Του Γιώργου Μουργή
Μάνα….
Σε άκουσα να λες ότι δε θες να βάζεις στο στόμα σου το όνομα του φονιά.
Μάνα να το λες το όνομα του Ρουπακιά και κάθε φασίστα χρυσαυγίτη κι ας μαρτυράς για κάθε φορά που τους κοιτάς στα μάτια.
Μάνα να το λες θυμωμένα, αγριεμένα, κατάματα.
Σιγά που μπορούν να σε κοιτάξουν στα ματιά. Σιγά που μπορούν να τα βάλουν με τα μάτια σου. Σιγά που μπορούν να τα βάλουν με την λευτεριά που μας χάρισε η ψυχή του Παύλου αντάμα με την ψυχή σου.
Μάνα ο γιος σου δεν τα ΄βαλε μόνο με το 6% αλλά με όλους που βρίσκονται πίσω τους.
Η φωνή και τα τραγούδια του, τους λιγοστεύουν κι ας μην είναι μαζί μας.
Μάνα σε θέλουν, την Τρίτη να ξαναμαρτυρήσεις.
Ο Παύλος θα είναι εκεί κοντά σου να σε ζεσταίνει, να σε μυρίζει, να σε κρατά απ΄το χέρι.
Το ίδιο που κανες εσύ εκείνο το ξημέρωμα στον θάλαμο.
Ο Παύλος κρατάει την ψυχή του ζεστή μαζί και τις δικές μας από εκείνη την νύχτα της τελευταίας αγκαλιάς που του χάρισες.
Αυτή η ζεστασιά που κράτησες στα χέρια σου τραγουδιέται μέχρι τα σήμερα.
Άκου μάνα την Τρίτη πες στους φασίστες χρυσαυγίτες ότι το αίμα του Παύλου από την μαχαιρωμένη του καρδιά κυλάει ακόμη.
Δεν θα στερέψει ποτέ για να μην στεγνώσουν τα χέρια των φονιάδων και το ξεπλύνουν.
Για να κουβαλάν το σημάδι του Παύλου και κάθε αντιφασίστα πάνω τους για πάντα.
Μάνα σε κείνο το πεζοδρόμιο που τον κράτησε η Χρύσα για τελευταία φορά, τα τάγματα εφόδου των χρυσαιγιτών δεν ξαναπάτησαν.
Τα εξαφάνισε ο γιος σου με την ψυχή του κι όπως εκείνοι φύτεψαν το μαχαίρι στην καρδιά του,στην καρδιά μας, ο Παύλος φύτεψε ένα μεγάλο δέντρο αντιφασιστικό, που θα καρπίζει για πάντα .
Μάνα θέλω να αντέξεις, όπως ο γιος σου για να δείξει τον φονιά του πριν μας αφήσει.
Να αντέξεις για να τους δείχνεις ότι δεν τους φοβόμαστε όπως δεν τους φοβήθηκε, για να τους δείχνεις ότι η δική μας λευτεριά είναι η λευτεριά που μας χάρισε ο γιος σου.
Να δείχνεις τους φονιάδες που μολύνουν τις ψυχές μας,που ντροπιάζουν τις ζωές μας. Εμείς θα τους ξερνάμε στο βόθρο δίχως λύπη δίχως σεβασμό μέχρι να γίνουν ένα με τα απόβλητα τους.
Άκου μάνα πες στους φασίστες, αν νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν με μια μαχαιριά, τα δικά μας μαχαίρια για την ελευθερία τα έχουμε ακονισμένα.
Όσο κι αν πονάς ο Παύλος είναι καλά εκεί πάνω.
Ραπάρει αντάρτικα μαζί με όσους έπεσαν στις μάντρες , στα σκοπευτήρια στις πλατείες απ’ τους φασίστες κι άφηναν τότε πίσω τους μανάδες, μόνες σαν κι εσένα.
Έχει μαζί του τον Αλέξη , τον Βαγγέλη , τον Θανάση , τον Σαχτζάτ.
Μάνα πες στους φασίστες ακόμη κι αν εμείς δεν ξέρουμε να γράφουμε τραγούδια με μουσική ,τραγουδάμε το όνομα του, μέσα από τα συνθήματα μας όπου κι αν βρεθούμε.
Ο Παύλος ζει μάνα, τσάκισε τους ναζί μονάχος του εκείνο το βράδυ.
Ο Παύλος ζει μάνα γιατί τους περίμενε «όσους τον απειλούσαν με πίσω μαχαιριές» φωνάζοντας «σιγά μην φοβηθώ», με το κορμί ίσια μπροστά τους.
Κι αν τα βράδια σου λείπει μάζευε τα δάκρυα και φώναζε μας να ερχόμαστε όλοι. να ποτίζουμε το δέντρο που φύτεψε ο Παύλος στην Αμφιάλη.
Να ξεδιψάει η ψυχή του. Να μένει δυνατή όσο χρειάζεται, να πατάει με τα τραγούδια του τα φίδια στο κεφάλι.
Μάνα σε αφήνω στην ησυχία σου, να ακούσεις πόση φασαρία κάνει ο Παύλος με την παρέα του και τα τραγούδια του.
Αυτά που σκοτώνουν το «κουφάρι» κάθε φασίστα.
Κράτα το φως μόνο κλειστό , κι «άρμεγε» το δικό του. Αυτό που μας χάρισε με τα μάτια του, να φωτίζει «όλη την οικουμένη».
Αυτό που σαν άσβεστη φωτιά κατακαίει τα σωθικά των φονιάδων του και σε μας δείχνει τον δρόμο, για να τους συναντήσουμε στη μάχη του αντιφασισμού για λογαριασμό του.
Μάγδα συγνώμη ,αλλά η μάνα του Παύλου και κάθε αντιφασίστα είναι και δική μας μάνα…
