήταν κι εκείνα τότε σ’ αυτόν τον καταραμένο τόπο…
Σκέφτομαι τους γονείς τους, τους συγγενείς τους, τον τρόπο που «έφυγαν» και ‘κείνα σαν κι εσάς σαν κάποιος να σας έβαζε τότε τη μεγαλύτερη, τη χειρότερη τιμωρία του κόσμου, χωρίς να ‘χετε φταίξει ποτέ, χωρίς ποτέ να ‘χετε κάνει τίποτα μα τίποτα κακό, χωρίς να μπορείτε να καταλάβετε «γιατί…»
Κοριτσάκια μου… Ξέρω επίσης πως το χρόνο που πέρασε, μια μέρα είχατε γενέθλια…. Θυμάστε…; Μια μέρα που γιορτάζατε πάντα μαζί, γιατί μαζί γεννηθήκατε ! Μια μέρα που όλοι σας έφερναν τα δωράκια σας, που σβήνατε τα κεράκια μαζί, που όλοι σας αγκάλιαζαν και σας φιλούσαν, που ήσασταν ευτυχισμένα…
Ξέρω κοριτσάκια μου πως αυτή η μέρα φέτος, ήταν αληθινά για όλους όσους σας αγαπούν, η χειρότερη μέρα του κόσμου…
Ξέρω και πόσο λείψατε από τον Άγιο Βασίλη που φέτος δεν σας είδε να ανοίγετε τα δωράκια του… Όπως ξέρω πόσο λείπετε από τα ρουχάκια σας, από τις τσάντες σας, απ’ τις κουκλίτσες σας, απ’ τα παιχνιδάκια σας, απ’ τα παραμυθάκια σας, απ’ τα πρωινά όταν ανοίγατε τα ματάκια σας, απ’ τα κρεβατάκια σας, απ’ όλες σας τις στιγμές κοριτσάκια μου…
….Αλήθεια ξέρω κοριτσάκια μου ;
Ξέρω…;
…..Δεν ξέρω…..
Δεν ξέρω επίσης κοριτσάκια μου αν υπάρχει άλλη ζωή μετά απ’ αυτή, αλλά για σας και για όλα τα παιδάκια, θέλω να υπάρχει !!!
Κι από ‘κει που είστε όλα μαζί να γελάτε !!!
Με αγάπη….
Μανόλης
(Το παραπάνω κείμενο χαρίζεται, αποκλειστικά στα δίδυμα κοριτσάκια και σ’ όλα εκείνα τα παιδάκια, που έσβησαν εκείνη τη μέρα στο Μάτι…. Σε κάποιους άλλους χαρίζεται το κάτωθι, με πλήρη γνώση και συνείδηση των όποιων συνεπειών του νόμου.)
«Αυτός λοιπόν, είτε πρωθυπουργός είναι, είτε πρώην πρωθυπουργός, είτε υπουργός, είτε γενικός γραμματέας, είτε περιφερειάρχης είτε πρώην γενικώς «κάτι», είτε σκιτσογράφος, είτε δημοσιογράφος, αλλά και γενικώς αυτός κι οποιοσδήποτε κι αν είναι που, : στεναχωρήθηκε ή χάρηκε, με το θάνατο αυτών των παιδιών μόνο για χάρη μιας «καρέκλας» του ίδιου ή άλλων, είναι μπάσταρδος, είναι πουτάνας γιος ή πουτάνας κόρη, είναι κάθαρμα, είναι βρωμιάρης, ελεεινός, αχρείος κι ότι άλλο υπάρχει στο ελληνικό υβρεολόγιο κι αυτό που αληθινά του αξίζει είναι κυριολεκτικά το κάψιμο, όχι όμως μέχρι θανάτου, αλλά μέχρι να νιώσει καλά τον πόνο αυτών των παιδιών τη μέρα εκείνη, με τη ρητή επίσης επισήμανση πως,: «το χοντρό κρέας δηλαδή ο Χοντρόπετσος, θέλει πάντα αργό ψήσιμο !!!»
Κοριτσάκια μου… | Του Μανόλη Πετράκη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;