Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο του στους New York Times με τίτλο «Ποιος είναι ο παράλογος τώρα;» υποστηρίζει ότι «αν η γερμανική θέση είναι ότι το χρέος πρέπει να αποπληρώνεται πάντα ολόκληρο, χωρίς καμία ουσιαστική ανακούφιση, ακόμα κι αν αποτρέπεται μια διαγραφή, τότε η θέση αυτή είναι βασικά τρελή και όλες οι διαβεβαιώσεις ότι η Γερμανία έχει επίγνωση της πραγματικότητας θα αποδειχθούν λανθασμένες».
«Αν η Γερμανία πιστεύει ότι οι Έλληνες απαιτούν πολλά, η απάντηση είναι ότι βρισκόμαστε σε διαπραγμάτευση – ελπίζω σε μια διαπραγμάτευση που δεν βασίζεται στην απειλή ότι η ΕΚΤ θα καταστρέψει τις ελληνικές τράπεζες» και καταλήγει σημειώνοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια λογική πρόταση».
«Έτσι όπως αντιλαμβάνομαι τα νεώτερα από τη νέα ελληνική κυβέρνηση, ο Γιάννης Βαρουφάκης λέει ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του δεν ενδιαφέρονται για το τι θα συμβεί με την ονομαστική αξία του χρέους. Αυτό που θέλουν αντίθετα είναι μια ουσιαστική, αλλά όχι τεράστια χαλάρωση της απαίτησης για επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, από το 4,5% στο 1 με 1,5% του ΑΕΠ. Θέλουν, επίσης, ευελιξία για την επίτευξη αυτών των πλεονασμάτων με ένα μείγμα που περιλαμβάνει περισσότερα έσοδα και λιγότερη λιτότητα», γράφει ο Κρούγκμαν.
«Αυτό είναι ένα ποταπό τέχνασμα από αυτούς τους ριζοσπάστες αριστερούς! Βλέπετε, είναι απόλυτα λογικό», σχολιάζει ο νομπελίστας οικονομολόγος που υποστηρίζει ότι το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί στο ακέραιο.
«Έχουμε λάβει, επανειλημμένα, διαβεβαιώσεις ότι όλοι γνωρίζουν ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί στο ακέραιο, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα βγάζει τελικά πρωτογενή πλεονάσματα ίσα -στην παρούσα αξία- με τον αριθμό του χρέους. Πώς ακριβώς αυτή η πραγματικότητα αντιπροσωπεύεται -είτε πρόκειται για μια ειλικρινή μείωση του βασικού χρέους είτε για μία ανασκευή που μειώνει την πραγματική επιβάρυνση, χωρίς να είναι και τόσο σαφής- είναι εκείνο που πρέπει να έχει σημασία.
Μόλις βεβαιώσουμε ότι το χρέος δεν θα αποπληρωθεί στην ουσία στο ακέραιο, το ερώτημα είναι πώς θα διαχειριστούμε την λιγότερη -από-την πλήρη- εξόφληση. Όπως έχω υποστηρίξει, το βασικό είναι να δοθεί στην Ελλάδα κάποια χαλάρωση -αλλά όχι κατάργηση- της απαίτησης να βγάζει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, δημιουργώντας έτσι περιθώριο για ανάκαμψη. Και αυτό είναι εκείνο που η Ελλάδα ζητάει τώρα», συνεχίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος.
Δεν μπορώ να σκεφτώ ποιο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Γερμανία για να απορρίψει εξαρχής την πρόταση αυτή, επισημαίνει ο Κρούγκμαν, προσθέτοντας πως «αν η γερμανική θέση είναι πως το χρέος πρέπει να αποπληρώνεται πάντα ολόκληρο, χωρίς καμία ουσιαστική ανακούφιση, ακόμα κι αν αποτρέπεται μια διαγραφή, τότε η θέση αυτή είναι βασικά τρελή και όλες οι διαβεβαιώσεις ότι η Γερμανία έχει επίγνωση της πραγματικότητας θα αποδειχθούν λανθασμένες».
Κλείνοντας το άρθρο του επισημαίνει ότι «η επόμενη κίνηση είναι στο χέρι των πιστωτών».
Πηγή: New York Times
