Οι νόμοι κατά της παιδικής εργασίας παραβιάζονται κατάφωρα δεκατέσσερα χρόνια μετά την 12η Ιουνίου 2002, οπότε και καθιερώθηκε η «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας.
“Με ανάγκαζαν να δουλεύω πάρα πολλές ώρες, δίνοντάς μου 50 ρουπίες (0,66 ευρώ) κάθε εβδομάδα. Με χτυπούσαν αν έκανα ένα λάθος, ή αν ζητούσα να επιστρέψω στους γονείς μου”, λέει ο 10χρονος Imtiyaz Ali, ο οποίος εργαζόταν σε εργοστάσιο στην περιοχή Khanpur, στο Νότιο Δελχί.
Ο Imtiyaz λέει ότι πολλές φορές δεν τους έδιναν πρωινό ή το μεσημεριανό περιλάμβανε μόνο μπαγιάτικο ρύζι.
“Το αφεντικό έλεγε στους γονείς μου στο τηλέφωνο ότι ήμουν πολύ χαρούμενος και ότι μάθαινα πολλά πράγματα στο σχολείο. Ποτέ δεν με άφησε να τους μιλήσω”, λέει το παιδί.
Μία φορά, όταν η αστυνομία έκανε έφοδο στο εργοστάσιο, ο εργοδότης ανάγκασε τον Imtiyaz να προσποιηθεί ότι μελετά τα μαθήματά του μαζί με το γιο του. Μόλις η αστυνομία έφυγε, το αγόρι πήγε πίσω στη δουλειά.
Λίγο καιρό αργότερα, σε μία νέα έφοδο της αστυνομίας, ο Imtiyaz μαζί με τα άλλα παιδιά που δούλευαν στο εργοστάσιο τελικά διασώθηκαν.
“Πηγαίνω σχολείο τώρα. Το αγαπημένο μου μάθημα είναι τα μαθηματικά και θέλω να γίνει μηχανικός, λέει ο Imtiyaz.
Μικρή αλλαγή
