Μας σκοτώνουν εν ψυχρώ, πάρτε το χαμπάρι
Με τρίτη μέρα να φτάνει ο πυρετός στο 39. 8 με 40, δεν άντεξα άλλο σήμερα και πήγα στο Ιπποκράτειο.
Εικόνες τριτοκοσμικές.
Ράντζα παντού, συγγενείς στο ρόλο τραυματιοφορέα, ενώ οσοι ήταν ασυνόδευτοι μπορεί να έμεναν παρατημένοι για ώρες. Πέντε νοσοκόμες σε μέρα εφημερίας στα εξωτερικά ιατρεία του μεγαλύτερου νοσοκομείου της Β. Ελλάδας.
Γιατροί, νέοι οι περισσότεροι, ένα βήμα πριν την κατάρρευση να προσπαθούν, χωρίς μέσα, δίχως καν τον αναγκαίο χρόνο για τον κάθε ασθενή, , να κάνουν το καθήκον τους, ως λειτουργοί της υγείας, αλλά και ως άνθρωποι.
Δεν έχουν ούτε αντιδραστήρια για να διαπιστώσουν αν κάποιος έχει Η1Ν1, γνωματεύουν βάσει των συμπτωμάτων που τους περιγράφει ο ασθενής!
Και ταμιφλού, παρά τις κορώνες του ΚΕΛΠΝΟ δεν δίνουν στους εξωτερικούς ασθενείς, εκτός κι αν νοσηλευτείς Διαφορετικά να πας ν΄αγοράσεις κύριε.
Μα είπαν πως είναι δωρεάν. Βεβαίως! Τι είναι 18.30 ευρώ για τον άνεργο, τον χαμηλοσυνταξιούχο, των εργαζόμενο των 400 Ε. Εγώ βέβαια το πήρα.
Ξεσήκωσα το νοσοκομείο στο πόδι, μετά από συνεννόηση με τον γιατρό.
Μόνον για μένα, όχι και για το γιο μου, ανασφάλιστο και ανήκοντα στις ευπαθείς ομάδες. Παρόλα τα χάλια μου, δεν θα έφευγα από εκεί μέσα, αν δεν μου το έδιναν. Όχι για μένα, όσο για το γαμώτο. Μια γιατρός με πλησίασε. την ώρα που το κρατούσα ως τρόπαιο και μου είπε: “Να είστε καλά Έτσι πρέπει να διεκδικούμαι τα δικαιώματά μας, όλοι.”
Υπέγραψα κι έφυγα, άλλωστε δεν είχα μαζί μου, μαξιλαροθήκες κλπ χρειώδη Ελπίζω τώρα με την αγωγή να σταματήσει η δύσπνοια και να πέσει ο πυρετός.
Αυτό δεν είναι περίθαλψη, δημόσια υγεία, είναι ταπείνωση, βαρβαρότητα εναντίον ασθενών, γιατρών, νοσοκόμων.
Δεν έχουμε δικαίωμα να επιτρέψουμε να συνεχίσει να συμβαίνει, είναι θέμα επιβίωσης πια της κοινωνίας μας, που την λιανίζουν στον πάγκο των μνημονίων και του κάθε παράφρονα Άδωνι.
