Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση περιγράφει έντονο περιστατικό στις διακοπές της στην Κεφαλονιά.
Μια προσωπική εμπειρία από τις καλοκαιρινές της διακοπές στην Κεφαλονιά μοιράστηκε η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, μέσα από τον λογαριασμό της στο Instagram.
Όπως ανέφερε, το συμβάν εκτυλίχθηκε στο Φισκάρδο, όταν ένας άνδρας περίπου 60 ετών χρησιμοποίησε νεροπίστολο για να απομακρύνει αδέσποτες γάτες από τον χώρο ενός εστιατορίου. Ωστόσο, η πράξη του είχε μια απρόβλεπτη συνέπεια: κατά λάθος κατέβρεξε την ίδια, τη στιγμή που κρατούσε αγκαλιά το παιδί της και προσπαθούσε να το κοιμίσει.
Η αντίδρασή της ήταν άμεση, ωστόσο η κατάσταση σύντομα κλιμακώθηκε όταν έγινε γνωστό ότι ο άνδρας είχε ισραηλινή καταγωγή, γεγονός που οδήγησε σε λεκτική αντιπαράθεση με πολιτικές προεκτάσεις.
«Η ένταση κορυφώθηκε και στα δύο τραπέζια, οι άντρες σηκώθηκαν, κι εγώ ζητούσα να απομακρυνθούν. Έτρεμα από τον θυμό μου! Φώναζα “Δεν τους θέλω εδώ”, αν και αναγνωρίζω πως ίσως αυτό δεν ήταν το σωστό. Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και πως πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι καταδικάζουν τη γενοκτονία στη Γάζα. Πονάω που η σημερινή κατάσταση γεννάει τόσο μίσος — από όλες τις πλευρές», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η ίδια κατέληξε λέγοντας πως, ενώ η ένταση ξεκίνησε από την αντίδρασή της για τις γάτες, τελικά αφορούσε κάτι βαθύτερο: «Το μίσος είναι ένα συναίσθημα που έχω βιώσει ελάχιστες φορές στη ζωή μου. Κι όμως, εκείνη τη στιγμή το ένιωσα — και ήταν πολύ πιο σύνθετο απ’ ό,τι φαινόταν».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ανάρτησή της
“Πηγαίντε πίσω στην χώρα σας!”
Πριν από έναν μήνα καθίσαμε να φάμε στο λιμάνι του Φισκάρδου στην Κεφαλονιά, ο Βύρων εγώ οι κουμπάροι μας και τα παιδιά μας 4 στο σύνολο.
Εγώ ήμουν όρθια προσπαθώντας να κοιμίσω τον Λέοντα στον μάρσιπο. Ξαφνικά ένοιωσα κάτι να με βρέχει στα πόδια και γύρισα να δω από πού ερχόταν το νερό. Γυρνώντας, είδα έναν κύριο 60 περίπου χρονών στο πίσω τραπέζι να κρατάει ένα νεροπίστολο. Καθόταν και εκείνος με τέσσερα πέντε παιδάκια – τα εγγόνια του υποθέτω και την υπόλοιπη οικογένεια.
“Συγγνώμη!”, μου είπε αμέσως και πριν προλάβω να του πω ότι δεν πειράζει, συνέχισε “προσπαθούσα να βρέξω τις γάτες, όχι εσάς”.
Και κάπου εκεί άρχισε το γλέντι. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρέχει τις γάτες και ότι θα έπρεπε να ντρέπεται που δίνει αυτό το παράδειγμα στα παιδιά που βρίσκονται στο τραπέζι του. Εκείνος αμέσως έγινε επιθετικός και χωρίς κανέναν σεβασμό στο μωρό που είχα στην αγκαλιά μου, άρχισε να υψώνει την φωνή του.
Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. “Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα” “δεν σας θέλουμε εδώ”. Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δυο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους.
Έτρεμα από τον θυμό μου! “Δεν τους θέλω εδώ” έλεγα και ξανά έλεγα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σωστό! Σίγουρα δεν ήθελα και δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με την καταγωγή τους.
Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και οτί πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!
Μίσος, ένα συναίσθημα που έχω αισθανθεί πολύ λίγες φορές και ενώ ξεκίνησε από τις γάτες στην προκειμένη περίπτωση, αφορούσε κάτι πολύ βαθύτερο.
