Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ετοιμάζεται να προσφύγει το ομόφυλο ζευγάρι που παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στην Τήλο, αλλά η όλη διαδικασία ακυρώθηκε και με τη «βούλα» του Αρείου Πάγου.
Η υπόθεση έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο ύστερα από αίτηση αναίρεσης του ομόφυλου ζευγαριού κατά απόφασης του Εισαγγελέα Ρόδου που ακύρωνε το γάμο τους.
Στο πολυσέλιδο σκεπτικό τους οι ανώτατοι δικαστές έκριναν ότι η ενέργεια αυτή εκ μέρους του εισαγγελέα « δεν αποτελεί επέμβαση στην ιδιωτική ζωή των εν λόγω προσώπων (σ.σ. του ομόφυλου ζεύγους) , αλλά προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια, που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής, ενόψει του ενδιαφέροντος της Πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων.
Ούτε εξάλλου, αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων, για το λόγο ότι κυρίως στην περίπτωση του «γάμου» δύο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσον υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια», η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται ζήτημα προστασίας της».
«Ακριβώς για το λόγο αυτό – συνεχίζουν οι ανώτατοι δικαστές στο σκεπτικό τους – σε όσες ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Σουηδία, Ισπανία κ.λ.π) θεσπίστηκε κατά τα τελευταία έτη ο γάμος ομόφυλων προσώπων, τούτο υπήρξε αποτέλεσμα νομοθετικής πρωτοβουλίας του εκάστοτε εθνικού νομοθέτη και όχι υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις ρυθμίσεις του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ».
Η βούληση του Έλληνα νομοθέτη φτάνει – τουλάχιστον επί του παρόντος – μέχρι την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, γεγονός το οποίο, κατά τους δικαστές «ανεξάρτητα από τον αντίλογο που θα μπορούσε να παραθέσει κανείς, αποτελεί την έκφραση της βούλησης της εσωτερικής έννομης τάξης , η οποία θεωρείται ότι αντανακλά τις ηθικές και κοινωνικές αξίες και παραδόσεις του ελληνικού λαού, που δεν αποδέχεται τη θέσπιση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια».
