Τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα νησιά, προβάλλει μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων, σε αναλυτικό της δημοσίευμα η εφημερίδα Wall Street Journal.
«Πριν από τρεις μήνες, ο Σεμπάμπ Καμαπλάν, 20 ετών από τη Συρία ταξίδεψε από την Τουρκία προς την Ελλάδα, με την ελπίδα ότι θα λάβει άσυλο στην ΕΕ και θα ξεκινήσει μια καινούργια ζωή. Αντ’ αυτού, παγιδεύτηκε στο νησί της Σάμου, ζώντας σε μια βρώμικη σκηνή μαζί με άλλους πρόσφυγες και μετανάστες που δεν τους επετράπη να ταξιδέψουν στην ενδοχώρα και τώρα αναμένουν τον βαρύ χειμώνα», αναφέρει στην αρχή του δημοσιεύματος η δημοσιογράφος Νεκταρία Σταμούλη.
Νωρίτερα το Νοέμβριο, ο Σεμπάμπ προσπάθησε να κόψει τις φλέβες του. Ο γιατρός τον περιέθαλψε, και τον έστειλε πίσω στον καταυλισμό. «Νιώθω απελπισμένος εδώ. Νιώθω πως βιώνω έναν αργό θάνατο», λέει στη Wall Street Journal.
Η Σαμάρ Ελμοναζέντ, 20χρονων από τη Συρία, ζει σε μια σκηνή εδώ και τρεις μήνες. Ανέφερε πως η 11 μηνών κόρη της ξυπνά κατά τη διάρκεια της νύχτας φοβισμένη από τον ήχο άγριων ζώων. «Φίδια, ποντίκια, σκορπιοί: Τα αντιμετωπίζω κάθε μέρα» αναφέρει στη WSJ.
Μία από τις λύσεις που εξετάζονται είναι η διαμονή ομάδων προσφύγων σε πλωτά μέσα, αναφέρει το δημοσίευμα. Αλλά ο Μιχάλης Αγγελόπουλος, δήμαρχος της Σάμου αντιτίθεται σε αυτό. «Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα Γκουαντάναμο στην Ευρώπη;»
