Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΙΔΕΑΤΙΣΜΟΣ
Αυτή η ιστορία άρχισε με τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη και τελειώνει (;) με την ελληνική κυβέρνηση να χορεύει καρσιλαμά στις Βρυξέλλες. Γιατί αν καταλαβαίνω καλά- ίσως γιατί δεν μασάω ούτε ‘αριστερές” καταμέλες και εθνικές βιταμίνες- όχι μόνο δεν σκίσαμε το μνημόνιο, αλλά αυτό που συζητάμε στις Βρυξέλλες είναι αν θα σχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ το προεκλογικό του πρόγραμμμα.
Δεν πειράζει θα πουν οι νάρκισσοι μεγαλοιδεατιστές. Αρκεί που μας έδειξαν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Στο κάτω- κάτω γυρίζουμε πίσω με μια ιταλική γραβάτα που φοριέται και με και χωρίς σώβρακο.
Και μεις ξέρουμε καλά πως να μετατρέπουμε σε γιορτές όλες τις εθνικές πανωλεθρίες. Όλα θα είναι εντάξει με μια καλή μετάφραση! Άλλωστε έχουμε μια πλούσια εθνική γλώσσα.
Αν θες να το πεις αντιμνημονιακή νίκη, πες το αλλά γιατί πανηγυρίζουν οι μνημονιακοί τότε; Ξεκινήσαμε σκίζοντας το μνημόνιο στις πλατείες και συμφωνήσαμε ΥΠΟΧΩΡΩΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ στον πανωλεθρίαμβο ότι δεν θα σκίσουμε το μνημόνιο αλλά ότι θα το κ α θ α ρ ο γ ρ ά ψο υμ ε. (Νάναι καλά ο Σόιμπλε που χωρίς να υποχωρήσει σε τίποτε δέχτηκε να μην το καθαρογράψουμε ως …τιμωρία εκατό φορές.
Για πιο λόγο η λεονταρίζουσα Αριστερά συνεργάστηκε με τον ακρογελοίο Καμμένο σε ένα υποτιθέται νέο Γοργοπόταμο; Για να οπισθοχωρεί φωνάζοντας “αέρα-αέρα;”. Kαι τι θα απογίνει ο αντιμνημονιακός συρφετός που φτάνει ως την Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ- αν κάποτε τελειώσουν- και αυτό και το επόμενο Βαρουφάκειο Μνημόνιο;
Αυτά τα ωραία λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου πως “γυρίσαμε σελίδα” δεν έχουν βάση εδώ γιατί δεν είναι θέμα να γυρίσουμε σελίδα ή να αλλάξουμε κεφάλαιο αλλά βιβλίο.
Ο νέος μεγαλοιδεατισμός είναι “αριστερός”. Δεν παύει να είναι επικίνδυνος με τις φαντασιώσεις του με εκείνον που οδήγησε στον Ατυχή Πόλεμο ή την Μικρασιατική Καταστροφή. Ο εθνοκομμουνισμός στον οποίο καταφεύγουν τα ορφανά του Στάλιν δεν είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον εθνικισμό. Χάσαμε πολύ δρόμο και ίσως η σελίδα να μη γύρισε ποτέ ή να γύρισε στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Φοβάμαι πως το πνεύμα του Ζαχαριάδη, του λέοντα που οδήγησε τον λαό στη σφαγή, επιζει σ΄αυτή την μετακομμουνιστική Αριστερά που δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο εχθρός και ποιος είναι ο στόχος. Γιατί το μνημόνιο δεν αποτελεί στρατηγική.Kαι τι θα απογίνει ο αντιμνημονιακός συρφετός αν κάποτε τελειώσουν- επιτέλους και αυτό και το επόμενο Βαρουφάκειο Μνημόνιο;
Κατά τα άλλα δεν μπορεί να γίνει συζήτηση με όσους μιλούσαν για διαγραφή χρέους και μασάνε τα λόγια τους, θάσκιζαν τα μνημόνια αλλά τα μόνα που σκίσαν ήταν καλσόν τους. Η αντίθεση δεν είναι φυσικά ανάμεσα σε “μνημονιακόύς” και “αντιμνημονιακούς”. Ούτε ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς ή κομμουνιστές, εθνικιστές και εθνοκομμουνιστές.Είναι ανάμεσα στην σκέψη και την βλακεία.
Και η βλακεία στη χώρα αυτή δεν σκίζεται σαν τα μνημόνια.
Η όποια δημοκρατική μεταρρύθμιση- γιατί δεν μιλάμε για σοσιαλισμό βέβαια- δεν μπορεί να γίνει με τα όπλα του Καπετάν Καμμένου, τον Αρχιεπίσκοπο και τον …Πάπα. Κι αυτή τη φορά ήττα της Αριστεράς- αν αυτή είναι η Αριστερά- δεν θα είναι στρατιωτική ή ιδεολογική. Θα είναι καθολική. Κι η βλακεία, ο λαϊκισμός θα γεμίζει στάδια με νέες κορώνες, κλεμμένα όνειρα, δανεικά “ριζοσπαστικά” συνθήματα του ’80, νέες αυταπάτες και νέες εθνικές καραμέλες κι “αριστερές” βιταμίνες.
Εδώ θα είμαστε, όπως έλεγε κάποιος παλιά, πριν τον φάνε οι σύντροφοί του. Ή δεν θα είμαστε. Ο “ψευτοαριστερός” είναι πιο επικίνδυνος από χειρότερο δεξιό γιατί το ψέμα είναι το πιο ύπουλο δηλητήριο για τους λαούς, τα έθνη, τους πολίτες. Κι όταν λέμε “Όλοι μαζί” θα πρέπει να κοιτάμε ποιοι είναι οι όλοι και πόσο είμαστε μαζί.
Κατα τα άλλα, πρώτη φορά Αριστερά, τρίτη φορά μνημόνιο και μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για να πω ‘Χαμένη Άνοιξη”. Άλλωστε δυο-τρεις βδομάδες κράτησε αυτό το κλοπυράιτ όνειρο. Εκτός αν αυτή η παρωδία είναι αφορμή με τις ελπίδες για πραγματικά όνειρα που δεν μπορούν να σκίσουν αυτές οι νέες Βάρκιζες. Φυσικά μιλάμε για μικρά ιδιωτικά όνειρα για να μη βυθίζονται εύκολα.
“Για να βρούμε πόσο νέο μνημόνιο είναι η Συμφωνία των Βρυξελλών θα πρέπει να διαιρέσουμε το πόσο χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης των βάσεων υπέγραψε ο Ανδρέας Παπανδρέου με το πόσο έσωσε την δημοκρατία στα Δεκεμβριανά ο Πάκης ο Παυλόπουλος”. Ή για να το πούμε με άλλα λόγια
“Δεν χάσαμε μνημόνιο. Άγγελο χάσαμε εμείς..
