Κρίσεις ταυτότητος στην Ελλάδα της Κρίσης
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Το θηλυκό είναι πάντα θηλυκό, ανεξαρτήτως …φύλου!!! Τυπική ναρκισσιστική ερώτηση: «Όχι, πες μου ΤΩΡΑ ποια είμαι!!!», «Πές μου ποιος είμαι; (από το τηλέφωνο και με απόκρυψη αριθμού, ή άγνωστος, παντελώς άγνωστος αριθμός, ειδικά σε μέρες ονομαστικής εορτής, πρωτοχρονιάς, Χριστουγέννων κ.λπ.)».
Κι η σωστή απάντηση για μένα πια, είναι ανυπερθέτως μία και μόνο μία: «Μα, αγαπητέ μου συνάνθρωπε, πηγαίνει κανείς σε άπειρες συνεδρίες, σε ομάδες αυτοβελτίωσης, αλληλοβοήθειας, απεξάρτησης, αυτογνωσίας ακόμα… πληρώνει άπειρα σεμινάρια, βιβλία, μαθήματα, βιωματικά εργαστήρια, διδασκάλους κατ’ οίκον, συμβούλους και ψυχοθεραπευτές, κάνει θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική, χορό, μουσική, γράφει και τυπώνει – ιδίοις αναλώμασιν – χιλιάδες βιβλία… ξοδεύει τα μαλλιοκέφαλά του και πάλι απάντηση δεν βρίσκει ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΕΓΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ή ΆΜΑ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ;
Μα γιατί να μοιάζεις με τη φωτογραφία σου στο facebook αφού τραβήχτηκε περίπου τότε που η Nelly έβαζε τις γυμνόστηθες να χορεύουν εμπρός στους ασπρόμαυρους κίονες του Παρθενώνα; Τι εγωκεντρισμός είν’ αυτός; Τι εαυτουλισμός με την κακή έννοια; Γιατί θα πρέπει όλοι ν’ ασχολούνται με τις ρυτίδες σου, να σταματήσει η γης να γυρίζει και το σύμπαν να αναπνέει, γιατί ΕΣΥ, η Εσού Υψηλότης μας έκανε τη χάρη να εμφανιστεί σε πολυπληθή εκδήλωση ή να τηλεφωνήσει την ώρα και τη μέρα που οι ΠΑΝΤΕΣ τηλεφωνούν; Μα ποια είστε τέλος πάντων; Σας ξέρω; Σας γνωρίζω; Σας έχω συναντήσει; Κι αν ναι, πού και πότε γιατί αρχίζει το αλτσχάιμερ κι η όρασή μου δεν με βοηθάει;»… Και πάει λέγοντας.
Γιατί, φίλτατοι αναγνώστες και συνοδοιπόροι, ταλαίπωροι ομοιοπαθείς μου, τι είναι όλο αυτό το μάλε-βράσε που μας προέκυψε εσχάτως στο ένατο έτος της (πρόσφατης) Κρίσης; Τι είναι όλα τούτα τα λυσσασμένα ποντίκια που κάνουν σα να εγκαταλείπουν τον Τιτανικό και πατάνε, και δαγκώνουν, και προσπερνάνε και σπρώχνουν τον οποιονδήποτε οποτεδήποτε βρεθεί μπροστά τους ή …πλάι τους. Τι είναι όλο τούτο το αιδοιο-πανήγυρο; Και δεν αναφέρομαι στο γυναικείο φύλο όπως σας εξήγησα ευθύς εξαρχής με εκείνο το αλήστου μνήμης «γυναικείο φύλο». Αυτές είναι ψυχοπαθητικές κι ανισόρροπες πρακτικές που οδηγούν πάντα σε ανεκδιήγητες καταστάσεις.
Φράσεις του στυλ: «μα εγώ σου ξεγυμνώνω την ψυχή μου» μου τη δίνουν στα νεύρα. «Μα ποιος σου είπε καλέ μου να την ξεγυμνώσεις; Σου το ζήτησα εγώ; Σου το ζήτησε άλλος κανείς; Τώρα εάν εσύ έχεις μια ευκολία στο δημοφιλές άθλημα της αυτό-έκθεσης, εγώ γιατί θα πρέπει ντε και καλά να λάβω θέσιν; Βρε πού τα βρήκες αυτά γραμμένα; Είχατε και στο χωριό σου βιτρίνες και μπαίνατε μέσα και καμαρώνατε σαν τα γύφτικα σκεπάρνια; Άντε μην τα πάρω στο κρανίο και γίνουμε από τρία χωριά χωριάτες, αφού από …δύο είμαστε!!!».
Κάπως έτσι πάει το πράγμα και «φορτώνουμε» καθημερινώς και μας πιάνουν κάτι τέτοιες τάσεις φυγής που δεν παλεύονται με τίποτα… με τίποτα σου λέω, αδελφέ!
Η λύση; Μαύρο γυαλί, ακόμα και τα μεσάνυχτα χωρίς φεγγάρι, ακουστικά, όχι εκείνα τα ψιλά, των κινητών, αλλά τα χοντροκομμένο για να ακούς μουσική και να μην σου ξεφεύγει ούτε ημιτόνιο, ύφος μπλαζέ, φωνή ισοτονική σα ρομπότ, κινήσεις μαλακές αποφασιστικές, φράσεις καθαρές αν και όχι τυποποιημένες, υποκείμενο-ρήμα-αντικείμενο… τα απαραίτητα, χωρίς επίθετα κι επιρρήματα, ξεκάθαρες δηλώσεις κι ελεγχόμενες συνυποδηλώσεις, γραπτές συμφωνίες και καλοζυγισμένες συμβάσεις κι εν τέλει… αν μετά απ’ όλα αυτά ο άλλος / η άλλη θέλει να μπαίνει στα χωράφια σου και να παραβιάζει τον ζωτικό ενεργειακό σου χώρο παίζοντάς το …τρελίτσα!!! Εεε, τότε υπάρχει και ο σαρκασμός και η ειρωνεία και η αδιαφορία και το ρεζίλεμα εν τέλει, εν είδει χρονογραφήματος ή ευθυμογραφήματος. Αλλά – προσέξτε – όχι με τα ονόματά τους, μήτε τα αληθινά μήτε τα ψευδώνυμα, γιατί αυτό επιθυμούν κατά βάθος: να τους προσέξετε, να τους βρίσετε, να το παίξουν θύματα, να σας ενοχοποιήσουν, να σας κατηγορήσουν, να σας συκοφαντήσουν ακόμα… προ ουδενός ορρωδούν προκειμένου να λατρέψουν το είδωλο του εαυτού τους και να δοξάσουν το ήδη υπέρ-μεγεθυμένο εγώ τους. Αμάν πια. Τόσα εγώ και κανένα εμείς; Έλεος, έλεος χριστιανοί κι ας είστε ειδωλολάτρες αφιερωμένοι αποκλειστικά στην υστεροφημία σας!!!
Μα για κοιτάξτε την Ιστορία, για κοιτάξτε την και μελετήστε τη με προσοχή. Για δείτε καλύτερα! Έτσι, έτσι μπράβο! ΌΛΟΙ ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ, ΟΙ ΦΘΟΝΗΜΕΝΟΙ, ΟΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑ ΦΑΙΑ ΦΟΡΟΥΝΤΕΣ… ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΆΓΙΟΙ ΚΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΑΣ. Γι’ αυτό πάρτε τη μούρη σας από το οπτικό μας πεδίο και πηγαίνετε να καθαρίσετε τις βρωμιές σας. Την κόπρο του Αυγείου δεν την έριξε ο Ηρακλής στο πρόσωπό κανενός. Με τα ποτάμια, στη θάλασσα την ξέπλυνε, που είναι και δουλειά της στο κάτω-κάτω!!!
Συγχωρέστε μου αυτόν τον τόνο τον υψηλό… ξέρω, δεν συνάδει με το επίθετο «εναλλακτικός», μα – σας ορκίζομαι – ήταν θεατρικός και για την αφηγηματική οικονομία του πράγματος. Γιατί δεν είναι και τόσο εύκολο δα εγχείρημα να μιλάει κανείς για τα κακώς κείμενα και να γελάει κιόλας!!! Πρωτίστως γελάμε με τον ίδιο τον εαυτό μας, με τον καθρέφτη και τα ελαττώματά μας. «Προβολές», θα πει κανείς.
Αμάν πια με τα τσιτάτα και τις ευκολίες μας! Δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι κι από μόνοι μας λοιπόν; Όλα ξεπατικωμένα; Τόση τεμπελιά; Μα τόση πνευματική οκνηρία στις μέρες μας; «Κι όμως», θα μου πείτε, «αυτά συνέβαιναν και τότε που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα». «Και καλά έκαναν τότε, γιατί ήταν όλα τα προβλήματα λυμένα, ή έτσι φαίνονταν… Τώρα πρέπει να στρώσουμε τον … κάτω και να βρούμε λύσεις, προτάσεις, έξυπνες ιδέες προς υλοποίησιν… δεν χρειάζεται να αναμασάμε σαν κατσίκες όλο τα ίδια και τα ίδια. Και να μας κάνουν τη χάρη και κάποιοι-κάποιοι δεινόσαυροι, να μας αδειάσουν τα στασίδια, να κάτσουμε να ξαποστάσουμε κι εμείς οι νεότεροι, οι άφθαρτοι. Ουφ! Τα είπα όλα, με μια αναπνοή, και ησύχασα ο δόλιος.
Τώρα μπορώ να συνεχίσω τη συνηθισμένη μου συγγραφική εργασία, αλλά μη με πάρει κανείς του Αγίου Κωνσταντίνου και με ρωτήσει ποιος είναι, μην έρθει καμία σε παρουσίαση βιβλίου και με ρωτήσει αν μοιάζει με την πανάρχαια φωτογραφία της στο facebook, γιατί θα γίνω θηρίο, θα λυσσάξω, θα σκυλιάσω και θα γίνω …ψυχαναλυτής για να βγάζω και τίποτα, βρε παιδί μου, κι όχι «χωρίς κέρδος κέρατα» – «και κερατάς και δαρμένος»!!! Δε λέει. Λέει;
Κωνσταντίνος Μπούρας
