Ο θλιμμένος Εσταυρωμένος κι εγώ….
Που με “σταυρώνουν” (για πλάκα), καθημερινά….
Που Σταυρός στην πλάτη είναι, : ενοίκια, κοινόχρηστα,ασφαλιστικές εισφορές,λογαριασμοί,(“τι
άλλο…;”), “τι αμαρτίες γενικώς πληρώνω…!”
Που Γολγοθάς, (ναι ρε Γολγοθάς), είναι κάθε μήνας μέχρι το τέλος του που ξεκινάει ο επόμενος, κι
ας τον ονομάζουν αυτόν αλλιώς, δηλαδή : Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη κλπ…
ΠουΑνάστασηδενβλέπωκαικάθεχρόνοέχουντοθράσος,τηναναίδεια,ταμούτρα,ναμου
εύχονται : “και του χρόνου”, δηλαδή την αιώνια κι αδυσώπητη, “συνέχιση του μαρτυρίου…”
“Καλά Εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, θα Σου πω λοιπόν εγώ σαν άλλος Χρόνης Μίσσιος Μεγαλοδύναμε
κιαυτότοεπίθετο,(Μεγαλοδύναμε),φυσικάκαιδενΣ’τολέωκαθόλουμακαθόλουειρωνικάμα
με την αγάπη και το θαυμασμό που αξίζει στο μάγκα, στον άντρα, στο αρσενικό που τολμά να μιλά
γιαΤελώνεςκαιΓραμματείςκαιΦαρισαίους Υποκριτές,απειλώνταςτουςευθέωςμάλισταμ’αυτό
το : Ουαί Υμίν…
…..ΚαιτώραπουθυμάμαιτιςδιδαχέςΣου,(-τέτοιεςμέρεςπου‘ναι-),τηνπροτροπήστονκάθε
καθηλωμένοστοκρεβάτι,(ήστονκαναπέ),νασηκωθείεπιτέλουςκαιναδιεκδικήσειαυτήντην
ΆλληΖωήπουπρέσβευεςκαιδικαιούται,θυμήθηκακιαυτόν,(-σ.σ.δενμπορείναμηνξέρεις
ποιον-),πουπρινλίγοκαιρόέλεγεπως:όχιστηνΆλλη,μασ’ αυτήτηζωή,“μήτεμαρτύριο
υπάρχειμήτεφτώχειακιαπλάταφαντάζομαι”,συνεπώςανφανταστώγιαπαράδειγμαπωςτρώω
του σκασμού, με το που ξυπνήσω απ’ τη φαντασίωση, αντί για καφέ θα θέλω σόδα…
Όχι, πλάκα πλάκα,δενφαντάζεσαι,δενμπορείςναφανταστείςΜεγαλοδύναμεπόσοτυχερόςείσαι
που σκοτώθηκες νωρίς….
Γιατί, (σκέψου το…:) Φαντάζεσαι να ζούσες…;
ΦαντάζεσαιναζούσεςΜεγαλοδύναμεμ’όλουςαυτούςσήμερα,καινα‘λεγεςακριβώςταίδιαγια
Τελώνες και Γραμματείς και Φαρισαίους Υποκριτές, παροτρύνοντας μάλιστα όπως έκανες τον κάθε
καθηλωμένοστοκρεβάτικαιστονκαναπέτου(μετοτηλεκοντρόλστοχέρι),ναμηδεχτείνα
φαντάζεται (όπως τον παροτρύνουν) μια Άλλη Ζωή, μα να τη διεκδικήσει…;
