Η βιώσιμη γεωργία που ήδη εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να ξεπεράσουμε την κρίση της επικονίασης αλλά και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η βιομηχανική γεωργία, σύμφωνα με τη νέα έκθεση της Greenpeace.
Η έκθεση της Greenpeace «Η ζωή μας χωρίς φυτοφάρμακα: Στο δρόμο προς μία Βιώσιμη Γεωργία» τονίζει τη σημασία των μελισσών για την παγκόσμια διατροφική ασφάλεια και παρέχει επιστημονικά στοιχεία για οικολογικούς τρόπους καταπολέμησης των βλαβερών οργανισμών στη γεωργία, κάτι που δείχνει ότι η χρήση συνθετικών χημικών φυτοφαρμάκων είναι περιττή. Ήδη, πρωτοπόροι αγρότες και επιχειρηματίες του τομέα της γεωργίας εφαρμόζουν τις πρακτικές της βιώσιμης γεωργίας, βασιζόμενοι στην ολοένα αυξανόμενη επιστημονική γνώση για τους οικολογικούς τρόπους αντιμετώπισης των βλαβερών οργανισμών, ανοίγοντας τον δρόμο για μία γεωργία που θα μπορεί να διασφαλίσει την τροφή μας και στο μέλλον.
«Η μόνη λύση στη μείωση των μελισσών και την αγροτική κρίση, είναι η στροφή προς μία βιώσιμη γεωργία. Οι οικολογικές και φιλικές προς τις μέλισσες αγροτικές πρακτικές διασφαλίζουν ότι θα υπάρχει τροφή στο πιάτο μας και στο μέλλον, ενώ παράλληλα προστατεύουν το έδαφος, το νερό και το κλίμα, ευνοούν τη βιοποικιλότητα και δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον με επικίνδυνα χημικά ή μεταλλαγμένους οργανισμούς.
Η πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη και την Ελλάδα πρέπει να στηρίξει αυτές τις πρωτοβουλίες και να στραφεί αποφασιστικά προς τη βιώσιμη γεωργία», δήλωσε η Ναταλία Τσιγαρίδου, υπεύθυνη της εκστρατείας για τις μέλισσες στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
Η μείωση των πληθυσμών των μελισσών είναι το αποτέλεσμα του αποτυχημένου μοντέλου της σύγχρονης βιομηχανικής γεωργίας που βασίζεται στην εντατική χρήση χημικών, καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, προωθεί τις μεγάλης έκτασης μονοκαλλιέργειες και αυξάνει διαρκώς την εξάρτηση από λίγες πολυεθνικές εταιρείες για την προμήθεια σπόρων και χημικών φυτοφαρμάκων.
Η αυξημένη ανθεκτικότητα των ζιζανίων και των βλαβερών εντόμων, η μείωση της γονιμότητας του εδάφους, η ρύπανση των υδάτων, οι αυξανόμενες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και η ευπάθεια στις κλιματικές αλλαγές, καθώς και η απώλεια της βιοποικιλότητας και της προσαρμοστικότητας του περιβάλλοντος, αλλά και της κυριαρχίας στην παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, αποτελούν πιεστικούς λόγους για να στραφούμε άμεσα σε οικολογικά αγροτικά συστήματα που σέβονται την βιοποικιλότητα.
