του Αϊστόουλ Δεμπάνκ
Διυκρίνισις, ίνα μη εστί παρεξήγησις: Το DNA φταίει.
Του παππού. Δεμπάνκ.
Που προκαλεί, με ακρίβεια πειράματος εργαστηρίου, τη σύνδεση κάθε Πασχαλιάτικου βαρυστομαχιάσματος με καλότροπο σχολιασμό των Θείων (“γαμώ τους Παπάδες και τους Αγίους” αναφωνούσε, έμπλεος Καζαντάκειας αττιτούντ, σε πρώτη Θεολογική ευκαιρία, οικογενειακού τραπεζιού. Ελπίζω να ελήφθη βέβαια υπόψη, κατά την τελική οντισιόν του Άνωθεν, και το γεγονός ότι η γιαγιά Ευγενία τον κυνηγούσε μονίμως να πληρώνεται κιόλας κανά φράγκο από τους πελάτες (ονομαστός ξυλουργός της Μεσσηνίας ο μαστρο-Δεμπάνκ) κι αυτός απαντούσε “καλά, όποτε έχει ρε γυναίκα ο άνθρωπος!”. Ελπίζω δηλαδή, κατά τη διάρκεια του εναέριου “The Choice”, τα μέλη της Επιτροπής να παρότρυναν τον Peter “άντε, πάτα το το γαμίδι, δεν είναι κι ό,τι καλύτερο έχουμε δει, αλλά έχει κάνει φιλότιμη προσπάθεια”)
Αφού λοιπόν έκανα το λάθος να φάω χθες βράδυ ΚΑΙ μαγειρίτσα, αναποδράστως θα πω σήμερα μια κουβέντα. Για τα Άγια και το Σταυρό, συγγνώμη, το Σταύρο.
Ρε σχολικό αγόρι, το ότι δεν πήρατε θέση για το θέμα του Αγίου Φωτός, καλυπτόμενοι πίσω από τη μεγάλη αρχαιοελληνική μας παράδοση “τα εν οίκω μη εν Δήμου”, σημαίνει ότι ο Πηνιός μας λέει, ξεκάθαρα, ότι ΜΠΟΡΕΙ και να συντελείται πράγματι θαύμα κει κάτω;
Όχι, θέλω να το ξέρω, ΠΡΙΝ τις ευρωεκλογές, αν θέση σας είναι ότι :
Ο ασπρομάλλης αχτένιστος Κύριος με την αυστηρή ματιά είναι τέτοιος χαρακτήρας, που κάνει το εξής: Φροντίζει να ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ στους θνητούς ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΙΑ την ύπαρξή του, και μάλιστα σε χρόνο που του υποδεικνύουμε ΕΜΕΙΣ (ποτέ δεν έμαθα απ’έξω τις κινητές και ακούνητες της Ορθοδοξίας), κάνοντας “φου” στο πανάκι που του προτείνει στα σκοτάδια ο παππούλης, και μάλιστα μη νοιαζόμενος (ο Κύριος), για το ότι, όταν βγαίνει η φλογίτσα από τη σπηλίτσα, απ’όξω πλακώνονται καλύτερα κι από Γαλατικό πανηγύρι για το ποιός θα αναδεχτεί τη Χάρη της (“άσε κάτω το ‘Αγιο Φως, μη σου γαμήσω” είναι ο συνήθης διάλογος εκπροσώπων (;) διαφόρων σεχτών της Ορθοδοξίας, τους οποίους παρακαλουθούμε με κατάνυξη όλοι εμείς από την ισραηλινή τηλερόραση, αναρωτώμενοι, εύλογα, “καλά και μεις πιστεύουμε, αλλά δεν κάνουμε σαν 20χρονη χήρα στον τάφο 90ντάρη εκατομμυριούχου”).
ΑΥΤΟΣ λοιπόν ο Θεός, αν πιστέψουμε την Ορθόδοξη Παράδοση, την ώρα που κάνει τον κόπο να αποκαλύψει το Μεγαλείο Του ενώπιόν μας, βάζοντας φόκο σε πανάκια, Γ Ι Α Τ Ι δεν αφήνει κάτω (για ένα λεπτό ρε αδερφέ, δεν θα κόψει δα και η μαγειρίτσα) τα σπίρτα, και δεν κάνει και ένα απαλό “φού” στο σκαρί του κορεάτικου πλοίου, μήπως και κανά μικρό αναπνέει ακόμα από κάτω και φυλλομετράει φοβισμένο τις ώρες του;
Αν λοιπόν, Σταύρο, μας λέτε, άμεσα ή έμμεσα, ότι το Ποτάμι ΑΥΤΗ την αντίληψη έχει για την έννοια του Θεού, θα σε παρακαλέσω να αναζητήσεις την ψήφο μου στον Κέπλερ 157. Ξαδέλφια μας πρέπει να ζουν και εκεί, όπως λένε οι αστρονόμοι, οπότε, πόσο λιγότερο μαλάκες μπορεί να είναι; Έτη φωτός ;
ολόσωμη…
