«Η νέα Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν επιφύλαξε για τον Έλληνα Αντιπρόεδρο της Κομισιόν το χαρτοφυλάκιο με την ονομασία «Προστατεύοντας τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας» που αφορά στη μετανάστευση και στην ασφάλεια. Η πατρότητα του αφηγήματος ότι ο δυτικός τρόπος ζωής και γενικότερα η Δύση κινδυνεύει από «εισβολείς» ανήκει στην ακροδεξιά (θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης») και σε διάφορες εκφάνσεις έχει υιοθετηθεί από ακραίες ηγεσίες με πρώτη αυτή του Ντόναλντ Τραμπ.» (Δεν το λες και «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής»).
Το ζήτημα δεν έγκειται στο αν η «πατρότητα» της προστασίας του «ευρωπαϊκού-δυτικού τρόπου ζωής» ανήκει στην ακροδεξιά (Λεπέν: «Ιδεολογική νίκη» το χαρτοφυλάκιο «προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής»). Και βέβαια θα εκμεταλλευθεί η ακροδεξιά τον φόβο των ευρωπαίων και δυτικών για την απειλή του τρόπου ζωής τους από τους παρείσακτους αυτού του τρόπου, από τους κατοίκους των άλλων εμπόλεμων, λεηλατημένων από τον ληστρικό δυτικόκαπιταλισμό και απειλούμενο από τις επιπτώσεις της κληματικής καταστροφής περιοχών του πλανήτη.
Το ζήτημα έχει να κάνει με τον κυρίαρχο στην Ευρώπη και Δύση υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής που έχει οδηγήσει τον «μέσο» Ευρωπαίο-Δυτικό, αλλά και τους εργαζόμενους, το κυρίαρχο αναπτυξιακό δυτικόμοντέλο, το οποίο στην ουσία έχει παγκοσμιοποιηθεί και αρχίζει να ενστερνίζεται και από τους άλλους κατοίκους του πλανήτη, που έρχονται σαν οικονομικοί μετανάστες, πέρα από τους πρόσφυγες του πολέμου και τους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες.
Όχι η ακροδεξιά , αλλά η Χριστιανοδημοκρατία μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία, δημιούργησε το χαρτοφυλάκιο της «προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» στην ΕΕ. Για το λόγο ότι η παγκόσμια πίτα δεν μεγαλώνει πια. Σκοντάφτει στα όρια που βάζει ο πλανήτης και τα οικοσυστήματά του στον ρυθμό κατανάλωσης των πόρων και πρέπει να μη μοιράζεται εξίσου στην Ανατολή και Νότο, για να διατηρηθεί το μεγαλύτερο κομμάτι της για τη Δύση, διατηρώντας τις άνισες ανταλλαγές και τη ληστεία των πόρων μέσω πολέμων και διεθνών συμφωνιών.
Οι ελιτ της Ευρώπης στα λόγια παραπέμπουν τάχα στο ότι ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» συνδέεται με τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες όπως η αλληλεγγύη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου, οι ελευθερίες και η καταπολέμηση του ρατσισμού, ενώ στην πραγματικότητα συνδέεται με εντελώς αντίθετες αξίες όπως το ατομικό συμφέρον, τα δικαιώματα του επενδυτή και των εχόντων και κατεχόντων, την καταστολή της διαφορετικής άποψης, την ασφάλεια έναντι των εξεγερμένων και των μεταναστών, την εξασφάλιση των προνομίων έναντι του 3ου λεγόμενου κόσμου κ.λπ .
Ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» απέχει πολύ λοιπόν από τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη» που με στόμφο διακηρύσσουν οι «διανούμενοι» και οι ιθύνοντες των ευρωπαϊκών ελίτ, λέγοντας μάλιστα ότι ο κίνδυνος κατάλυσης αυτών των «ιδεωδών» προέρχεται και από το μέτωπο του ακροδεξιού λαϊκισμού των Τραμπ, Όρμπαν, Τζόνσον, Σαλβίνι, Λεπέν κ.λπ. Οι ευρωπαϊκές…αξίες είναι για παράδειγμα υπεύθυνες για τα 50.000 νεκρά παιδιά της Υεμένης. Από το 2014, επί τέσσερα χρόνια, με την συνδρομή και ανοχή των κυβερνήσεων της Ε.Ε (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης) και των ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία μακελεύει κυριολεκτικά το λαό της Υεμένης.
Αν θέλουμε ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» να συνδεθεί με τις αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, των ελευθεριών και της οικολογικής ισορροπίας, θα πρέπει και εμείς οι ευρωπαίοι αλλά και όλοι οι «αναπτυγμένοι» δυτικοί, να απορρίψουμε το αναπτυξιακό μοντέλο της υπερπαραγωγής-υπερκατανάλωσης και να επιλέξουμε την κατεύθυνση της αποανάπτυξης και της ισοκατανομής πόρων και εξουσιών. Να επιλέξουμε ένα αποαναπτυξιακό μοντέλο αξιών, για να εξασφαλίσουμε την ευζωία όχι μόνο των σημερινών γενιών των ανθρώπων, αλλά και των μελλοντικών, σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη.
Επανανοηματοδότηση της ζωής μας: Ευζωία αντί Ευημερία
Να επανανοηματοδοτήσουμε λοιπόν τη ζωή μας με νέες αξίες όπως οι παρακάτω που προσπαθεί να διαμορφώσει το Κίνημα της Αποανάπτυξης, του Κοινοτισμού και της Αμεσης Δημοκρατίας :
- Επιβράδυνση στον χρόνο: πιο αργά και σε βάθος!
- Εγγύτητα στον χώρο: πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά!
- Επάρκεια στην ιδιοκτησία, στα μέσα και τους πόρους διαβίωσης: ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά!
- Ενσυναίσθηση στις διανθρώπινες σχέσεις και στις σχέσεις με τις άλλες μορφές ζωής: Αναγνώριση της διαφορετικότητας και συμπάθεια-αλληλοστήριξη!
- Επαναοικειοποίηση τόπων, Κοινών συλλογικών και σχεσιακών αγαθών -χρόνου: Αποκατάσταση καταστροφών Τόπων και Κοινών , επανάκτηση και αύξηση του ελεύθερου προσωπικού χρόνου για αυτοπραγμάτωση-αυτοανάπτυξη!
- Ευρύτητα στη γνώση και τις δεξιότητες: ολιστική πολύπλευρη γνώση και ολοκληρωμένα πρόσωπα!
- Επανανοηματοδότηση στη συνείδηση και τη ζωή: Συνεργατικά και αλληλέγγυα! όποιος φροντίζει για όλους, φροντίζει και για τον εαυτό του!
- Επιστροφή προς τις δύο μάνες: γαία-κοινότητα
Υπάρχει η ελπίδα ότι ο άνθρωπος θα επιλέξει- ή τελικά θα αναγκασθεί- να στραφεί πάλι προς τις δύο «μάνες» που τον έφεραν σαν είδος ως εδώ. Την πρωταρχική μάνα γαία που τον γέννησε και τον τρέφει, και τη δεύτερη μάνα του που είναι η ομάδα, η κοινότητα, η κοινωνία, στα πλαίσια των οποίων μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο την επιβίωση, αλλά και το ευ ζειν που λέγανε οι αρχαίοι μας, το buen vivir-καλή ζωή- που λένε σήμερα οι ιθαγενείς λαοί.
Η επιστροφή προς αυτές τις δύο μάνες δεν θα είναι προς τα πίσω, αλλά… προς τα εμπρός:
-Η επιστροφή προς τη φύση θα γίνει-έχοντας εμπλουτίσει τη γνώση μας για τα γήινα οικοσυστήματα-με ισορροπημένη ένταξη στα πλαίσιά της και όχι με τη νοοτροπία του κατακτητή της
– Η επιστροφή προς την κοινότητα- για παράδειγμα στην Ελλάδα- δεν θα είναι προς τα πίσω, δηλαδή την κοινότητα των προεστών-κατά την Τουρκοκρατία- ή του κοινοτάρχη και το κοινοτικού συμβουλίου αργότερα, αλλά προς τα μπρος, δηλαδή προς την κοινότητα των συνελεύσεων, των ανακλητών εκπροσώπων του μέλλοντος και του κοινοτικού τρόπου ζωής.
Να μάθουμε από από τις κοινότητες των ιθαγενικών λαών του Αμαζονίου, της λατινικής και βόρειας Αμερικής με το buen vivir τους και την αντίσταση στην καταστροφή και καταλήστευση των κοινοτικών τους πόρων.
Οι Έλληνες ειδικά να μάθουμε από τον μεσογειακό τρόπο ζωής και διατροφής, από τον νεοελληνικό κοινοτισμό, που με τον Καραβίδα για παράδειγμα πρότεινε τον ομοσπονδιακό κοινοτισμό και την ομόσπονδη κοινοτική πολιτεία σαν την ενδεδειγμένη εναλλακτική λύση- στις δύσκολες κυρίως περιόδους-σε σχέση με το αποτυχημένο σε όλες τις περιπτώσεις υπερσυγκεντρωτικό κεντρικό νεοελληνικό κράτος(«πελατειακό κράτος των Αθηνών».
Από την «Ελεύθερη Ελλάδα», στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, που έγινε η προσπάθεια υλοποίησης συγκεκριμένων θεσμών Κοινοτισμού με τον Κώδικα Ποσειδώνα. Από το παράδειγμα της Απειράνθου (αναβίωση της έννοιας της νεοελληνικής κοινότητας στο χωριό τ` Απεράθου, στη Νάξο, τη δωδεκαετία 1987-1999).
Πηγή: tvxs, efsyn, prologos, topikopoiisi
