18.7 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΝα πως μπορείς να γίνεις πλούσιος: Η σύντομη ιστορία του χρήματος |...

Να πως μπορείς να γίνεις πλούσιος: Η σύντομη ιστορία του χρήματος | Του Νίκου Στεφανίδη

ΤΩ  ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ
 
Ο θεός είναι άναρχος
Οι τραπεζίτες είναι “αναρχικοί” (*)
Άρα οι τραπεζίτες είναι θεοί
 
Τελικά ένας θεός για να είναι πετυχημένος πρέπει να «λανθάνει βιώσας» έστω και θεϊκά.
 
Όσο πιο λίγα γνωρίζουμε για Αυτόν τόσο πιο απόλυτοι πιστοί γινόμαστε.

Είναι γνωστό το φλερτ της Άγνοιας με τον Φανατισμό, ενώ το πιο ερωτικό σλόγκαν που κυκλοφορεί μεταξύ ομογενών θρησκειών είναι «σφάξτε τους άπιστους». 

 
Στον «Σινουχέ τον Αιγύπτιο»(**) περιγράφεται μια από τις πρώτες σφαγές, μεταξύ των οπαδών του Ακενατόν και του Άμμωνα και φαίνεται ότι, για κάποιον λόγο, 3.500 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να αποκαλυφτεί ποιος Θεός είχε δίκαιο.

Το θέμα έγινε πιο περίπλοκο όταν παρουσιάστηκαν και άλλες θεότητες να διεκδικούν μερίδιο λατρείας.

 
Με μια από αυτές την πιο διαχρονική και επίκαιρη θα ήθελα να απασχολήσω το πληκτρολόγιο μου, το ΧΡΗΜΑ!
 
Θα μου πείτε ποιος είσαι εσύ που ανακατεύεσαι, ενώ υπάρχει το αστραφτερό ιερατείο των ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ;

Μα η δουλειά του ιερέα είναι να λιβανίζει και όχι να ερευνά και να αποκαθηλώνει.

 
Πως θα γίνει πανεπιστημιακός, τραπεζικός, οικονομικός σύμβουλος, υπουργός … αν αμφισβητήσει τους διεθνείς  και εθνικούς χρηματοπιστωτικούς “κανόνες”;

Αν ζούσε ο Άντερσεν θα τους κατέτασσε στις «μοδίστρες του βασιλιά», ο παππούς μου θα θύμιζε το «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» κι εγώ κατέληξα ότι κι ένας αποτυχημένος οικονομολόγος θα μπορούσε να έχει μια ευκαιρία.   

 
Ο Σωκράτης φέρεται να είπε (*1) ότι “καλός οικονομολόγος είναι αυτός που γνωρίζει και τους εχθρούς να χρησιμοποιεί, έτσι ώστε να επωφελείται από αυτούς”.
 
Χμ…

 
1. Η ΑΡΧΗ

 
Εν αρχή είναι το ΝΟΜΙΣΜΑ

Κάποιοι λίγοι πονηροί που Μπαμπινιωτάρανε θα βρήκαν ότι προέρχεται από το “νομίζω, υποθέτω και αποδέχομαι ότι το συγκεκριμένο πραγματάκι έχει την αναγραφόμενη αξία”, κάποιοι άλλοι googleristes που σηκωθήκαν από καναπέδες, μπορεί να χάθηκαν σε “εξωγήινους και οφιογενείς” μακριά από εμάς. 

 
Το μέγα θαύμα και ιστορικά ανεξήγητο (για τους λάτρεις των μυστηρίων) είναι το πως ο Sapiens 10.000 χρόνια πριν, χρησιμοποίησε το κοχύλι κυπραία ως πρώτο νόμισμα στην Ασία, Αφρική, Αμερική και Ωκεανία, (*2) (Yuval Noah Hararri)  μέχρις ότου αυτό καταλήξει να κρέμεται σε greek art περιλαίμια στην εποχή των “παιδιών των λουλουδιών”.  
 
Για να προλάβω τους δαιμονικούς συνειρμούς μερικών που έλαμψαν τα μάτια τους σαν Σκρούτζ, ενημερώνω ότι οι μακρινοί μας ξάδερφοι ήταν αυτάρκεις στην επιβίωση και οι έκτακτες ανάγκες ήταν το πολύ – πολύ κανένα μεζεδάκι από ξένο τόπο, η κάποιο χρήσιμο συμπληρωματικό υλικό.

Όσα δεν κάλυπτε η ανταλλακτικότητα τα συμπλήρωνε μια αρμαθιά κοχύλια κυπραία.

Σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη (!) είχαν συμφωνήσει και αποδεχόταν ότι δύο κοχυλάκια αντιστοιχούσαν, ας πούμε, σε ένα κιλό ρύζι που αν αυτό περίσσευε σε κάποιον το έδινε για να πάρει τα δυο κοχυλάκια να τσοντάρει και άλλα δύο για λίγο καλό κρασί από τον επάνω μαχαλά.

Για ferrari ούτε λόγος, έπρεπε να μεσολαβήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από τον Λυδό βασιλιά που έκοψε το πρώτο (πιθανώς) χρυσό νόμισμα, μέχρι τον Μάγο Τραπεζίτη που το έκανε αόρατο σε μια πιστωτική κάρτα με έναν υπολογιστή!

 
Αυτό είναι και το διάστημα που μας ενδιαφέρει για να κατανοήσουμε πως φτάσαμε ως εδώ!
 
Για πάρα πολλά χρόνια το νόμισμα εμπεριείχε την αξία του στην μεταλλική του σύνθεση, χρυσό, ασήμι, χαλκό.
 
Στην Ελλάδα το πρώτο χρυσό νόμισμα το έκοψε ο Φίλιππος ο Β’ δημιουργώντας καθόλου τυχαία και τον πρώτο μισθοφορικό στρατό στην ευρύτερη περιοχή. Μιμήθηκε και ανταγωνίστηκε τον Δαρείο σε έναν πρώτο νομισματικό πόλεμο, έχοντας λίγο μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε χρυσό στο Φιλιππικό από αυτή του Δαρεικού. (*3)

Την εποχή εκείνη μετά τον θλιβερό Πελοποννησιακό Πόλεμο, το ακρωτήρι Ταίναρο ήταν φωτισμένο και τις νύχτες από τους απελπισμένους Σπαρτιάτες και Αθηναίους απλούς πολίτες που περνούσαν απέναντι στην Αίγυπτο (υπήρχε και τότε προσφυγικό αλλά αντίστροφα), για να καταταγούν στους μισθοφορικούς στρατούς, είτε του Αιγυπτίου Νεκτανεβώ Β’ είτε των Περσών βασιλιάδων που διαδεχόταν ο ένας τον άλλον δηλητηριασμένοι μέχρι τον Δαρείο. 

 
Η αναγκαιότητα της ύπαρξης μισθοφορικών στρατών, καθιέρωσε το χρυσό νόμισμα ως το πρώτο διεθνές συναλλακτικό μέσο και έκτοτε δεν νοείται αυτοκρατορία χωρίς αποθέματα χρυσού.  (*4).
 
Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια…

Και οι δανειστές;
 
Φυσικά και υπήρξε η συμπαθής τάξη των Δανειστών!

“Φοίνικες πρώτοι τοκογλύφοι και οβολοστάται τυγχάνοντες, γράμματα και σταθμούς και απλώς κερδαίνειν επενόησαν. Όθεν και καπήλους αυτούς οι ποιηταί καλούσιν.”

“Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λύδός”

Οι περισσότεροι επισκέπτες των σύγχρονων Λατρευτικών Τραπεζικών Χώρων (την περίοδο που χορηγούν δάνεια), οφείλουν να γνωρίζουν ότι συνδέονται ιστορικά με τους Ναούς της αρχαιότητας που εκτός των άλλων φρόντιζαν για την αύξηση των κεφαλαίων τους και με ροζ υπηρεσίες προκειμένου να τα δανείσουν στην συνέχεια με έναν συμπαθητικό τόκο. 

Ο πιο φημισμένος για τον χαμηλό του τόκο (10%) ήταν ο Ναός του Απόλλωνα στην Πελοπόννησο. (*5)

Υπήρχαν τραπεζίτες και τότε!
 
Στην Κόρινθο ο Φιλοστέφανος δεχόταν πελάτες φημισμένους σαν τον Θεμιστοκλή (η εξουσία πάντα στις τραπεζικές αυλές), ενώ ο Διογένης πριν το φιλοσοφήσει διεύθυνε την ποντιακή τράπεζα της Σινώπης!

Στο πιθάρι κουβαλούσε αμαρτίες, όχι αλλωνώνε…αλλά μια δική του, την παραχάραξη του τοπικού νομίσματος! (Δεν είχε καταλάβει, είπε, τον χρησμό του μαντείου Δελφών που του απαντούσε ότι “μπορεί να παραχάραξει το πολιτικό νόμισμα»)

Στην εποχή του Σόλωνα τα ενεχυριασμένα αγροτεμάχια είχαν για σημάδι μαρμάρινα κολονάκια και ήταν τόσο πολλά, που με ένα drone το Λεκανοπέδιο θα φαινόταν κάτασπρο.
 
Αν στο νομιμοποιημένο αυθαίρετο βρήκατε τέτοιο κολονάκι κρατήστε το, ήταν κόκκινο δάνειο της εποχής. 
 
Βέβαια με την Σεισάχθεια, πριν την κάνουν κόμμα, λύθηκαν κάποια προβληματάκια αλλά προσωρινά.
 
Κάτι δημόσιες σπατάλες, έργα τύπου ολυμπιακών αγώνων, πολεμικές συρράξεις, εμφύλιες διαμάχες, κατακτήσεις, εξανδραποδισμοί που υπήρχαν ανέκαθεν, επανέφεραν τα προβλήματα.

Κουτσομπολιό – Ο Σόλωνας, λέει ο Κυριάκος Σιμόπουλος, ειδοποίησε τους φίλους του να δανειστούν με εγγύηση την ελευθερία τους λίγες μέρες πριν κατάργηση τον νόμο…(*6) 

Αυτά για να μην κατηγορείτε μόνο τους σύγχρονους νομοθέτες!

 
 
 
2. Η ΡΩΜΗ

 
Στην Ρώμη το 326 πΧ ψηφίστηκε επίσης Νόμος που καταργούσε την υποδούλωση των οφειλετών και ο Λίβιος το θεώρησε σαν “την δεύτερη γέννηση του Ρωμαϊκού Λαού”.
 
Δεν κράτησε  και εκεί για πολύ όμως…
 
Η οικονομία της Λεγεώνας εξάπλωσε τα ρωμαϊκά νομίσματα που ξεκίνησαν να κόβονται στον Ναό της Μόνεας  (money you know) Ήρας, σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.
 
Με αυτά αμείβονταν οι λεγεωνάριοι για να καλύπτουν τις ανάγκες τους στην Ευρώπη, Ασία, Αφρική, επιβάλλοντας και με την δύναμη των όπλων το ισχυρότερο διεθνές νόμισμα. (*7)
 
Η επανάσταση των δούλων το 73 πΧ στην Ιταλία, εκτός των άλλων είχε και μια σημαντική ιδιαιτερότητα, έκοψε δικό της νόμισμα στις απελευθερωμένες περιοχές!
 
Χαίρε Σπάρτακε!

Οι μελλοθάνατες κότες και κόκορες σε χαιρετούν! 

 
Είσαι ο μόνος που αξιοποίησες τις οικονομικές και στρατιωτικές γνώσεις σου, για καλό σκοπό χωρίς όφελος…
 
Γνωστός δανειστής της Ρωμαϊκής περιόδου ήταν ο Κράσσος, ο νικητής στρατηγός του Σπάρτακου.
 
Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως ο Κράσσος, ο Κροίσος της Ρώμης, που θεωρείτε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους που πέρασαν από την γή, συσσώρευε τα πλούτη του (*8).

Δάνειζε εύκολα, με μια προϋπόθεση, ότι η επιστροφή των χρημάτων θα γινόταν όποτε αυτός θα έκρινε σκόπιμο (πολύ αργότερα ανακαλύφθηκε το πολύτιμο εργαλείο, οι …“εταιρείες αξιολόγησης”).

Στόχος των τοκογλύφων δεν ήταν και δεν είναι μόνο η επιστροφή του χρήματος, άλλα και η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων με τις πολλαπλάσιες αξίες (δημόσιες ακίνητες περιουσίες, υποδομές, δίκτυα, ιδιωτικές με“κόκκινα” δάνεια κ.α.).

 
“Η βεβαιότητα ότι το χρήμα μπορεί να εισπραχτεί εξαφανίζει την επιθυμία για την είσπραξη του.” (*9) Α.Μ. Ανδρεάδη
 
Ο λεγάμενος, που ήταν και μέλος της πρώτης τριανδρίας με τον Καίσαρα, είχε ιδιωτική πυροσβεστική υπηρεσία και κατόρθωσε με κάποιες “τυχαίες” φωτιές να περάσει στην ιδιοκτησία του το κέντρο της Ρώμης (σαν το city του Λονδίνου).

Το 55πΧ η χάρη του έφτασε στον Ναό του Σολομώντα για να σηκώσει θησαυρό, μετά όμως τον περίμενε οικτρό τέλος από τους Πάρθους (Ιράν) που ασήμωσαν το μισητό κρανίο του για να πίνουν και να τον θυμούνται. (Αν και όλα σήμερα φαίνονται “τακτοποιημένα”, λέτε οι Ιρανοί να είναι πάλι αστάθμητος παράγοντας;)

 
Την εποχή εκείνη η ζωή στην Μέση Ανατολή κυλούσε περίπου σαν ταινία των Monty Pythons στο “Life Of Bryan” (δεν είσαστε μάζα—δεν είμαστε μάζα)! 
 
Οι μάζες αναζητούσαν την λύση εξ ουρανών και κάποιοι την βρήκαν.

Η πρώτη πράξη αντίστασης ενάντια στην συμπαθή τάξη των αργυραμοιβών, δεν θα το πιστέψετε, ήταν αυτή του Ιησού του Ναζωραίου, όταν γύρισε ανάποδα τις μπάνκες στον Ναό που αντάλλασσαν δύο αργυρά νομίσματα με εικόνα αυτοκράτορα, με ένα χωρίς εικόνα, προκειμένου να είναι αποδεκτή η ιερή προσφορά.

Η ρήση του “μετατρέψατε τον οίκον του Θεού σε οίκον εμπορίου” δεν αφορούσε λοιπόν τους πολύχρωμους πλανόδιους που στήνονται  μέχρι και σήμερα στις ιερές  πανηγύρεις, αλλά τους αργυραμοιβούς!…
 
Ας αποκαταστήσουμε λοιπόν ιστορικά τους πρώτους και ας φυλάμε τα ρούχα μας από τους δεύτερους , τους αθεόφοβους!

 
 3.  Η ΜΕΣΗ  (η οικονομία των σκοτεινών χρόνων)

 
Μέχρι να ψηφιστεί στο Καπιτώλιο η αλλαγή της θρησκείας του Διός με την νέα, όπως την περιγράφει ο Gibbon (*10), μεσολαβούν 300 χρόνια κατά τα οποία το κέντρο βάρους της αυτοκρατορίας γέρνει προς την ανατολή όπου οι πιο ετοιμοπόλεμες λεγεώνες επιβάλλουν τον έναν αυτοκράτορα μετά τον άλλον.

Τα στρατεύματα στην ιταλική χερσόνησο εκφυλίζονται και μικρόσωμοι πολεμιστές χωρίς τακτικές και πειθαρχία αποδεκατίζονται από τους Ρωμαλέους  Γότθους, τους “γενναίους του βορρά”. (*11)

Οι ψηλοί ξανθοί με γαλανά μάτια του Αλάριχου με τις ευλογίες του Θεοδόσιου Β και του ευνούχου πρωθυπουργού Ρουφίνου (από τότε υπήρχε η συνήθεια να κόβουν τα «μπαλάκια» των πρωθυπουργών…) έθεσαν τις βάσεις της κυριαρχίας τους.

Διδασκόμενοι από τον ίδιο τον εχθρό διοίκηση και κατασκευή οπλισμού, κατεβαίνουν στην βαλκανική σφάζοντας από Θεσσαλονίκη μέχρι Πελοπόννησο, όπως ο “Μέγας” τους παρότρυνε, με συνοδεία ψαλμωδιών φανατικών Αρειανιστών «τρελοκαλόγηρων».

Αυτοί ήταν οι εικονομάχοι χριστιανοί που δεν αφήσαν Ελληνικό ναό και άγαλμα όρθιο, δεν ήταν οι τοπικές ορθόδοξες κόβες όπως υπονοούν οι δυτικοί ιστορικοί για να αποποιηθούν τις ευθύνες του χιλιετή Μεσαίωνα που ακολούθησε από την κατάκτηση τους. 

 
Ο Bryan Ward-Perkins, αναφέρει “έπρεπε να περάσει μία χιλιετία για να επανέλθουν οι κάτοικοι, στο αρχικό μέσο επίπεδο διαβίωσης”. (*12) (Σε αντίθεση με ιστορικούς, επιδοτούμενους από Ευρωπαϊκά προγράμματα που ισχυρίζονται ότι η δυτική κατάκτηση “έφερε ήπιο μετασχηματισμό”…) 

 

Ο Μέγας Κάρολος, ο περίφημος Καρλομάγνος, για να στεφθεί πρώτος αυτοκράτορας της δύσης, έπρεπε να λύσει δύο θέματα.
 
Να μάθει να βάζει την τζίφρα του και να «λαδώσει» τον επιτετραμμένο του Θεού στην γη, Πάπα.

Για το πρώτο ξενυχτούσε σαν να έδινε πανελλήνιες και για το δεύτερο ζήτησε την βοήθεια του κοινού των δανειστών!
 
Και ω θεία σύμπτωση από τους ίδιους είχε ζητήσει και ο Πάπας το «αντίδωρο» της Σιμωνίας για τους εκλέκτορες που τον εκλέξανε.

Τα αργύρια και τα χρυσά από την μια τσέπη των δανειστών βγήκανε και στην άλλη μπήκανε περνώντας από τα χέρια της επίγειας και της επουράνιας εξουσίας, δένοντας τα με γόρδια δάνεια.

 
Αυτή η τεχνογνωσία πλανητικής διακυβέρνησης έφτασε μέχρι τις μέρες μας!

Στον μεσαίωνα, πιο sic “υστερορωμαϊκά χρόνια” (*13), τα νομίσματα εκδίδονταν από βασίλεια, βαρονίες, φέουδα και η ανταλλακτικότητα τους συνέχισε να εξαρτάται από την περιεκτικότητα τους σε πολύτιμο μέταλλο, με την εγγύηση από τις φατσούλες στην όψη και τα οικόσημα όπισθεν.  Άρα όσοι είχαν τα μέταλλα είχαν και τα «χτένια» των εξουσιών.

Με στόχο το πλιάτσικο επέστρεψαν ντυμένοι σταυροφόροι και αιφνιδίασαν και εξαφάνισαν το Βυζάντιο, όπως και την Μέση Ανατολή, ανοίγοντας πόρτα και αργότερα κερκόπορτα, στις νέες  αυτοκρατορίες, έτοιμες για νέες οικονομικές συνθήκες και δάνεια αλλά κυρίως οργάνωση του διμεταλλικού νομίσματος.
 
Μετά τους πρώτους Ναούς, τον 12ο-13ο αιώνα σημαντικό μέρος των χρηματοπιστωτικών αναλαμβάνουν οι Ναΐτες.

Δεν ήταν ο θείος Μήτσος που ανακάλυψε τις επιταγές, αλλά αυτοί οι άγιοι πολεμιστές που μετά την επιταγή του Θεού, εξαργύρωναν από μια χώρα σε άλλη και όλες αυτές που εξέδιδαν (πρωτόλεια Banknotes) για την ασφάλεια των ταξιδιωτών, με αμοιβή φυσικά!

Παρόλο που δεν άφησαν ακάλυπτες εξοντώθηκαν από τον Φίλιππο τον Ωραίο και τον Πάπα Πιο μια Παρασκευή και 13, ρωτήστε όμως τον Ντάν Μπράουν (*14) για περισσότερα, εγώ θα σας μιλήσω για τους “ Μελισσοκόμους”!!

 
4. Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (του χρήματος)

 
Το 1472 ιστορική χρονιά! Ενώ στο Άμστερνταμ το Δημοτικό Συμβούλιο απαγορεύει τον χιονοπόλεμο, στην Σιένα ιδρύεται η πρώτη τράπεζα του κόσμου (με σύγχρονα χαρακτηριστικά) «Banka Monte di Pashi di Siena”.

Μια πρόσφατη δημοσιογραφική έρευνα βρήκε τους απογόνους των ιδρυτών να παραμένουν οι πλουσιότεροι 550 χρόνια μετά(*15)…

 
Να ήταν μόνο αυτοί;
 
Και ενώ οι βασιλείς, ευγενείς και φεουδάρχες πετούσαν καπάκια στο βαρέλι της ιστορίας μέχρι να ωριμάσει το Jack, τίποτα δεν έμενε στην τύχη του.
 
Όλοι οι προηγούμενοι, που ήταν αμόρφωτες καρικατούρες του Καίσαρα, το μόνο που είχαν κατανοήσει από την εκπεσούσα Ρώμη, ήταν η χλιδή και η άσκηση βίας στους αδυνάτους. 
 
Και οι αδύνατοι που (ενίοτε) έχουν ψυχή ξεσηκώθηκαν, αλλά οι εξεγέρσεις των αγροτών που έγιναν στην Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, είχανε το ίδιο τέλος με τον Γουλιέλμο Τέλο. 
 
Η πανώλη (1350-1400) καταφέρει ήδη να μειώσει σημαντικά τις αξίες γης των ευγενών, αλλά κυρίως τον πληθυσμό των κατώτερων τάξεων τις Ευρώπης και την ανεργία…
 
Την ίδια εποχή στην Θεσσαλονίκη είχαμε την δεκαετή “κομούνα” κατά Κορδάτου ευαγγέλιο (*16). Τους συντρίψανε όμως, τους κατασφάξανε, οι ενωμένες δυνάμεις των Βυζαντινών αντιμαχόμενων διεκδικητών του θρόνου με την βοήθεια Τούρκων και Σλάβων μισθοφόρων, για να μην εξαπλωθεί η πανώλη της άμεσης δημοκρατίας. 
 
Οι αγρότες της Γερμανίας, το 1524 είχαν το θράσος να απαιτήσουν δικαιώματα συμμετοχής στην διακυβέρνηση.
 
Από τις 300 χιλιάδες που επαναστάτησαν, οι 100 χιλ. εξολοθρεύτηκαν με την «Ευγενική» χορηγία Ιπποτικών μαχαιριών και ξεχάστηκαν από τους ανθρώπους και την ιστορία που ασχολείται με πιο ουσιαστικά πράγματα για εμάς τους κοινούς θνητούς, τις διάδοχες και τους έρωτες των βασιλιάδων. 
 
Στην Ελβετία μια νικηφόρα εξέγερση των χωρικών του 1653 είχε το … παράλογο αίτημα της μείωσης των φόρων και την εναντίωση στην κλοπή που γινόταν με την υποτίμηση του χρήματος.

Κατέληξε όμως σε ολοκληρωτική σφαγή τους από τα στρατεύματα των ευγενών φεουδαρχών που επιστρέψανε για εκδίκηση, ένα μήνα μετά και παρά την συμφωνία ανακωχής που υπογράψανε ηττημένοι με τον αγρότη ηγέτη Niklaus Leuenberger. 

Ούτως η άλλως θα πείτε δεν φορούσαν παντελόνια…τι συμφωνία να τηρήσουν.

 
Βρήκαν τους γεωργούς στα χωράφια άοπλους να φροντίζουν για την επιβίωση τους. 

Η αγαπημένη ρήση του Τσόρτσιλ για τον αιφνιδιασμό ήταν «να τους πάρουμε τα ρούχα την ώρα που κάνουν μπάνιο» και αφορούσε εξεγερμένους εργάτες…

 
Αυτές οι εξεγέρσεις αναφέρονται ενδεικτικά για να συνδέουμε το παρόν με το παρελθόν και να είμαστε προσεκτικοί στο μέλλον…
 
Οι “άρχοντες των δαχτυλιδιών” έχουν γεμίσει την ιστορία με θύματα χωρίς κανένα οίκτο, γιατί τώρα να κάνουν εξαιρέσεις;
 
Με αυτά και μ΄ αυτά, φτάνουμε στο city του Λονδίνου που κάηκε μια αποφράδα ημέρα του “σατανικού” έτους 1666 (κάψτε το σενάριο αριθμολάγνοι αποκρυφιστές) καίγοντας μαζί τις ελπίδες των λίγο πριν επαναστατημένων πολιτών ενάντια στην βασιλεία.. (*17)

Την μέρα εκείνη κάηκε και το πρώτο χρηματιστήριο του κόσμου που λειτουργούσε σε ένα καφέ με βασιλική εποπτεία.

Δυστυχώς ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του με τις γνωστές επιπτώσεις στην “υγεία” μας.

 
Το ίδιο “σατανικό” έτος συντελέστηκε μια συγκλονιστική ανακάλυψη που έμελλε να καθορίσει την ανθρωπότητα μέχρι τις ημέρες μας, ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση χαρτονομισμάτων από την πρώτη Κεντρική Τράπεζα στον κόσμο που ήταν αυτή της Σουηδίας!

 
 
5. Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΓΛΙΑΣ  – ΛΕΤΣ ΤΟΚ ΑΜΠΑΟΥΤ ΡΙΑΛ ΕΚΟΝΟΜΙ

 
Μια υγρή νύχτα του 1694 στο Λονδίνο πάρθηκε η απόφαση για την ίδρυση της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας. 90 χρόνια μετά την αποτυχία του Guy Fawkes, 50 μετά την επιτυχία του O. Cromwell, με βασιλιάδες να εναλλάσσονται αποδημώντας από φυσικά και άλλα αίτια  (Κάρολος Α, Κάρολος Β, Τζέημς Β, Ουίλλιαμ Γ’)  5 χρόνια μετά την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, μια ομάδα ευγενών ιδιωτών αποφάσισαν να ενώσουν τα κεφάλαια τους και την τύχη τους (για κακή μας τύχη).

Ο ιδρυτής της, Πάτερσον, έπεισε τον Ουίλλιαμ Γ΄ της Ορέγης ότι θα εξασφάλιζε με ένα νέο τραπεζικό προϊόν την χρηματοδότηση των πολέμων του ενάντια στην Ισπανία και πήρε την έγκριση. 

 
Τραπεζογραμμάτια, η Banknote που λένε στην Καρδίτσα, εκδόθηκαν υποσχόμενα ότι ήταν “πληρωτέα επί τη εμφανίσει” η αγγλιστί “με την εγγύηση του Βασιλιά”.

Δηλαδή “αν ήθελες” έδινες στην μπάνκα τραπεζογραμμάτιο κι έπαιρνες το αντίτιμο σε διμεταλλικά νομίσματα (ασήμι χρυσό).

Αυτό το “αν ήθελες’ μας έκαψε. Γιατί “η βεβαιότητα ότι το χρήμα μπορεί να εισπραχτεί” είπαμε ότι   “εξαφανίζει την επιθυμία για την είσπραξη του.” (*18)

Κι όσο ο κόσμος ήταν βέβαιος ότι υπάρχει χρυσός κι ασήμι, δεν εξαργύρωνε, ενώ το “Εθνικό” Νομισματοκοπείο δεν σταματούσε να τυπώνει “πληρωτέα επί τη εμφανίσει” και να τα κυκλοφορεί “επί τη ζητήσει δανείου” εννοείται χωρίς να ανταποκρίνεται σε χρυσό.

Αυτό ένα μικρό παιδί θα το αποκαλούσε “φούσκα”, ο Δίκαιος Αριστείδης “εξαπάτηση”, οι έγκυροι νομικοί και οικονομολόγοι το πιστοποίησαν σαν τραπεζικό κανόνα!

 
Και επειδή οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους, όταν ο κοσμός έχανε την βεβαιότητα και έτρεχε να εξαργυρώσει στην κοντινή τράπεζα, τον “έπειθαν” με τα όπλα.

Αυτό το πλεονάζον χρήμα είχε (και έχει) σαν αποτέλεσμα τον πληθωρισμό (φούσκα δηλαδή), κι εδώ οι “επιστήμονες” έκαναν πάλι υπέρβαση και αποφάνθηκαν ότι υπαίτιοι ήταν αυτοί που το ζητούσαν και όχι αυτοί που το εξέδιδαν…

 
Ο Μαρξ άραγε τι να λέει για όλα αυτά στο “Κεφάλαιο” του; Μάλλον έλειπα από το μάθημα, γιατί δεν είδα καμιά συγκροτημένη αναφορά για το τραπεζικό σύστημα των καιρών του. 
 
Ας επιστρέψουμε να δούμε πως η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, που έφερε αυτή την καινοτομία, κατόρθωσε να πείσει τους πελάτες της.
 
Το πλεονάζον σε κυκλοφορία χρήμα προερχόταν είπαμε κυρίως από την αντιστοιχία του σε δανεισμό, άρα σε συμβάσεις με εγγυήσεις.
 
Οι εγγυήσεις του Βασιλιά (που κάθισε στον θρόνο με την βοήθεια του Θεού και άλλων τοπικών δυνάμεων) προς τους δανειστές Τραπεζίτες για τα υποσχετικοτραπεζογραμμάτια, ήταν η περιουσία της επικράτειας και φυσικά η λεία των πολέμων που ακολούθησαν όχι τυχαία, ουκ ολίγοι εις τον αριθμόν.
 
Και στην Καντόνα σφάζουν ακόμα… 
 
Στην επί διακόσια χρόνια προστατευόμενη Αγγλική οικονομία, με τους τεράστιους δασμούς στις εισαγωγές, δεν χρειαζόταν και πολλά μαγικά για να κυκλοφορήσει το τραπεζογραμμάτιο εντός της επικράτειας και να καθιερωθεί ως συναλλακτικό μέσο.

Οι απλοί πολίτες δεν απολάμβαναν βέβαια τα αγαθά του υπόλοιπου κόσμου που κατέφθαναν στα βρετανικά λιμάνια, γιατί λόγω κόστους προοριζόταν για ακριβά σερβίτσια και μεταξωτούς  κώλους.

 
Εννοείται ότι από τις άλλες χώρες «οι ισχυροί» απαιτούσαν αγορές με “ανοιχτά πόδια”- ελευθερία εμπορίου- προκειμένου να διεισδύσουν.
 
Σε περίπτωση “έλλειψης πνεύματος συνεργασίας” τα εξελιγμένα τους όπλα διακόρευαν τα σύνορα, υποδούλωναν, διάλυαν ιδιαίτερους πολιτισμούς (μέχρι και με όπιο).
 
Ινδία, Κίνα, Αμερική, Αφρική, Αυστραλία…

Στις ΗΠΑ όμως  ο πρόεδρος Γκραντ (βόρειος στρατηγός) αρνήθηκε λέγοντας ¨Θα απελευθερώσουμε κι εμείς το εμπόριο μετά από 200 χρόνια, αφού εκμεταλλευτούμε  πρώτα τα οφέλη του προστατευτισμού» (*19)

Ο στρατηγός άφησε “προίκα” αρκετά χρόνια ακόμη (έως 2070) μέχρι να ανοίξει η αγορά στις ΗΠΑ.
 
Μια αγορά που οργανώθηκε από τους “Ληστοβαρώνους” (welcome ΤPPA).
 
Οι “Ληστοβαρώνοι”, οι πρώτοι Ευγενείς (ιδιοκτήτες) Άποικοι των Νέων Χωρών (*20)   (Τόμας Πικετυ), έθεσαν τις βάσεις της νέας οικονομίας, σύμφωνα τις αξίες τους.
 
Ληστεύανε και μοιραζότανε τα πλούτη των ιθαγενών, διαιρώντας και σφαγιάζοντας χωρίς οίκτο, που όπως είπαμε πότε και πουθενά δεν έδειξαν.
 
Πόσα εκατομμύρια θυμάτων έπρεπε να καταμετρηθούν, πόση δυστυχία, χωρίς καμιά δικαιολογία, έστω ένα πρόσχημα τύπου  σημερινού πολιτισμένου κόσμου, «είχαμε λάθος πληροφορίες ότι έχετε χημικά όπλα κ. Σαντάμ», «ακούσαμε ότι κάνατε γενοκτονίες κ. Μιλόσεβιτς». 
 
Με μια άλλη ματιά αυτό που αποκάλεσαν παγκόσμια οικονομία δεν ήταν παρά «ο κλέψας του κλέψαντος».
 
Αν υπάρχει κάποιος διαχρονικός οικονομικός κανόνας είναι αυτός που διατύπωσε σερ Τ. Γκρέσσαμ (5 αιώνες πριν), ότι το “κακό” χρήμα διώχνει πάντα το καλό απο την κυκλοφορία.

Όμως τα επόμενα 100 χρόνια η Τράπεζα της Αγγλίας αφενός κατόρθωσε να πείσει για την διασφάλιση των συναλλαγών και να κυριαρχήσει το τραπεζογραμμάτιο της, αφετέρου μάζεψε τα περισσότερα  ασημοχρύσαφα σε σεντούκια και θησαυροφυλάκια τύπου Σκρούτζ.

 
 Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! 
 
Αμ δε….
 
Όταν παράγεις προϊόντα συνολικής αξίας 1000 μονάδων και κυκλοφορείς τραπεζογραμμάτια 1000 μονάδων έχεις σταθερή οικονομία (κάτι τέτοιο πίστευε ο Ρικάρντο), όταν όμως κυκλοφορήσεις περισσότερα από την αξία των παραγόμενων τι έχεις;
 
Πληθωρισμό…

Ανεβαίνουν οι τιμούλες!

 
Γιατί άραγε;
 
Φταίνε οι παραγωγοί που τα προϊόντα είναι λιγότερα η οι Τραπεζίτες που τυπώνουν περισσότερα χαρτάκια; Καλά αυτό που θα έλεγε ένας άσχετος θα ήταν  οι  “Τραπεζίτες”, οι … οικονομολόγοι το σκέφτονται ακόμη σαν το άλυτο πρόβλημα του αυγού με την κότα!
 
 Σιγά μην πούνε τον Μάγο μαλάκα (δις)
 
Μια και αναφερθήκαμε στους Μάγους, τι λέτε να κάνουν οι άνθρωποι για να διορθώσουν το προβληματάκι που δημιουργούν με την υπερέκδοση χρηματικών αξιών που γεννούν τυπογραφία, μέσω έκδοσης δανείων τόκων και παραγώγων;
 
Τι..;
 
Τι;
 
“Οικονομικές Κρίσεις!”
 
Welcome to the show!
 
Ο J.K. Galbraith (*21) (prof.  Harvard, Berkeley etc) αναφερόμενος στους κινδύνους του νομισματικού επιτεύγματος της εποχής 18 ου -19ου αιώνα, είπε: «Το πιο επικίνδυνο απ’ όλα ήταν η δημοκρατία.
 
Η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας ήταν όργανο μιας κυρίαρχης τάξης.

Μια από τις εξουσίες που η τράπεζα έπαιρνε από την κυρίαρχη αυτή τάξη ήταν το να επιβάλει δυσκολίες.

 
Μπορούσε να κατεβάσει τις τιμές και τους μισθούς και να αυξήσει την ανεργία.
 
Αυτά ήταν τα διορθωτικά εργαλεία όταν εξαφανιζόταν ο χρυσός και όταν η ευφορία ήταν υπερβολική.”
 
Χρυσά μου ψαράκια και συνμέλισσες σας θυμίζει κάτι, σας αγγίζει καθόλου;
 
Μα φυσικά για αυτό η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ έχουν λόγο για τις συντάξεις της γιαγιάς, τα φάρμακα του παππού, την ανεργία του αδελφού, το κόκκινο δάνειο του απελπισμένου πατέρα…
 
Η μήπως είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι έχουμε λαϊκή κυριαρχία και συρρικνώθηκαν οι εξουσίες των τραπεζιτών (τους ξ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;