Οι τελευταίες αποτρόπαιες αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου για την σεξουαλική κακοποιήση που υπέστη από έναν μεγαλοπαράγοντα της αθλητικής της ομοσπονδίας και η χιονοστιβάδα αποκαλύψεων και καταγγελιών από άλλες γυναίκες που εκτείνονται από το πεδίο του αθλητισμού μέχρι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αποτελούν δυστυχώς μόνο την κορυφή του παγόβουνου για ένα κατάπτυστο φαινόμενο που εκτένειται αφενός μεν χρονικά αφετερού και κοινωνικά σε πάρα πολλούς τομείς κοινωνικής διάδρασης από το επαγγελματικό πεδίο μέχρι τον ιδιωτικό χώρο.
Το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης αποτελεί συστατικό στοιχείο πάνω στο οποίο δομήθηκαν σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης σε ένα ευρύ πλέγμα σχέσεων που δομούνται στο επαγγελματικό πεδίο στην πατρίδα μας. Η εξουσιαστική και εξαρτημένη σχέση ανάμεσα σε εργαζόμενο και εργοδότη μετατρέπεται σε ένα χυδαίο παιχνίδι επιβολής δια μέσω της γεννετήσιας προσβολής που καταστρέφει πέρα από την επαγγελματική διάσταση της σχέσης και την ίδια την γυναίκα που η υποτάγη της στην αρρωστημένη φύση του εκάστοτε δυνάστη της την καθηλώνει σε ένα περιβάλλον τοξικό που μετατρέπει την γυναικεία της φύση σε αντικείμενο εκμετάλλευσης και εκχυδαισμού.
Μια από τις πιο ύπουλες παγίδες είναι να αντιμετώπισουμε στην ανάλυση και στην μετέπειτα διαχείριση το φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποιήσης ως ένα μεμονωμένο φαινόμενο και να το διαχωρίσουμε από την κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας που διαπερνάει οριζοντίως και καθέτως την ανδροκρατούμενη κοινωνία μας. Η κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας κυριαρχεί σε πλειάδα σχέσεων- δομών-και κρατικών θεσμών.
Μια παρακμιακή υποκουλτούρα που ξεκινάει από την διαπαιδαγώγηση που λαμβάνει χώρα στο οικογενειακό περιβάλλον και φτάνει μέχρι την αναπαραγωγή αρρωστημένων και μεσαιωνικών στερεοτύπων από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αναραπαράγονται ως κάτι το φυσιολογικό και αντιμετωπίζονται ως κάτι το νομοτελειακό από τα θύματα σε όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η χρήση του Λόγου ως μηχανσμού αποκτήνωσης της ανθρώπινης υπόστασης και υποβάθμισης της γυναικείας αξιοπρέπειας και φύσης. Ένας λόγος που διαπερνά και το δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο και το κληρονομεί η μία γενιά στην επόμενη.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την Γυναίκα τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο υποβιβασμός της γυναικείας φύσης σε αντικείμενο ηδονής και χειραγώγησης από τον άνδρα-σατράπη, η απουσία πολιτικών για την προστασία των γυναικών και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και κυρίως ,η θεσμική ανοχή της πολιτείας στον διάχυτο μισογυνισμό που διαπερνάει την ελληνική κοινωνία αποτελούν δύο μόνο από τις πιο τρανταχτές παθογένειες τις οποίες αν δεν αντιμετωπίσουμε και δεν τις ξεριζώσουμε εκ βάθρων δεν θα καταφέρουμε ποτέ να απεμπλακούμε από την βαλκανική μας καθήλωση και θα επιτρέπουμε στην διαιώνιση μιας κουλτούρας υποβάθμισης της γυναικείας φύσης.
Παράλληλα θα ανοίγουμε τον δρόμο για την κυριαρχία των πιο μίζερων,συντηρητικών,απάνθρωπων και βαθιά μισογυνιστικών νοοτροπιών που όχι μόνο υποβαθμίζουν την γυναικεία φύση αλλά και καθηλώνουν την πατρίδα μας σε ένα πολιτισμικό και κοινωνικό μεσαίωνα που την κατηγοροποιούν στις υπονανάπτυκτες χώρες και όχι σε χώρες που έχουν γαλουχηθεί με τις αρχές του κράτους δικαίου και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού.