Τι αναφέρει σε ανάρτησή του ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας, για το θέμα της ασπαρτάμης:
Το λεγόμενο risk assessment είναι ένα εξειδικευμένο πεδίο της εφαρμοσμένης τοξικολογίας που αναπτύχθηκε μετά το 2008, που περιλαμβάνει την ανασκόπηση επιστημονικών δεδομένων και μελετών προκειμένου να αξιολογηθούν οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την εκθεση σε διάφορες ουσίες.
Περιλαμβάνει τέσσερα στάδια: αναγνώριση κινδύνου, σχέση δόσης με αποτέλεσμα, εκτίμηση έκθεσης και χαρακτηρισμός κινδύνου. Όταν λοιπόν λέμε ότι μια ουσία χαρακτηρίζεται ως εν δυνάμει καρκινογόνο σημαίνει ότι αναγνωρίζονται από τα επιστημονικά δεδομένα ότι μπορει να προκαλέσει καρκίνο , μόνο και εάν καταναλωθεί σε συγκεκριμένες ποσότητες.
Χημικά, η ασπαρτάμη είναι ένας μεθυλεστέρας του διπεπτιδίου δύο φυσικών αμινοξέων, του L-ασπαρτικού οξέος και της L-φαινυλαλανίνης. Ανακαλύφθηκε από τον James M Schlatter, χημικό της αμερικανικής φαρμακευτικής εταιρείας G D Searle & Co. (η οποία σήμερα είναι θυγατρική της Pfizer) το 1965, προφανώς τυχαία, όταν, κατά τη διάρκεια της έρευνας για ένα φάρμακο κατά του έλκους, έτυχε να γλείψει το δάχτυλό του και να ανιχνεύσει μια γλυκιά γεύση.
Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), η ασπαρτάμη είναι περίπου 200 φορές πιο γλυκιά από την επιτραπέζια ζάχαρη.
Υπάρχουν στοιχεία που εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την πιθανή επίδραση της ασπαρτάμης στον κίνδυνο καρκίνου.
Μια μελέτη στη Γαλλία στην οποία συμμετείχαν περίπου 100.000 ενήλικες πέρυσι έδειξε ότι όσοι κατανάλωναν μεγαλύτερες ποσότητες τεχνητών γλυκαντικών, συμπεριλαμβανομένης της ασπαρτάμης, είχαν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου. Μια μελέτη από το Ινστιτούτο Ramazzini στην Ιταλία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ανέφερε ότι ορισμένοι καρκίνοι σε ποντίκια και αρουραίους συνδέονται με την ασπαρτάμη.
Κατά την κατάποση η ασπαρτάμη διασπάται σε διάφορες επιμέρους χημικές ουσίες όπως το ασπαρτικό οξύ, η φαινυλαλανίνη και η μεθανόλη ενώ περαιτέρω διάσπαση δίνει προϊόντα όπως η φορμαλδεϊδη και το φορμικό οξύ. Υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ της αμερικανικής FDA και της ευρωπαϊκής FSA για τον ρυθμό με τον οποίο γίνονται αυτές οι διασπάσεις και για τις επιπτώσεις που έχουν στους καταναλωτές προϊόντων που περιέχουν ασπαρτάμη. Μερικές μελέτες προτείνουν περαιτέρω έρευνα για την συσχέτιση της ασπαρτάμης με πονοκεφάλους, όγκους στον εγκέφαλο, εγκεφαλικά τραύματα και λέμφωμα.
Εάν δούμε τα δελτία ασφαλείας της ασπαρτάμης λένε ότι για να βρεθεί ένα ατομο σε κίνδυνο από την κατανάλωση της πρέπει να καταναλώσει σε ημερήσια βάση και για μεγάλα διαστήματα αρκετών ετών 50mg / ανα κιλό βάρους.
Δηλαδή ένα ατομο 60 κιλών θέλει 3000mg την ημέρα. Εάν σκεφτούμε ότι κάθε κουτάκι αναψυκτικού τύπου Light περιέχει 180 mg ασπαρτάμης , πρακτικά χρειάζεται ένα άτομο να καταναλώνει πάνω από 17 κουτιά τη μέρα, κάτι που είναι πρακτικά πολύ δύσκολο. Όταν λέμε 17 κουτιά σημαίνει ότι από εκει και πάνω αρχίζει να καταγράφεται κίνδυνος για καρκίνο.
Φυσικά όσο ανεβαίνουμε στην κατανάλωση ο κίνδυνος αυξάνεται. Μικρές ποσότητες από κάθε χημικό όπως η ασπαρτάμη ο οργανισμός έχει την δυνατότητα να τα μεταβολίζει και να εξουδετερώνει και έχει ζήσει ο άνθρωπος από τότε που εμφανίστηκε. Δεν είχε βέβαια τότε ασπαρτάμη αλλα άλλες ουσίες που έπαιρνε κυρίως από άγνωστα φυτά .
