Του Μανόλη Πετράκη
Ή αλλιώς “τα πετσά”, ή “οι πέτσακες”, ή (για να καταλάβει κι ο κόσμος) ένα κάρο ανέραστοι ψευτο-νταήδες που τα ψυχοσωματικά τους προβλήματα τα βγάζουν σε συμπεριφορές σας κι αυτήν στους Γερμανούς τουρίστες και που κοινώς “ψάχνονται” για το κακό, όποιο κι αν είναι αυτό εις βάρος των άλλων, με μοναδικό, με αποκλειστικό σκοπό, να προσπαθήσουν, τα στερημένα από γνωριμίες γεννητικά τους όργανα να μεγαλώσουν, όχι φυσικά μόνα τους αλλά πάντα με τη βοήθεια των ομοίων τους, συγγενών και μη, που πάντα βρίσκονται πίσω τους….
Κι ήσαν πάντοτε γνωστοί στο Ρέθυμνο όλοι οι παραπάνω χαραχτηρισμοί (πέτσακας και πετσί) για τον κάθε έναν εγκληματία που την αδυναμία του να “γαμήσει” όποια θα δέχονταν την πρόσκληση (ς.ς. πού τέτοια τύχη…), την αντικαθιστούσε με τη δύναμη που του έδινε μια φατρία, μια παρέα, ή ένα όπλο, να “γαμήσει” (“και να δείρει”), απρόκλητα τώρα, τον οποιονδήποτε άλλο….
Ναι μα μόνο που τώρα αυτός ο άλλος τυχαίνει να ‘ναι Γερμανός…. Ναι μα μόνο που τώρα αυτός ο άλλος θα δυσφημίσει ένα νησί ολόκληρο…. Μόνο που τώρα αυτός ο άλλος έχει πίσω όχι μια φατρία αλλά μια Πρεσβεία κι αμέτρητα τουριστικά γραφεία…..
“Μπέρδεμα η δουλειά σύντεκνε….” που λένε και στην Κρήτη, κι έτσι “η υπόθεσις αυτή”, (που λέει κι ο Αλέξης), έφυγε σύντεκνε απ’ την Κρήτη κι έφτασε, πού να σου πω τώρα, μέχρι τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου έφτασε, άσχετα αν, Κανείς Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μέχρι τώρα, δεν έψαξε ποτέ, τηλέφωνα υπουργών και βουλευτών για να δει αν τηλεφωνούσαν σε δημόσιες υπηρεσίες για να συγκαλύψουν τέτοιους εγκληματίες, παράνομες οπλοφορίες και οπλοχρησίες σε γλέντια παρουσία των βουλευτάδων και των υπουργών αυτών, τραπεζικούς λογαριασμούς άνεργων ή μάλλον άεργων με τέσσερα επί τέσσερα αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ, ή “ψηλακάκια” με αντάλλαγμα μια απέραντη σιωπή σ’ ένα νησί, χιλιοπονεμένο από τέτοιους εγκληματίες…..
“Έτσά που λες σύντεκνε έγινε η δουλειά” “και κατέχεις βέβαια…,” πως αν οι βιασμένοι ψυχικά και κακοποιημένοι αυτοί άνθρωποι δεν ήταν Γερμανοί τουρίστες, κι ήταν “ξέρω ‘γω”, δυο παιδιά της Φιλοσοφικής, δυο Αλβανοί εργάτες, δυο τέλος πάντων που να μην είχαν πίσω τους Πρεσβείες, Πράκτορες τουριστικούς κλπ που μας κάνουνε κάθε χρόνο “εισπράκτορες”, “πράμα λόγω τιμής σύντεκνε δεν θα γινότανε και το κατέχεις”, “τσι η υπόθεση θα ‘τανε που λένε πλημμέλημα που ‘πε τσ’ ο δικηγόρος.”
“Ή μήπως έγινε πράμα τόσα χρόνια τώρα”, κι ας κατέχουνε όλοι ήντα θα πει “πετσί” ή “πέτσακας….”
