Γνωρίζω ότι ανήκω σε μια
κατηγορία ανθρώπων, που συχνά θα δικαιολογήσει (ακόμα και το αδικαιολόγητο) ότι
έχει να κάνει με το ψυχισμό και τις ενέργειες ενός παιδιού (απλά τα φορτώνω όλα
στους γονείς και τους καθηγητές τους συνήθως και βγαίνω πάντα αλώβητη από μία μάχη..με ένα λουλούδι). Γιατί αν το σκεφτείς
λουλουδάκια όμορφα, είναι πάντα τα παιδιά, που από εμάς περιμένουν φως και
γνώση, από την όποια εμπειρία ζωής, τέλος πάντων, έχουμε αποκτήσει.
Παραδέχομαι, ότι πάντα θα
δώσω και το μισό και το ολόκληρο υπέρ του μαθητή και πολλές φορές θα κάνω ότι
κοιτάω από την άλλη..το ηλιοβασίλεμα, όταν τους βλέπω να αντιγράφουν από
σκονάκια, αγχωμένα..κάτω από το βάρος της όποιας, εξέτασης. Λίγο, ο Μικρός
Πρίγκηπας, γιατί τα παιδιά μπορούν να δουν, μέσα από τη καρδιά (μόνο με τη
καρδιά βλέπεις σωστά.. την αλήθεια τα μάτια, δεν την βλέπουν) λίγο και τα
χρόνια μου, στο σχολείο, που τα θυμάμαι συχνά (είμασταν ΣΟΥΠΕΡ σχολείοJ είναι γεγονός ότι σαν το 4ο
Χαλανδρίου..τέτοια φασάρα δεν ξανάγινε! Μάλλον..) με έχω πιάσει να κάνω τα
στραβά μάτια, σε καθαρά συνεχόμενα φάουλ..πολλές φορές.
Ο παππούς μου πολέμησε
στο Ρούπελ και την 28η Οκτωβρίου, πάντα τον σκέφτομαι. Πολέμησε και
νίκησε τον φασισμό. Αυτό είναι ξεκάθαρο και μόνο υπερήφανη μπορώ να νιώσω, για
το σθένος και τη δύναμη, που έδειξε, όταν έπρεπε. Είναι ιστορικά,
καταγεγραμμένο και κανένα ανθρωπάκι, κρυμμένο πίσω από ένα υπολογιστή, δεν
μπορεί να του το πάρει.
Monty Python,
για αντι-μιλιταριστικό μήνυμα, σε μία τέτοια μέρα για εμένα, δεν αποτελεί
κανένα μήνυμα. Είναι λάθος, η μέρα. Δεν πήγαμε εμείς στο Βερολίνο, να
υποτάξουμε κανέναν. Δεν ανακαλύψαμε, (θέλοντας να των επιβάλουμε κιόλας) εμείς
το φασισμό. Αντισταθήκαμε σε αυτόν ή έστω καλύτερα οι πρόγονοί μας,
αντιστάθηκαν σε αυτόν. Δεν είναι ίδιο πράγμα ο θύτης με το θύμα και ας γίνει
ξεκάθαρο αυτό, πριν χρειαστεί, να γίνουμε ποιητές-πεζογράφοι, για να το
αναλύσουμε. Αν σου πετάνε σφαίρες, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα, από πλευράς
σου να τους πετάς λουλούδια, σφαίρες θα τους πετάξεις και εσύ (είναι βέβαιο ότι
δεν θα έχεις τη δυνατότητα για: μουσικοχορευτικό- αναφορά-art installation με
θέμα τους Monty Python).
Ένας φίλος μου,
στηρίζοντας το καραγκιοζιλίκι-Δελφινάριοτοκάναμε της Νέας Φιλαδέλφειας μου είπε:
Το κάνω για να προστατεύσω..τα παιδιά! Εγώ πάλι ΟΧΙ. Μια οποιαδήποτε άλλη μέρα,
θα ήμουν εκεί να τα τραβάω και εγώ φωτογραφίες και βιντεάκια. Η επιλογή της συγκεκριμένη
μέρας όμως, ήταν λάθος. Αύριο το παιδί, θα θέλει να ανέβει στη μηχανή του,
χωρίς κράνος (για να νιώσει ελεύθερο).Θα πω πάλι ΟΧΙ. Μεθαύριο να κλέψει..για
ένα καλύτερο κινητό. ΟΧΙ στο άπειρο. Δεν αρκεί το έλα μωρέ παιδί είναι, ούτε
βέβαια και το να θέλεις να εξαφανιστούν από προσώπου γης, όλα τα διαφορετικά
παιδιά, αυτού του κόσμου. Ίσως θα αρκούσε να εξηγήσεις, ότι οι παππούδες μας
πολέμησαν το τέρας του φασισμού και του ναζισμού, για όλους εμάς. Για να
μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι (και όχι γιατί είχαν καεί από τα social και το Netflix και
είπαν να κάνουν ένα πόλεμο, γιατί το internet τους,
δεν έτρεχε γρήγορα).
Καλά μου κορίτσια, αρχικά
κάποιοι χορεύουμε πραγματικά έτσι..και γουστάρουμε (δεν είδα κάτι φοβερά extreme
σε επίπεδο κινησιολογίας και δικής σας δημιουργικότητας)! Λυπάμαι αλλά δε μπορώ
να βάλω παραπάνω..από 3! Τέλος, διαβάστε λίγο και θα καταλάβετε, ότι μάλλον,
επιλέξατε για το αντιπολεμικό show σας, μια λάθος μέρα, σε
λάθος μέρος και σε λάθος ώρα. Που και που μπορεί να γίνει και ένα λάθος σε μια
παράσταση (δεν έγινε και τίποτα) και εμείς στη ηλικία σας..κάναμε λάθη.
Τίνα Ντάρμα
