Γράφει η Δάφνη Γκρέκα
Τα πρόσφατα γεγονότα που παρακολουθούμε να συμβαίνουν στις ΗΠΑ θα έπρεπε να βρίσκονται στις καρδιές μας πολύ περισσότερο από ότι μας έχουν εκπαιδεύσει να νομίζουμε.
Η Ελλάδα του 2020, ένα νεοσύστατο κράτος μόλις 200 ετών, φαίνεται τόσο απελπισμένο στην προσπάθειά του να είναι μέρος του Δυτικού “πολιτισμένου” κόσμου, που ξεχνάει ότι η πρώτη χώρα που το αναγνώρισε δεν ήταν ούτε η Αγγλία ούτε η Γαλλία. Ηταν η Αϊτή, ένα μικρό νησακι της Καραϊβικής, το οποίο τη δεκαετία του δικού μας επαναστατικού αγώνα (1820 – 1830) έδινε κι αυτό τη δική του μάχη για απελευθέρωση.
Ο George Floyd και αμέτρητοι άλλοι άνθρωποι, είναι θύματα όχι κάποιου μεμονωμένου ψυχοπαθή ρατσιστή, αλλά ενός θεσμικού ψυχοπαθούς ρατσισμού που γεννήθηκε γύρω στο 1600, όταν πρωτοάρχισε το δουλεμπόριο, έτσι ώστε να μπορούν να δημιουργηθούν οι βάσεις ενός βίαιου καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο επιβιώνει και υπηρετούμε όλοι μέχρι σήμερα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τη δική μας αρχή.
Μαύροι κατοικούσαν στην Ελλάδα από την εποχή των Μινώων
Αρχαία Ελλάδα, Αἰθίοψ, μελάμβροτος, μελανόστερφος.. Μαύροι άνθρωποι κατοικούσαν στην σημερινή Ελλάδα από την εποχή των Μινώων.
Ο Ευρυβάτης από τη Ιθάκη ήταν μαύρος σύντροφος του Οδυσσέα και δεν είναι λίγες οι απεικονίσεις μαύρων ανθρώπων σε έργα τέχνης, ασπίδες, αγάλματα, ψηφιδωτά.
Και ναι τότε οι άνθρωποι όντως δεν έβλεπαν το χρώμα του δέρματος – στάση άκρως ρατσιστική σήμερα. Ρατσισμός υπήρχε, αλλά είχε να κάνει με την εθνικότητα, τον τόπο καταγωγής και τις παραδόσεις.
Όχι όμως με το χρώμα του δέρματός σου.
O “βιολογικός” ρατσισμός είναι πολύ μεταγενέστερη εφεύρεση που δημιουργήθηκε έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποδέχονται ως κάτι λογικό και καθόλου ανήθικο την επιχείρηση εμπορίας σκλάβων.
Όμως, ακριβώς όπως το χρώμα ξεπλύθηκε από τα γλυπτά μας, με την πάροδο του χρόνου, αφήνοντας το σκληρό λευκό του μαρμάρου γυμνό, κάπως έτσι ξεπλύθηκε και η δική μας ιστορία. Κι όπως κλέψανε τα γλυπτά μας κλέψανε και την ιστορία μας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο Ευκλείδης, o Διόδωρος Σικελιώτης, ο Ηρόδοτος, ο Θαλής, ο Σωκράτης, ο Πλάτων μεταξύ άλλων είχαν όλοι ζήσει μέρος της ζωής τους στην Αφρικανική Ήπειρο. Επίσης να θυμόμαστε ότι η φυλή των ανθρώπων που κοκκινίζουν στον ήλιο αποκαλούνταν βάρβαροι από τους αρχαίους ημών μελαχρινούς προγόνους. Και η ανθρωπότητα ήταν σχεδόν έτοιμη να δει αυτή τη βαρβαρότητα.
Οι απαρχές του φυλετικού θεσμικού ρατσισμού
Ας πάμε τώρα γύρω στο 1600 και τις απαρχές του φυλετικού θεσμικού ρατσισμού. Τότε που κάποιοι Ευρωπαίοι άρχισαν να απαγάγουν ανθρώπους από τη Αφρική, να τους στοιβάζουν σε καράβια και να πουλάνε ως σκλάβους όσους καταφέρουν να επιβιώσουν το υπερατλαντικό αυτό ταξίδι.
Στην Αγγλία πολλοί επωφελούνται από το εμπόριο ανθρώπων. Ο Kόλστον για παράδειγμα, του οποίου το άγαλμα είδαμε να καταλήγει στο πάτο του λιμανιού στις πρόσφατες διαδηλώσεις στο Μπρίστολ, ήταν μέλος της Αγγλικής Βουλής και βασικό ιδρυτικό μέλος της “Royal African Company” εταιρείας που “έστειλε” τον μεγαλύτερο αριθμό σκλάβων στην Αμερική.
Μέχρι τα τέλη του 1700 η Αγγλία περνάει σε πωλήσεις τις ανταγωνιστικές αποικιοκρατικές χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία και Ολλανδία. Μέχρι τον 19ο αιώνα, 11 με 15 εκατομμύρια άνθρωποι έχουνε φτάσει στον Νεό Κόσμο ως σκλάβοι. Αυτό είναι το ένα τρίτο των ανθρώπων που αιχμαλωτίστηκαν στην Αφρική. Άλλα 50.000.000 πέθαναν στο ταξίδι τους ή πωλήθηκαν στη δυτική Ευρώπη. Ο Νέος Κόσμος που δημιούργησαν οι Ευρωπαίοι γεννήθηκε σφαγιάζοντας εκατομμύρια αυτόχθονες Αμερικάνους, κατακλέβοντας τη γη τους και πράττοντας μάλλον τη μεγαλύτερη κτηνωδία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όλα αυτά στο δρόμο της αναζήτησης χρυσού και με την ευλογία της Εκκλησίας.
Κατά την άφιξη των αβοήθητων αυτών ανθρώπων στην Αμερική, μητέρες χωρίστηκαν από τα παιδιά τους, καθώς ανθρώπινες ζωές μετατρέπονταν σε προϊόντα που πωλούνταν σε δημοπρασίες.
Τα όσα ακολούθησαν ήταν απολύτως συμβατά με τη φρικαλεότητα που είχαν επιδείξει εδώ και έναν αιώνα οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί. Υπάρχουν αμέτρητες περιγραφές για το πώς μπορέις να υποτάξεις ανθρώπινες ψυχές. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα ημερολόγια του Τόμας Θίστελγουντ, Βρετανού που έζησε στη Τζαμάικα το 1750. Σε αυτά τα ημερολόγια περιγράφονται λεπτομερώς 3.852 βιασμοί σε 136 γυναίκες.
«23 Ιουλίου 1756: Τον χτυπήσαμε λίγο, τον μεθύσαμε, είπα στον Χέκτορ να χέσει στο στόμα του και καθώς το στόμα του ήταν γεμάτο του βάλαμε το φίμωτρο και τον αφήσαμε έτσι για 4-5 ώρες.»
Ο θεσμός της σκλαβιάς με την έννοια της ανθρώπινης ιδιοκτησίας υπήρχε από την αρχαιότητα. Αλλά ποτέ κανένα κράτος δεν στήριξε ολόκληρη την οικονομία του αποκλειστικά και μόνο στην μη-πληρωμένη εργασία.
Ο εκφοβισμός και η αδίστακτη σαδιστική βία είναι τα εργαλεία πάνω στα οποία έχει χτιστεί ολόκληρη οι οικονομία του “πολιτισμένου” δυτικού κόσμου.
Εν ολίγης η ψυχοπάθεια.
Η αγοραπωλησία ανθρώπων και το εμπόριο ζάχαρης, καπνού και βαμβακίου καθιερώσε τους πρώτους κεφαλαιοκράτες του σημερινού καπιταλισμού.
Η κατάργηση της δουλείας από τη “μαμά Αγγλία”
Οι καλοί χριστιανοί Άγγλοι αποφάνθηκαν ξαφνικά ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ψυχή και επομένως είναι ενάντια στον Θεϊκό νόμο η ανθρώπινη ιδιοκτησία. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 1610, ένας καθολικός ιερέας στην Αμερική, ο πατήρ Σαντοβάλ, έγραψε σε έναν αξιωματούχο της εκκλησίας στην Ευρώπη, ρωτώντας τον «αν η υποδούλωση των Αφρικανών μαύρων ήταν σύμφωνη με την εκκλησία». Ο μοναχός Λούις Μπράνταον του απάντησε πως «εμείς και οι πατέρες της Βραζιλίας αγοράζουμε αυτούς τους σκλάβους χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό»
Κάποιοι Άγγλοι λοιπόν, με στόχο να πείσουν τους συμπολίτες τους να δούνε τον μαύρο άνθρωπο σαν κάτι άλλο πέρα από ιδιοκτησία, έφεραν στο φως της δημοσιότητας αυτοβιογραφίες σκλάβων, σκεπτόμενοι πως ίσως με αυτό τον τρόπο θα ένιωθαν κάποιου είδους συμπόνοια.
Για ακόμα μια φορά η ιστορία πλένεται και βάφεται λευκή.
Η ιστορία εσκεμμένα διαγράφει τις αμέτρητες εξεγέρσεις όχι μόνο στις βιομηχανίες καπνού και βαμβακιού αλλά και στα καράβια. Να σημειωθεί οτι στην εξέγερση 60.000 σκλάβων στη Τζαμάικα του 1831, οι εξεγερμένοι κατέστρεψαν τα χωράφια των γαιοκτημόνων και ενώ αιχμαλώτισαν τους λευκούς γαιοκτήμονες, είχαν την πειθαρχία να μη τους κάνουν κακό.
Η Αγγλική κυβέρνηση αντεπιτέθηκε σκοτώνοντας 540 σκλάβους. Η αιματηρή αυτή επίθεση ταρακούνησε το Αγγλικό κοινοβούλιο για τη κατάργηση της δουλείας. Αλλά ας μην έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι η ψυχοπάθεια των λευκών αντικαταστάθηκε με τη συμπόνια. Απλά η δουλεία αντικαταστάθηκε με το ελεύθερο εμπόριο. Ταυτόχρονα η τεχνολογία των μεταφορών και η εξέλιξη της βιομηχανίας βοηθούν την οικονομία ώστε να μη χρειάζεται πλέον να βασίζεται στην σκλαβιά.
Το Αγγλικό κοινοβούλιο αποφασίζει τη κατάργηση της δουλείας. Ταυτόχρονα αποφασίζει να αποζημιώσει τους “επιχειρηματίες” που χάνουν την «ιδιοκτησία τους». Η Αγγλική κυβέρνηση παίρνει ένα από τα μεγαλύτερα δάνεια στην ιστορία της με την πράξη του 1833. Τα αδέρφια Ρόθτσαιλντ Νέιθαν και Μόσις δανείζουν στο βρετανικό κράτος 15 εκατομμύρια λίρες, δηλαδή το 40% των ετήσιων εσόδων της κυβέρνησης, σε σημερινή αξία 300 δις. Το δάνειο αυτό ξεπληρώθηκε απο τους φορολογούμενους πολίτες της Αγγλίας το 2015…
Ας πάμε λοιπόν στο σήμερα
Στο σήμερα που στην Αγγλία ενώ το 3% του πληθυσμού είναι μαύροι αποτελούν το 12% των φυλακισμένων.
Στην Αγγλία που είναι 10 φορές πιο πιθανό να σε σταματήσει η αστυνομία αν είσαι μαύρος.
Στην Αγγλία που οι πιθανότητες να πεθάνεις απο κορωνοϊό μεγαλώνουν αν δεν είσαι λευκός. Στην Αγγλία που αν γεννάς και δεν είσαι λευκή έχεις 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνεις.
Στην Αγγλία που το 1948 κάλεσε τους “Βρετανούς” πλέον Τζαμαϊκανούς, κατοίκους δηλαδή της αποικίας των Βρετανών, να έρθουν στο “μητρικό” νησί να βοηθήσουν να ξαναχτιστεί το Λονδίνο.
Στην Αγγλία που το 2008 παράνομα εξόρισε τους ίδιους ανθρώπους πίσω στη Τζαμάικα λόγω μιας αλλαγής ενός νόμου ως προς το μεταναστευτικό. Κάποιοι από αυτούς είχαν έρθει παιδιά στη χώρα και είχαν ζήσει όλη τους τη ζωή εδώ. Έχασαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους και “επέστρεψαν» σε μια ξένη χώρα. Κάποιοι πέθαναν πριν έρθει η δικαίωση μετά το τεράστιο σκάνδαλο που ξέσπασε. Όλοι τους όμως πλήρωναν μέσω των φόρων τους το προαναφερμένο δάνειο…
Στην Αγγλία του 2017, όπου μία φωτιά καίει ολόκληρη πολυκατοικία σκοτώνοντας 72 ανθρώπους. Η πολυκατοικία Γκρένφελ, ενώ βρίσκεται σε έναν από τους πιο πλούσιους δήμους του Λονδίνου κατοικείται ως επί τω πλείστον από μετανάστες και εργάτες. Η μόνωση ήταν φτιαγμένη παρανόμως από εξαιρετικά εύφλεκτο υλικό, το σύστημα πυρόσβεσης ήταν ανύπαρκτο και τα παράπονα των κατοίκων πολλά.
Όταν ξέσπασε η φωτιά, η πυροσβεστική όχι μόνο αργεί να φτάσει αλλά συμβουλεύει τους κατοίκους να μην εκκενώσουν το κτίριο. Οι σκηνές που εκτυλίσσονται εκείνο το βράδυ μου προκαλούν για πρώτη φορά τρόμο σε μια χώρα, που έχοντας κυρήξει πόλεμο στη τρομοκρατία, βομβαρδίζει τη Μέση Ανατολή.
Στην Αγγλία που ξοδεύει για χρόνια λεφτά στην υπόθεση της Μαντλίν, ενός λευκού κοριτσιού που χάθηκε στην Πορτογαλία, αφού οι γονείς του το είχαν αφήσει μόνο του για να πάνε να φάνε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, αλλά και στην Αγγλία που εσπευσμένα κλείνει την υπόθεση για τον θάνατο της Σούκρι, μιας 12χρονης κοπέλας από προσφυγική οικογένεια που το πτώμα της βρέθηκε πνιγμένο και με δαγκωματιές αφού οι συμμαθητές της την έριξαν στο ποτάμι πέρυσι.
Στην Αγγλία που η μαύρη Αγγλίδα φίλη μου αλλάζει τη προφορά της όταν πάμε εκτός Λονδίνου σε όσο πιο κυριλέ αγγλικά μπορεί.
Στην Αγγλία που όταν βγαίνουμε έξω, βλέπω τους φίλους μου να χωρίζονται σε ομάδες των δυο για να μη φαίνονται τόσο “τρομακτικοί” όταν μπαίνουμε σε κλαμπ.
Αλλά και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα που ενώ η γενιά μου έχει πλέον τόσους μαύρους γεννημένους, μεγαλωμένους στη χώρα αυτή και προφανώς πολύ πιο Έλληνες από μένα, αφού τη μισή μου ζωή ζω στο Λονδίνο, θα πρέπει μάλλον να παίζουν μπάσκετ σε επίπεδο NBA για να τους αποδεχτούμε ή για να τους δώσουμε την ιθαγένεια.
Στη Ελλάδα που όταν στο Next Top Model, μια μαύρη παίκτρια, η Σουζάνα, αναγκάζεται απο την παραγωγή να επιλέξει κούρεμα που αντιστοιχεί στον τύπο των μαλλιών των λευκών και προσπαθεί να εξηγήσει τα προφανή, την ρωτάνε «ποιο ειναι το πρόβλημα της και πως δεν χρειάζεται να διαλέξει λουκ έγχρωμης γυναίκας».
Κι όμως χρειάζεται. Γιατί η επιβολή μαλλιών έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά και θεσμικά ως μέσο καταπίεσης. Γιατί άνθρωποι έχουν χάσει δουλειές επειδή τόλμησαν να έχουν το φυσικό τους μαλλί σε χώρους εργασίας. Γιατί παιδάκια 6 χρονών έχουν χάσει μέρες στο σχολείο επειδή είχαν το φυσικό μαλλί τους. Γιατί το να επιβάλλεις σε κάποιον να έχει μαλλιά που δεν ανήκουν στη φυλή του, προωθεί πρότυπα Ευρωπαϊκής ομορφιάς και μάλιστα σε μια χώρα που αν παρατηρήσεις τις μύτες του μεγαλύτερου ποσοστού των Ελλήνων, αυτές και μόνο προδίδουν ότι δεν ανήκουμε σε αυτή τη κατηγορία. Και το γεγονός ότι η Σουζάνα έχει επιλέξει να έχει τα φυσικά της μαλλιά σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς από μόνο του λέει κάτι.
Στην Ελλάδα όπου το 1910, οι Αμερικανοί βλέποντας το τεράστιο κύμα διασποράς στη χώρα τους, στέλνουν το ανθρωπολόγο Χένρυ Μπρατ Φερτσάηλντ να μελετήσει αν ανήκουμε στη λευκή φυλή.
Το συμπέρασμα του στο βιβλίο που εκδόθηκε από το πανεπιστήμιο του Yale “Greek Immigration in the United States” ξεκάθαρο: “Η περίπτωση των σύγχρονων μεταναστών μοιάζει πάρα πολύ με τη περίπτωση των Νέγρων”. Σύμφωνα με τους μορφωμένους Αμερικάνους του 1910 οι Έλληνες δεν είμαστε λευκοί. Αλλά ούτε και όσο κατώτεροι είναι οι μαύροι. Εξού και η Κου Κλουξ Κλάν έκαιγε ελληνικές επιχειρήσεις και κυνηγούσε Έλληνες. Τίτλοι εφημερίδων όπως “Λευκή εθεάθη με Έλληνα” δεν προκαλούν εντύπωση. Στο Ντιτρόιτ δε, οι Έλληνες είναι οι μόνοι που αφήνουν τους μαύρους στα εστιατόρια τους, κάτι που ο δήμαρχος του Ντιτρόιτ το αναφέρει ακόμα.
Στην Ελλάδα των 90ς θυμάμαι μεγαλώνοντας αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας. Το να είσαι “από το εξωτερικό” σήμαινε από το “καλό” εξωτερικό, το όσο πιο δυτικό γίνεται και όχι από την Αλβανία. Όχι από τα Βαλκάνια. Γιατί εμείς είμαστε Ευρωπαίοι και όχι Αρβανίτες, γιατί τον Ρήγα Φεραίο τον θυμόμαστε μόνο όπου μας συμφέρει και την ιδέα των Ηνωμένων Βαλκανίων τη ξεχνάμε πολύ εύκολα. Η φράση “Δεν είμαι ρατσιστής, αυτοί είναι μαύροι” ακολουθούμενη από τα γέλια των συμμαθητών μου ακόμα ηχεί στα αυτιά μου.
Στην Ελλάδα που το παράλογο του ρατσισμού είναι κωμικοτραγικό. Ο νεοέλληνας φασίστας, για αρχή είναι φασίστας εθνικιστής – έννοιες τελείως αντίθετες.
Νιώθει πατριωτισμό αλλά γουστάρει και σβάστικα, άσχετα αν οι γενοκτονίες των Ελλήνων από Γερμανούς είναι τόσο μα τόσο πρόσφατες. Γουστάρει Αρχαία Ελλάδα αλλά είναι και πάρα πολύ Χριστιανός με μία παραφρασμένη έννοια Χριστιανοσύνης μακριά από την Αγάπη και ακόμα πιο μακριά από την Ιδέα ότι ο Ιησούς και όλοι οι πρωταγωνιστές των Γραφών ήταν από τη μέση Ανατολή.
Στην Ελλάδα που αν είσαι μετανάστης σου μιλάνε στον ενικό, όποια κι αν είναι η ηλικία σου. Γιατί είσαι κάτι κατώτερο και δεν μπορείς να χαίρεις του ίδιου σεβασμού με τον Έλληνα παππού.
Στην Ελλάδα που το 2019 η κυρία Καραβάτου, σε ένα σκέτς της εκπομπής της κάνει blackface, χρησιμοποιώντας απαράδεκτες εκφράσεις εμετικά μη χιουμοριστικές (“μαυρίσατε από το κακό σας, μου μαυρίζετε τη καρδιά”).
Το blackface που χρησιμοποιήθηκε στην Αμερική σε φιλμ όπως το “Birth of a Nation”, το οποίο ευθύνεται κατά κάποιο τρόπο για την αναγέννηση της ΚΚΚ, όπου λευκός ηθοποιός βάφτηκε μαύρος και παρουσίαζε τους ανθρώπους της μαύρης φυλής σαν απείθαρχα ζώα με εγκληματικές τάσεις που θέλουν να βιάσουν τις λευκές γυναίκες. Η χρήση του blackface γινόταν και για να περάσει στη συνείδηση του λευκού το ποσό κακοί ειναι οι μαύροι αλλά και για να τους γελοιοποιεί μέσα από σκετσάκια. Φυσικά αυτό βρήκε τον δρόμο του και στον ελληνικό κινηματογράφο, στον οποίο εύκολα αναγνωρίζεις την ξενομανία των Ελλήνων της εποχής, ξενομανία όμως για την Αμερική, την Αγγλία, την Γαλλία και την Ιταλία και την αποστροφή για τους μαύρους και γενικά όλους τους ανθρώπους που ανήκαν στον ανατολικό κόσμο. Τίτλοι ταινιών όπως «Τον αράπη κι αν τον πλένεις» καθώς και η προβολή τους απο την τηλεόραση του 2020, προκαλούν αποστροφή και απορία. Γιατί το 2020 δεν υφίσταται η δικαιολογία της άγνοιας αλλά μόνο η δικαιολογία της αδιαφορίας.
Όμως η Ελλάδα είναι μια χώρα που υπήρξε ρατσίστρια ακόμα κι με τα θεωρητικά παιδιά της, όπως τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, που επιβίωσαν με δυσκολίες σε μια χώρα στην οποία ήταν πάντα δακτυλοδεικτούμενοι «τουρκόσποροι» και ήταν θύματα χλευασμού για την προφορά τους ή την κουλτούρα τους. Γιατί φυσικά οποιαδήποτε διαφορετική κουλτούρα είναι κατώτερη κουλτούρα. Εκτός κι αν πρόκειται για την κουλτούρα των Ευρωπαίων γιατί μπροστά σε αυτή η ουρά μπαίνει κάτω από τα σκέλια και μόνο όπλο είναι ο πολιτισμός και η ιστορία των ανθρώπων που έζησαν στον ελλαδικό χώρο 2000 χρόνια πριν. Εκτός αυτού ο Έλληνας στην πραγματικότητα δεν αισθάνεται περήφανος για τίποτα άλλο και μοιρολογεί νιώθοντας αδικημένος στην τοποθεσία Ελλάδα κλαίγοντας για χαμένες πατρίδες του Βυζαντίου κτλ. Η ευθύνη ποτέ δική μας αφού πάντα αναμασάμε την καραμέλα της δικαιολογίας. Φταίει η τουρκοκρατία, φταίει που ειμαστε μικρή χώρα (υπ’ όψιν η Ολλανδία και το Βέλγιο είναι πολυ μικρότερες) φταίνε όλοι οι άλλοι και φταίει και η ίδια η ιστορία γιατί ειμαστε ανίκανοι να πούμε ότι φταίμε εμεις. Δεν αναλαμβάνουμε ευθύνη και περιμένουμε ενα θαύμα απο τα ξένα, από τους φιλους μας, τους συμμάχους μας εκεί στην μακρινή Δύση…Ίσως εκεί να εδρεύει και το εθνικό κόμπλεξ που ευθύνεται για αυτό το αίσθημα κατωτερότητας που γεννάει την αποστροφή προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Συμπέρασμα
Η δικτατορία της βλακείας και του παραλόγου είναι ώρα να τελειώσει και να πεθάνει με τη δική μας γενιά. Το google είναι φίλος μας και η εκπαίδευση πλέον προσωπική υπόθεση. Ο ρατσισμός πηγάζει από τον μηχανισμό του εγκεφάλου να τοποθετεί τα εξωτερικά ερεθίσματα σε κατηγορίες. Η πρόκληση δεν είναι να σταματήσουμε να κατηγοριοποιούμε, πολλές φορές ακυρώνοντας τελείως τις εμπειρίες του άλλου ατόμου (βλ. αχρωματοψία) αλλά να καταλαβαίνουμε πότε αυτές οι κατηγοριοποιήσεις μας εμποδίζουν από το να δούμε το άτομο απέναντι μας γι’ αυτό που πραγματικά είναι.
Ο σημερινός ρατσισμός είναι κάτι που μας έμαθαν τις τελευταίες πέντε γενιές και είναι δουλειά μας να τον ξεμάθουμε. Όπως όλα τα ανθρώπινα κατασκευάσματα όλα έρχονται από το ΕΓΩ. Και ότι έρχεται από το ΕΓΩ συνήθως έχει και κομμάτια μισαλλοδοξίας, απληστίας, φόβου και όλα τα υπόλοιπα σκοτεινά κομμάτια του ΕΓΩ. Γιατί το καλό και το κακό είναι μέσα σε όλους μας.
Και όσον αφορά το προνόμιο μας ως λευκοί Έλληνες καλό είναι να θυμόμαστε ότι λευκοί είμαστε, αλλά οι πιο σκουρόχρωμοι της λευκής φυλής. Κι όπως υπάρχει εσωτερικός ρατσισμός σε κάθε φυλή εναντίον του πιο σκουρόχρωμου (βλ. λευκαντικές κρέμες στην Ινδία) έτσι ισχύει και για μας.
Τα προνόμια είναι πολλά, το προνόμιο του να είσαι άντρας, το προνόμιο του να είσαι στρέιτ, το προνόμιο του να είσαι αδύνατος κ.α.
Πόσο λευκός όμως είναι ο Έλληνας όταν πηγαίνει στο Βέλγιο, μια μικρούτσικη χώρα που είχε ζωολογικούς κήπους με μαύρους ανθρώπους μέχρι το 1955….
“Οι ζωές των Μαύρων ανθρώπων μετράνε”.. Αυτό θεωρείται μια αμφιλεγόμενη πρόταση. Δεν λέει κανείς οτί μετράνε περισσότερο από τις ζωές των υπολοίπων. Απλά μετράνε.. Σκέτο μετράνε! Τι είναι λιγότερο άραγε από το “μετράνε” για να μη θεωρείτε αμφιλεγόμενο; Ζούμε ακόμα σε έναν κόσμο που κάποιοι λέμε “Όλοι πρέπει να έχουμε τα ίδια δικαιώματα ανεξάρτητα από τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία και το σεξουαλικό προσανατολισμό”. Και ακόμα υπάρχουν ανθρώποι που λένε “μπα..μάλλον Οχι, δεν συμφωνώ». Ή ακόμα χειρότερα άνθρωποι που “δεν βλέπουν” χρώμα ή δε τους νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του”. Χειρότερη προσέγγιση φυσικά γιατί πάντα ο φασίστας με τη μάσκα του πρωτοπόρου θα είναι χειρότερος από τον ειλικρινή φασίστα.
Οπότε, αν θες να σκοτώσεις τον ρατσισμό καλό είναι να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Βαθιά. Να βρεις πρώτα τον φασίστα που κάποιοι εδραίωσαν στη ψυχή σου. Και ίσως αύριο η πρόταση «Οι Ζωές των Μαύρων μετράνε» να μη προκαλεί αντιδράσεις παγκόσμιας κλίμακας.
*είμαι σίγουρη ότι η κυρία Καραβάτου δεν είχε κακή πρόθεση αλλά καλό θα είναι τώρα που όλοι μαθαίνουμε πράγματα να χρησιμοποιήσει τη πλατφόρμα της και να μιλήσει για το λάθος της αν πιστεύει οτί ήταν λάθος ώστε να μπορέσουν κι άλλοι να μάθουν κάτι. Η εκπομπή προβλήθηκε στις 14/3/2019.
“Γεννήθηκες στο σύστημα και μες σ’ αυτό θα παίξεις, πιόνι μπροστά στο τέρας. Πρέπει να συμβιβαστείς μ’ αυτό ή να το καταστρέψεις. Απάνθρωποι άνθρωποι, προσωποποιημένα φίδια.Όλοι κοιτάνε το συμφέρον τα γ….να α..δια.Μετράνε μόνο τα χαρτιά. Στημένα τα παιχνίδια.Η δουλειά έγινε δουλεία. […] Τα λεφτά σε κάνουν πλούσιο, μα σου αλλάζουν μάρκα και ράτσα”.
Άλφα Γάμα 2001
“Αν αναρωτιέσαι αν είμαι μαύρος ή τσιγγάνος όλοι είναι αδέρφια μου, πούστη, γαμώ τη μάνα σου”
Yung Light
