Κυρίαν Μενδώνη, ενταύθα.
Έρποντας και γλείφοντας πρόβαλε από το πλήθος,
χωρίς καμιά αναστολή, χωρίς βεβαίως ήθος,
κατάφερε και υπουργός πολιτισμού να γίνει.
Έφτασε η ανόητη να δένει και να λύνει.
Πρώτο της έργο, η ντροπή, το αίσχος του αιώνα,
τσιμέντα στην Ακρόπολη μπροστά στον Παρθενώνα.
Τον βράχο τον ανέγγιχτο, το λίκνο της Ελλάδας,
τον έκανε πεζόδρομο χωρίς περικοκλάδα
Το άλλο , το απίθανο, πούχει νομοθετήσει,
να στέλνουμ΄ αρχαιότητες σε Λόντρα και Παρίσι!
Όπου αλλού της ζητηθεί και όπου της καπνίσει!
Το πιο τρελό, τ΄ απίστευτο, αυτό με τον Λιγνάδη
Ήταν βαθειά μεσάνυχτα κι είχε πηχτό σκοτάδι.
Δεν ήξερε το παρελθόν και το ποιόν εισέτι!
Το άθλιο υποκείμενο! Μόνο τον σκηνοθέτη!
Μάζεψε το σαρκίο σου, πάρε και τις ντροπές σου
Και πήγαινε στον διάολο μαζί με τις πομπές σου!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ:
Η Μενδώνη είναι το περιτύλιγμα, μέσα είναι η φωλιά με τα σκουλήκια. Γράφει η ηθοποιός Κλέλια Ρένεση