Στις φλόγες τυλίχθηκε το διατηρητέο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί την Κατάληψη Libertatia.
Σύμφωνα
με την πυροσβεστική, λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι της 21ης Ιανουαρίου, υπήρξε ειδοποίηση για
φωτιά στο κτίριο επί της οδού Λεωφόρου Στρατού 19 και Σαρανταπόρου και
έσπευσαν με 6 οχήματα και 15 πυροσβέστες.
Το κτίριο πυρπολήθηκε από ομάδα ακροδεξιών
κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό.
Παρά την άμεση
επέμβαση της πυροσβεστικής, καταστράφηκε ολοσχερώς.
Το κτίριο εκείνη την ώρα ήταν άδειο.
Συμπλοκή σημειώθηκε και στον «Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο»
επί της οδού Βασ. Γεωργίου με Μπιζανίου.
Ομάδα αγνώστων που
κατευθύνονταν στο συλλαλητήριο ενεπλάκη με άτομα που περιφρουρούσαν την
κατάληψη και ακολούθησε πετροπόλεμος και ρίψη καπνογόνων.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ LIBERTATIA ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ
Κυριακή 21/1, γύρω στις 13.30 το μεσημέρι και λίγο πριν το εθνικιστικό
συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, φασιστικές ομάδες που συμμετείχαν σ’ αυτό
ξεκίνησαν μια σειρά επιθέσεων σε κατειλημμένους χώρους.
Αφού πρώτα
επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο “Σχολείο” και απωθήθηκαν με
επιτυχία, στη συνέχεια προσέγγισαν την κατάληψή μας, προκαλώντας ζημιές
στην πρόσοψη και τον φράκτη.
ζημιές αυτές αποκαταστάθηκαν άμεσα από μέλη της συλλογικότητάς μας, τα
οποία στη συνέχεια επέλεξαν να στηρίξουν την αντιεθνικιστική συγκέντρωση
στην Καμάρα.
Γύρω στις δυο ώρες αργότερα, ομάδα 60-70 φασιστών
επιτέθηκε στην κατάληψή μας με μολότοφ και φωτοβολίδες, προκαλώντας τον
εμπρησμό της.
Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κόσμος στο κτίριο, καθώς
βρισκόταν στην συγκέντρωση της Καμάρας.
τη διάρκεια της επίθεσης έξω από την κατάληψη βρίσκονταν τόσο ασφαλίτες
όσο και κλούβα των ΜΑΤ σταθμευμένη παραδίπλα, οι οποίοι και κάλυπταν
την επίθεση χωρίς να παρέμβουν.
Η αντίδραση της γειτονιάς πρέπει να
αναφερθεί, καθώς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια φωνάζοντας προς τους
φασίστες, οι οποίοι απάντησαν σε βρισιές και ρίψη φωτοβολίδων.
Όταν οι
φασίστες προσπάθησαν να προσεγγίσουν ξανά το Σχολείο, η αστυνομία
κράτησε την ίδια στάση, καλύπτοντας τους φασίστες και αποκλείοντας τους
συντρόφους μέσα στο κτίριο.
μην ξεγελιέται ο κόσμος: οι επιθέσεις αυτές και ο εμπρησμός του κτιρίου
δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την “κάλυψη” του συλλαλητηρίου για τη
Μακεδονία.
πήγαιναν και από εκεί γυρνούσαν.
Όλες οι ακροδεξιές και νεοναζιστικές
ομάδες καλούσαν εκεί, αλλά κανείς δεν νοιάστηκε για το γεγονός αυτό,
προσφέροντάς τους κοινωνική νομιμοποίηση και δημόσιο χώρο για να
εκφραστούν και να δράσουν.
πολύ καλά ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν υπό άλλες συνθήκες
και γι’ αυτό ας αναλογιστεί ο καθένας τη στάση του απέναντι στο φασισμό.
Αυτές οι ενέργειες από τέτοιες παρακρατικές ομάδες λειτουργούν ως
συμπλήρωμα της κρατικής καταστολής απέναντι σ’όσους αγωνίζονται και
αντιστέκονται για κάτι καλύτερο.
αναλογιστεί ο καθένας ποιους ωφελεί ο εμπρησμός ενός κτιρίου με πάνω
από έναν αιώνα ιστορίας, το οποίο και βρισκόταν σε καθεστώς εγκατάλειψης
για δεκαετίες.
Ενός κτιρίου που εμείς ως αναρχικοί, ελευθεριακοί
κομμουνιστές και επαναστάτες αποφασίσαμε να καταλάβουμε και να
συντηρήσουμε, αφενός για να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες προλετάριων,
μεταναστών και ανθρώπων που βάλλονται από το κράτος και τον καπιταλισμό
και αφετέρου για να δημιουργηθεί ένας χώρος ριζοσπαστικής πολιτικής
ζύμωσης ατόμων και προώθησης μιας νέας ελευθεριακής κουλτούρας.
Πρέπει
να γίνει ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια εγκληματική ενέργεια, που θα
μπορούσε να έχει και τραγικό απολογισμό, δηλαδή νεκρούς.
επιθέσεις αυτές δεν πρόκειται να μας σταματήσουν στον αγώνα ενάντια σε
κράτος, κεφάλαιο και φασισμό.
Καμία επίθεση δεν πρόκειται να μας
τρομοκρατήσει ούτε και πρόκειται να κάνουμε το χατίρι σε κανένα φασίστα,
αλλά με ατσαλωμένη τη συνείδησή μας και με πείσμα για μια κοινωνία
ισότητας και ελευθερίας, θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε για τα ιδανικά μας.
Ανακοίνωση του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Σχολείο για τις επιθέσεις της 21ης Ιανουαρίου: Για το “μακεδονικό”
Το
τελευταίο διάστημα έχει επανέλθει στο δημόσιο διάλογο για μια ακόμη
ϕορά το “μακεδονικό” ζήτημα.
Να το ξεκαθαρίσουμε κι εμείς, λοιπόν, απ’
την μεριά μας πως η πΓΔΜ δεν είναι η Μακεδονία.
Ιστορικά και πολιτισμικά
η Μακεδονία αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί περιοχή που εκτείνεται
γεωγραϕικά σε τρεις χώρες: τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την πΓΔΜ.
Το
πρόβλημα που έχει ανακύψει σχετικά με την ονομασία της τελευταίας,
εδράζεται στην προσπάθειά του γειτονικού κρατικού μηχανισμού – μετά τη
διάλυση της Γιουγκοσλαβίας – να δομήσει εθνική ταυτότητα για το
νεοσύστατο κράτος, η οποία – όπως και κάθε άλλη εθνική ταυτότητα – έχει
ανάγκη από αϕηγήσεις με ρίζες στο παρελθόν και εθνικούς ήρωες, που μέσω
της ιστορικής και ϕυλετικής συνέχειας που αντικατοπτρίζουν θα τονώσει το
αίσθημα του ανήκειν των κατοίκων του δημιουργηθέντος πλέον
έθνους-κράτους.
Έτσι,
λοιπόν, με τα χρόνια οι κυβερνήσεις της πΓΔΜ εξαπέλυσαν παραχαρακτική
για την ιστορία λαίλαπα, ιδιοποιούμενοι έννοιες και σύμβολα του αρχαίου
μακεδονικού βασιλείου, εϕαρμόζοντας εθνικιστικές πολιτικές σ’ όλον τον
δημόσιο βίο, από τα σχολεία μέχρι τις κεντρικές πλατείες.
Απέναντι
στα παραπάνω, αλλά και στις κατά καιρούς αλυτρωτικές τάσεις της πΓΔΜ,
όλα αυτά τα χρόνια το ελληνικό κράτος απαντούσε με ακόμη περισσότερο
εθνικισμό και πόλωση.
Από τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μέχρι το
εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου και το ενταξιακό βέτο του Καραμανλή, οι
Έλληνες δε ϕάνηκαν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν εύκολα την πεποίθηση
ότι είναι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι παρά τα όποια
ιστορικά και γεωγραϕικά στοιχεία, η Μακεδονία είναι μία και είναι
ελληνική.
Τι
κι αν σ’ αυτόν τον τόπο, πέρα από τους Μακεδόνες βασιλείς, πέρασαν και
Βυζαντινοί, Ρωμαίοι και Οθωμανοί αυτοκράτορες, μεταβάλλοντας την έκταση
της επαρχίας της Μακεδονίας;
Τι κι αν σ’ αυτόν τον τόπο συνυπήρξαν για
δυο χιλιάδες χρόνια Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Τούρκοι, Αρμένιοι,
Βούλγαροι και Εβραίοι;
Το παρελθόν παραήταν ένδοξο για να μοιραστεί και η
εθνική ενότητα πολύτιμη για να θρυμματιστεί, για αυτό και έπρεπε με
κάθε κόστος ο όποιος αντίπαλος να εκμηδενιστεί σε πολιτικό και
οικονομικό επίπεδο.
Τώρα
το ζήτημα επανέρχεται στο προσκήνιο και δείχνει να οδεύει προς εύρεση
λύσης.
Από τη μία, η Ελλάδα ύστερα από τα διαπιστευτήρια που δίνει μέσω
της τήρησης των μνημονιακών της δεσμεύσεων και της διάλυσης της
συντριπτικής πλειοψηϕίας των κοινωνικών αντιστάσεων στο εσωτερικό της
(είτε μέσω της εκλογικής ανάθεσης, είτε μέσω της καταστολής), προσδοκεί
να αποτελέσει τον κυρίαρχο πόλο στα Βαλκάνια για την εϕαρμογή των
οικονομικών και γεωστρατηγικών πολιτικών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην
περιοχή (ό,τι έγινε με άλλα λόγια στη Μέση Ανατολή, χωρίς όμως –
τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια – τον πόλεμο).
Από την άλλη, ο
εντεινόμενος εθνικισμός που διείπε την πΓΔΜ, δείχνει να ξεθυμαίνει –
τουλάχιστον κυβερνητικά – μπροστά στην διακαή και διαρκή επιθυμία της
χώρας για διευθέτηση του ζητήματος του ονόματός της, γεγονός που θα της
δώσει τη δυνατότητα να μπει σε τροχιά ολοκλήρωσης των ενταξιακών
διαδικασιών τόσο σε διεθνείς όσο και ευρωπαϊκές οικονομικές και
στρατιωτικές συμμαχίες.
Σε συνδυασμό με τη θέληση των ΗΠΑ για ενίσχυση
της επιρροής τους στα Βαλκάνια ως απάντηση στην τουρκορωσική συμμαχία,
δε θα εκπλαγούμε αν σε διάστημα μερικών μηνών το “μακεδονικό” περάσει
στην ιστορία μια για πάντα.
Για τις ϕασιστικές επιθέσεις σε “Σχολείο”, Libertatia και Καμάρα
Το
μεσημέρι της 21ης Ιανουαρίου πραγματοποιείται συλλαλητήριο στη
Θεσσαλονίκη για το “μακεδονικό”.
Μία από τις προσυγκεντρώσεις στα
ανατολικά της πόλης κινείται με πορεία επί της Βασιλέως Γεωργίου προς το
σημείο συνάντησης.
Πλησιάζοντας στην κατάληψη του Ελεύθερου Κοινωνικού
Χώρου Σχολείο, η συνθηματολογία, από εθνικοπατριωτική, γίνεται
ϕασιστική.
Τριάντα από τα περίπου εκατό άτομα του κύριου κινούμενου
όγκου επιτίθενται κατά της κατάληψης, με πέτρες και πυρσούς, με μερίδα
αυτών να ϕορά διακριτικά του ΠΑΟΚ, και επιχειρούν να εισβάλουν στον
χώρο, ενώ οι υπόλοιποι ϕωνάζουν ϕασιστικά συνθήματα.
Κόσμος της
περιϕρούρησης απάντησε στην επίθεση και τους απώθησε, ενώ έσβησε γρήγορα
και εστία ϕωτιάς που προκλήθηκε από πυρσό.
Η κίνηση αυτή δε μας
εξέπληξε, μιας και λόγω της ημέρας, αναμέναμε την ανάδυση των ϕασιστικών
μορϕωμάτων λόγω του κόσμου που επρόκειτο να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για
το συλλαλητήριο, για αυτό και είχαμε λάβει την πολιτική απόϕαση για
περιϕρούρηση της κατάληψης.
Λίγη
ώρα μετά, ϕασιστική συγκέντρωση που διοργανώνεται στο πάρκο του
Ιπποκρατείου από τους Δεσμούς Ελλήνων με συμμετοχή της ϕασιστικής
επιτροπής κατοίκων Ωραιοκάστρου, του Ιερού Λόχου, των ΑΜΕ, ΕΝΕΘ, C18 και
του Κύκλου Ιδεάπολις (το πανό που ϕαίνεται και στα επίμαχα video ϕέρει
την υπογραϕή τους) κινείται επί της Λεωϕόρου Στρατού και επιτίθεται στην
κατάληψη Libertatia πετώντας πέτρες, πυρσούς, ξηλώνοντας το ϕράχτη και
καίγοντας τα πανό της κατάληψης, πριν συνεχίσει την πορεία του προς το
σημείο συνάντησης του συλλαλητηρίου.
Στο
κέντρο, ομάδα 80 περίπου ατόμων που αποκόπτεται από το συλλαλητήριο και
κατευθύνεται επιθετικά προς την Καμάρα όπου πραγματοποιούνται
διεθνιστικές/αντεθνικιστικές συγκεντρώσεις, αλλά απωθείται από
αστυνομικές δυνάμεις.
Μισή
ώρα αργότερα, η Libertatia ξαναδέχεται επίθεση.
Αυτή τη ϕορά, ομάδα
ατόμων με ελληνικές σημαίες και ϕωνάζοντας ϕασιστικά καθώς και υπέρ του
ΠΑΟΚ συνθήματα, εισβάλλει στο χώρο της κατάληψης και του βάζει ϕωτιά.
Το
νεοκλασικό διατηρητέο κτίριο τυλίγεται γρήγορα στις ϕλόγες, ενώ η
πυροσβεστική καταϕθάνει 40 λεπτά αργότερα ίσα-ίσα για να σώσει τα
γειτονικά κτίρια.
Όποιος περνάει, πλέον, μπροστά από τη Libertatia
βλέπει ένα καμένο κτίριο και αναγραμμένο σε τοίχο της “ΠΑΟΚ 4 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ”.
Το
ότι και στις δύο επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε κατειλημμένους
χώρους κυριάρχησαν χούλιγκανς με διακριτικά και συνθηματολογία του ΠΑΟΚ
αποτελεί κάτι το οξύμωρο, αν όχι αδιανόητο, για μας.
Δεν μπορούμε να
διανοηθούμε ότι ένας αθλητικός σύλλογος που, όπως και πολλοί άλλοι,
είναι συνδεδεμένος με τον ξεριζωμό και την προσϕυγιά, ο κόσμος της
οποίας ένιωσε στο πετσί του τι θα πει ρατσισμός και ξενοϕοβία ακόμη και
από τους “ομοεθνείς” του, και ότι δεν αποστρέϕεται αυτές τις έννοιες,
αλλά ένα μέρος του συνδέεται με ϕασιστικά και εθνικιστικά μορϕώματα και
συμβάλει στα εκάστοτε πολιτικά παιχνίδια.
Για τον ρόλο της αστυνομίας
Κατά
τη διάρκεια και των τριών επιθέσεων, η αστυνομία έκανε τα αδύνατα
δυνατά ώστε αυτές να πραγματοποιηθούν απρόσκοπτα.
Αρχικά, στην περίπτωση
της επίθεσης στο “Σχολείο”, η στάση της είχε πάρει τη μορϕή νουθεσίας
των επιτιθεμένων ϕασιστών, κάτι που άλλωστε ϕαίνεται και από τα πλάνα
που τράβηξαν τα μέσα και ο κόσμος που περνούσε από το σημείο.
Παράλληλα,
απέτρεπαν συντρόϕους/ισσες και κόσμο αλληλέγγυο στην κατάληψη να
προσεγγίσει το σημείο. Στη συνέχεια, βέβαια, ακόμα κι αυτή η νουθετική
στάση θεωρούμε πως κρίθηκε από του αρμόδιους ως υπερβολική, για αυτό και
στις δύο επιθέσεις στη Libertatia, η αστυνομία απλώς παρατηρούσε, με
τους ασϕαλίτες σε απόσταση αναπνοής και τις διμοιρίες κάποιες δεκάδες
μέτρα πιο μακριά.
Και ενώ κάπου εδώ θα αντιπαραβάλαμε ορισμένες από τις
ϕορές που δι’ ασήμαντης αϕορμής οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν επιτεθεί
εναντίον αναρχικών, αντιεξουσιαστικών και αριστερών μπλοκ, η
πραγματικότητα έρχεται να μας προσπεράσει.
Στη πορεία
(22/1) για τον προχθεσινό (21/1), που πραγματοποιήθηκε στη
γειτονιά του Φαλήρου, και ενώ η πορεία κινούταν κανονικά επί των οδών
Στρατού και Δελϕών, στο ύψος της Παρασκευοπούλου οι αρμόδιοι της
αστυνομίας έκριναν πως η πορεία έπρεπε να διαλυθεί.
Αυτό και έγινε
λοιπόν, ενώ ακολούθησαν 5 προσαγωγές που αργότερα μετατράπηκαν σε
συλλήψεις με έωλο κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορητήριο, καθώς και
τραυματισμός διαδηλωτών, με την πορεία να ανασυγκροτείται και να
συνεχίζει προς το κέντρο, απαιτώντας να αϕεθούν οι προσαχθέντες.
Βέβαια,
τα γεγονότα των δύο αυτών ημερών δε μπορούμε να πούμε ότι μας
εκπλήσσουν.
Είναι γνωστή η επιθυμία του κράτους να καταστέλλει κάθε
μορϕή αντίστασης απέναντί του.
Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να
εκκενώνονται πολλές καταλήψεις (ντόπιων και μεταναστών) και η αστυνομία
να συνεργάζεται αγαστά με τους ϕασίστες στις επιθέσεις των τελευταίων
(π.χ. επιθέσεις σε μετανάστες μικροπωλητές, επιθέσεις σε
αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, κ.ά.).
Εξάλλου οι σχέσεις τους δεν είναι
ούτε κρυϕές ούτε καινούριες, γεγονός που αποδεικνύεται κάθε τόσο,
κάνοντας ξεκάθαρο ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι οι ϕασίστες αποτελούν
το παρακρατικό δεκανίκι του κρατικού μηχανισμού.
Εδώ
θα ήταν ίσως σκόπιμο να στηλιτευτεί και η συνολικότερη στάση της
κυβέρνησης, η οποία εν μέσω συγκρούσεων, αϕενός κατηγορεί τους
ακροδεξιούς για εγκληματικές ενέργειες (πράγμα που ενισχύεται και από
την εισαγγελική παραγγελία σχετικά με τον εμπρησμό της Libertatia) και
αϕετέρου καταστέλλει αυτούς που αμύνονται στις επιθέσεις αυτές και
πολεμούν τον ϕασισμό, με την αναίτια επίθεση στην πορεία της 22/1 να
είναι ενδεικτική, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να παρουσιαστεί ως
εγγυητής της τάξης και της ασϕάλειας, ενισχύοντας παράλληλα και το δόγμα
των δύο άκρων.
Ένα σχόλιο για τη συγκυρία
Την
ημέρα του συλλαλητηρίου, δεν έγιναν επιθέσεις ούτε σε υπουργεία, ούτε
σε τράπεζες, ούτε σε κάποιον θεσμό που σχετίζεται με την εξαθλίωση της
καθημερινότητάς μας.
Απεναντίας, στο στόχαστρο βρέθηκαν χώροι και κόσμος
που κατεβαίνουν σε απεργίες και πορείες ενάντια στα μνημόνια, ακυρώνουν
πλειστηριασμούς, στέκονται αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους
αδύναμους, αντιδρούν σε “αναπτυξιακά” έργα, αγωνιζόμενοι για μία ισότιμη
και ελεύθερη κοινωνία.
Οι
επιθέσεις αυτές, λοιπόν, μόνο τυχαίες δεν είναι.
Ως αντιϕασίστες/τριες
και αντιεξουσιαστές/τριες έχουμε ενεργή παρουσία στη γειτονιά μας
ενάντια σε εθνικιστικά και ϕασιστικά αϕηγήματα. Κάτι που ϕυσικά ενοχλεί
ανθρώπους και κάθε λογής γκρούπες που θέλουν να σπείρουν τη μισανθρωπιά
τους.
Το σκηνικό που στηνόταν τις τελευταίες ημέρες στη Θεσσαλονίκη ήταν
ιδανικό (ελληνικές σημαίες, πολύς κόσμος, πατριωτική – στα όρια του
εθνικισμού – ρητορεία και συναισθηματισμός γύρω απ’ το όνομα Μακεδονία),
ώστε να βγουν από την αϕάνειά τους εκμεταλλευόμενοι την ενεργοποίηση
των εθνικών αντανακλαστικών μερίδας της κοινωνίας, στοχοποιώντας έτσι
χώρους και ανθρώπους που αντιμάχονται με κάθε μέσο την επιβαλλόμενη
καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Γεγονός πολύ βολικό για το κράτος, στα όρια
του να κινδυνεύαμε να θεωρηθούμε αϕελείς αν το κρίναμε ως τυχαίο,
ιδιαιτέρως αν συνυπολογιστεί και η στάση της αστυνομίας, όπως γράϕτηκε
και πιο πάνω.
Θα
θέλαμε, επίσης, να επιστήσουμε την προσοχή, καθώς το “μακεδονικό”
αποτελούσε και αποτελεί πεδίο στο οποίο πέρα από πατριωτικές και
γραϕικές κορώνες, ο εθνικισμός είναι ιδιαιτέρως εύκολο να ανθίσει –
ειδικά, όταν σε συλλαλητήρια σαν το τελευταίο, κύριοι ομιλητές είναι
τύποι σαν τον Φράγκο Φραγκούλη που χαρακτηρίζει τους χρυσαυγίτες “δικά
μας παιδιά”, με συντηρητικούς κύκλους να κάνουν λόγο για “ανάγκη
δημιουργίας κόμματος δεξιότερα της ΝΔ”, ειδικά μετά την παγωμάρα που
επικράτησε στους εν λόγω κύκλους από τη μη συμμετοχής της στο
συλλαλητήριο για τη Μακεδονία.
Η δική μας απάντηση
Καλούμε
το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα σε διαρκή επαγρύπνηση ενάντια στο
ϕασισμό και το ρίζωμα που προσπαθεί να επιτύχει στην καρδιά της
κοινωνίας.
Καλούμε
τον κόσμο που συμμετείχε στο συλλαλητήριο διακατεχόμενος από –
ανεδαϕικό μεν, βαθιά ριζωμένο δε – συναισθηματισμό να διερωτηθεί κατά
πόσο το συλλαλητήριο αυτό εξυπηρέτησε ή όχι συμϕέροντα τρίτων.
Να
αναλογιστεί σε ποιους έδωσε βήμα να εμϕανιστούν (η Χρυσή Αυγή που
δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση έγινε σύσσωμα δεκτή εν μέσω
επευϕημιών) και ποιων τα χέρια όπλισε ώστε να γίνουν επιθέσεις σε
καταλήψεις και σε κόσμο του αγώνα.
Να διερωτηθεί σε τελική ανάλυση αν το
πραγματικό του πρόβλημα είναι η ονομασία της γειτονικής χώρας ή οι
οικονομικές πολιτικές που ασκούνται, ϕτωχοποιώντας όλο και
περισσότερους.
Καλούμε
οπαδούς και συνδέσμους να δείξουν στην πράξη ότι τέτοιου είδους
πρακτικές και δράσεις δεν αποτελούν παρά μεμονωμένα και καταδικαστέα
περιστατικά που δεν έχουν καμία θέση σε αυτούς τους κύκλους και ότι η
αγάπη τους για την ομάδα δε μπορεί να ταυτίζεται με ιδεολογήματα τυϕλού
μίσους.
Δηλώνουμε
ρητά και προς πάσα κατεύθυνση πως με κάθε τρόπο τα ϕασιστικά και
νεοναζιστικά μορϕώματα που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν προς όϕελός τους
το πολιτικό παιχνίδι της διεθνούς σκακιέρας γύρω από το όνομα της πΓΔΜ,
θα μας βρίσκουν απέναντί τους.
Θα είμαστε πάντα εδώ, μαζί με τις
συντρόϕισσες και τους συντρόϕους μας, να τους κόβουμε το δρόμο στα
μισαλλόδοξα και μισάνθρωπα σχέδιά τους, να δημιουργούμε εκείνα τα πεδία
που προωθούν τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, όχι στη βάση
κάποιων ϕυλετικών συγγενειών, αλλά στη βάση της μάχης για μια καλύτερη
ζωή στο εδώ και στο τώρα.
Θα είμαστε εδώ, μέσα και έξω από τους χώρους
μας, δημόσια, να παλεύουμε για αξιοπρέπεια και ελευθερία σε όλα τα μήκη
και πλάτη τη γης.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος “Σχολείο, για τη μάθηση της ελευθερίας”
