Ο Αλέξης συναντά στη Μόσχα την κόρη της ηρωίδας της αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου
«Ηλέκτρα μας.
Η ώρα της λευτεριάς έφτασε, μα συ δε λείπεις.
Είναι τ’ όνομά σου γραμμένο πλάι – πλάι
στ’ όνομα της λευτεριάς
το αίμα σου μέσα στις φλέβες μας
η καρδιά σου, στην καρδιά μας» Γιάννης Ρίτσος
Αμέσως μετά την κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην Κόκκινη Πλατεία ο Αλέξης Τσίπρας κατευθύνθηκε προς μια κυρία η οποία περίμενε υπομονετικά δίπλα από το μνημείο και είχε ένα σύντομο διάλογό μαζί της.
Όπως έγινε γνωστό πρόκειται για την κόρη της ηρωίδας της αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου, Αγνή Σιδερίδου, η οποία ζει εδώ και χρόνια στη ρωσική πρωτεύουσα.
Η κυρία Σιδερίδου ήταν μια από τις εκπροσώπους των οικογενειών αντιστασιακών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο πλευρό της ήταν ο κ. Αλέξανδρος Διονυσιάδης και η κυρία Λιουμπόφ Κελεσίδη.
Ποια ήταν η Ηλέκτρα Αποστόλου που βρήκε φριχτό θάνατο από βασανιστήρια το 1944
Στις 25 Ιουλίου του 1944
στις 7:30 το πρωί συνελήφθη στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου & Ιθάκης από
την ομάδα Παρθενίου της Ειδικής Ασφάλειας. Μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο
Κρυστάλ στην οδό Ελπίδας 3, που ήταν το ανακριτήριο της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών,
δίπλα από την έδρα της Ειδικής Ασφάλειας, Ελπίδας 5. Εκεί για την
αντιστασιακή της δράση, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε. Η γνωστή
στιχομυθία κατά την ανάκριση της στην Ασφάλεια:
– Από πού είσαι;
– Από την Ελλάδα!
– Πού κατοικείς;
– Στην Ελλάδα!
– Πώς σε λένε;
– Είμαι Ελληνίδα!
– Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;
– Όλοι οι Έλληνες!
– Τι δουλειά κάνεις;
– Υπηρετώ τον Ελληνικό Λαό!
– Από ποιόν παίρνεις εντολές;
– Μόνο από την Πατρίδα μου!
έχει καταγραφεί, και δεν είναι εξιδανικευμένη αφήγηση. Το πτώμα της
πετάχτηκε βασανισμένο στις 26 Ιουλίου 1944 έξω από το ξενοδοχείο Κρυστάλ
και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου ο ιατροδικαστής έκανε τη
νεκροψία.[6] Την επόμενη 27 Ιουλίου το πτώμα της πετάχτηκε στους δρόμους της Αθήνας. Το ΕΑΜ
από τις εφημερίδες του υποσχέθηκε εκδίκηση. Βασανιστές και δολοφόνοι
της Ηλέκτρας Αποστόλου ήταν ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας
υποστράτηγος Αλέξανδρος Λάμπου, ο ανθυπασπιστής Ευσέβιος Παρθενίου και ο
Μηνάς Καθρέπτης.[7]
Μετά την απελευθέρωση στη δίκη των δοσιλόγων, το φθινόπωρο του 1945, οι
τρεις εκτελεστές της Ηλέκτρας Αποστόλου και δεκάδων άλλων πατριωτών
καταδικάστηκαν σε ισόβια, αλλά μετά από μερικούς μήνες αφέθηκαν
ελεύθεροι στα πλαίσια του εμφυλιακού κλίματος. Μάλιστα ο Λάμπου
συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του αντιστράτηγου[8], ενώ ο Παρθενίου σταδιοδρόμησε στη Βασιλική Χωροφυλακή[9].
Η Αποστόλου, για την οποία έγραψε βιβλίο η στενή της φίλη Διδώ Σωτηρίου, η οποία αποτέλεσε σημαντικό στέλεχος του ΚΚΕ, βασανίστηκε απάνθρωπα και δολοφονήθηκε στις 25 Ιουλίου 1944 αφού συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια.
Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 και σε ηλικία 14 χρονών, το 1926, οργανώθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας.
Η ίδια πολύ γρήγορα έγινε από τα πιο δραστήρια στελέχη της ΟΚΝΕ στην πρωτεύουσα, ενώ το 1930 αναδείχτηκε μέλος της καθοδήγησης της Οργάνωση Αθήνας και, ταυτόχρονα, έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Στα 1933 διηύθυνε την εφημερίδα της ΟΚΝΕ «ΝΕΟΛΑΙΑ», είχε υπό την ευθύνη της το τμήμα της εργαζόμενης νεολαίας και ανέπτυξε ξεχωριστή δραστηριότητα στην οργάνωση της αντιφασιστικής πάλης του λαού, όπου το ΚΚΕ είχε ρίξει ιδιαίτερο βάρος.
Το 1935 πήρε μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων (ΚΔΝ) στη Μόσχα, εκπροσωπώντας μαζί με άλλους Ελληνες νεολαίους την ΟΚΝΕ.
Οταν γύρισε στην Ελλάδα, η Ηλέκτρα έγινε μέλος του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ ενώ για την επαναστατική της δράση, φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές. Η Μεταξική Δικτατορία την έκλεισε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ κι όταν αποφυλακίστηκε πέρασε στην παρανομία και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ανέλαβε γραμματέας του Γραφείου της ΟΚΝΕ Μακεδονίας – Θράκης. Το 1939, όμως, συλλήφθηκε και στάλθηκε εξορία στην Ανάφη.
Το Σεπτέμβρη του 1942, η Ηλέκτρα δραπέτευσε από το Τμήμα Μεταγωγών Αθήνας και αμέσως μετά και μέχρι τη σύλληψή της ανέλαβε την καθοδήγηση της οργάνωσης «Λεύτερη Νέα» και με την ίδρυση της ΕΠΟΝ έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της.
