Κρίση: Κλισέ, πραγματικότητα ή ευκαιρία
Πιστεύετε στα κλισέ; Για κάποιο λόγο κατέκτησαν το συγκεκριμένο στάτους, οπότε ίσως, δεδομένων των συνθηκών, θα έπρεπε να τα δούμε με μία νέα οπτική. Το σημερινό κλισέ είναι ότι «κάθε κρίση αποτελεί και μία ευκαιρία». Ας το πάρουμε αλλιώς λοιπόν, σταματώντας τη μεμψιμοιρία και το φλερτ με την κατάθλιψη κι ας θέσουμε κάποιες ερωτήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε μη αναμενόμενες απαντήσεις.
Ερώτηση 1η: Πόσα χρήματα χρειαζόμαστε για να περάσουμε;
Η δεκαετία του 2000 άλλαξε τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα με τρόπους που η μετέπειτα κρίση έμελλε να αναιρέσει πολύ δραματικά. Η ευμάρεια, πραγματική κι επίπλαστη, διαμόρφωσε μία γενιά Ελλήνων που ξόδευε με ρυθμό εφάμιλλο των πλέον καταναλωτικών κοινωνιών στον κόσμο. Το πέρασμα από την «επιθυμία» στην «ανάγκη» έγινε το μότο που ώθησε τη συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας να κυνηγήσουν το χρήμα ως αυτοσκοπό και μέσο διαρκώς αυξανόμενης κατανάλωσης. Τώρα που η κρίση διέλυσε τα εισοδήματα, ποιο είναι και ποιο πρέπει να είναι τοmodus vivendi;
Ερώτηση 2η: Έχουμε πραγματική καταναλωτική συνείδηση;
Κάποιος θα σκεφτεί ότι όλη αυτή η (υπερ)κατανάλωση θα όξυνε την όποια καταναλωτική συνείδηση είχε η ελληνική κοινωνία. Στην πραγματικότητα, ο Έλληνας καταναλωτής έγινε το μοντέλο της βιομηχανίας, αφού η ακόρεστη δίψα του για νέα, βελτιωμένα, υπερπολυτελή προϊόντα οδήγησε σε στατιστικά τα οποία δεν δικαιολογούνται από το μέσο βιοτικό επίπεδο της χώρας. Τώρα που η κρίση εμποδίζει την ανανέωση καταναλωτικών προϊόντων με το ρυθμό εκείνο, πώς θα «ανταπεξέλθει» ο Έλληνας καταναλωτής;
Ερώτηση 3η: Πόσο ουσιαστικά ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον;
Ναι, εμείς οι Έλληνες κοπτόμεθα για το περιβάλλον, λέμε ότι θέλουμε να το προστατεύσουμε, αλλά οι συνήθειές μας συνάδουν πραγματικά με την αντίληψη αυτή; Η καθημερινότητά μας, η σχέση μας με τα προϊόντα, τα απορρίμματα, την ενέργεια είναι αυτές που θα έπρεπε; Τώρα που η κρίση μας επέβαλε και την οικονομική διάσταση της περιβαλλοντικής συνείδησης, πόσο έτοιμοι είμαστε να αλλάξουμε συνήθειες;
Ερώτηση 4η: Εκμεταλλευόμαστε όλες τις δυνατότητες αύξησης του εισοδήματός μας;
Παραπονούμαστε για τη δραματική μείωση των εισοδημάτων, η οποία προφανώς είναι απτή κι επώδυνη, αλλά έχουμε σκεφτεί εναλλακτικούς τρόπους συμπλήρωσης του εισοδήματος, έχουμε «μαρκετάρει» επαρκώς τους εαυτούς μας και τις δεξιότητες και υπηρεσίες που μία κοινωνία σε αντίστοιχη αναζήτηση μπορεί να ψάχνει σήμερα;
Ερώτηση 5η: Οι κοινότητες αλληλεγγύης είναι όντως το πολυεργαλείο του internet;
Η κρίση μας φέρνει πιο κοντά, οικογένειες, φίλους, συναδέλφους και αυτό είναι ένα από τα θετικά απότοκά της. Αλλά η αλληλεγγύη μπορεί να εκφρασθεί και με αγνώστους στο νέο ψηφιακό κόσμο. Ιντερνετικές κοινότητες που δημιουργούνται με σκοπό να φέρουν κοντά ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα, ίσως είναι τα «χωριά» του 21ουαιώνα. Η συμμετοχή σε τέτοιες κοινότητες μεσούσης της κρίσης, πώς μπορεί αλήθεια να βελτιώσει την καθημερινότητα μίας πληγωμένης κοινωνίας;
Πώς όμως αυτές οι φαινομενικά ασύνδετες ερωτήσεις σχετίζονται με την κρίση και μεταξύ τους; Τι μπορούν να μας διδάξουν και πώς προκύπτει τελικά η ευκαιρία μέσα από την κρίση;
Αν λοιπόν ξέρατε ότι υπάρχει κάτι «εκεί έξω» που μπορεί να μειώσει τις ανάγκες σας σε μετρητά για την απόκτηση αγαθών και υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα σας επαναφέρει σε λογικά επίπεδα κατανάλωσης με σεβασμό στο περιβάλλον; Ανγνωρίζατε ότι αυτό το «κάτι» θα ανοίξει κρυφές πόρτες δεξιοτήτων και δημιουργικότητας που είχατε αφήσει ν’ ατονήσουν και παράλληλα θα σαςφέρει σ’ επαφή με ένα παγκόσμιο ακροατήριο ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες μ’ εσάς αλλά, ακόμα περισσότερο, τις ίδιες αναζητήσεις;
Αν όλα τα παραπάνω αρχίζουν σιγά σιγά να σχηματοποιούνται, αν η εικόνα εμφανίζεται και είναι ενδιαφέρουσα, δεν έχετε παρά να ταξιδέψετε ψηφιακά στο www.tradenow.gr για να δείτε μόνοι σας την πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών και να απαντήσετε σωστά στις παραπάνω ερωτήσεις. Κρίση λοιπόν ίσον ευκαιρία και το παλιό κλισέκαλά κρατεί!
